Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes. Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. Als psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens. Loreanne
LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson
GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson
ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain
HET MOET ERUIT, Marie Cardinal
ONTSPOORD, Ria van de Ven
DE UREN, Michael Cunningham
BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren
BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger
BOEKEN
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan
VER HEEN, P.C. Kuiper
MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng
DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine
ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres
DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.
De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')
Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
over depressie en persoonlijkheidsstoornis
23-07-2011
271. het was goed
Het was goed er te vertoeven... rust tijdens de reis... lezend in een tijdschrift. Het is de eerste keer sinds jaren dat we vroeg vertrokken. Ook al voelde ik die ochtend opnieuw weerstand... het was goed dat ik het besluit al had genomen, voorzieningen had getroffen. Twee appels spoelen, klaar voor de picnic voor de volgende dag. Twee flesjes water voor ieder. Een tijdschrift voor de reis. De tickets, wat geld... Een uitstap naar wind, geruis en gedonder, ruimte... het heeft me meerdere keren in mijn leven geholpen de ergste ontreddering te verzachten. Ik haal het terug... met er hier over te vertellen... We verlieten de trein met regen... Eenmaal één straat ver, was er van regen niets meer te bekennen... de zon kwam en bleef...! We genoten... op een stille, eenvoudige manier... We kwamen langs een Indisch winkeltje... genoten van de spontane hartelijkheid van de mensen daar... en van wat we er zagen. Mijn jongste vond er hele leuke kledij en omdat zij in solden in onze contreien nog niets had uitgezocht, vond ik het niet erg dat ze daar een leuke outfit vond, eveneens met een mooie promotie... Ikzelf vond er schoenen met een grote korting, leuke en goed zittende, ...vooral dat laatste is zulke ramp dat ik amper schoenen aankan... Fijn om te weten dat ik voortaan opnieuw ook wat feestelijkers kan aantrekken... :lol: wanneer we ergens te voet naartoe moeten.
We dronken ergens een kop koffie en een frisdrank voor we onze dag daar begonnen... en omdat het er gezellig was en de bediening goed, degene die ze verzorgden vriendelijk, wilde ik me ook wagen aan een lekker etentje later op die dag. Vorig jaar was het een miskleun van formaat toen ik mijn dochter en mezelf wilde trakteren op een etentje. Het was er niet duur.. maar jeetje wat maakte ik erna zonde van het geld dat ik van ons kleine budget betaalde aan wat ik hield voor een lekkere traktatie... het was grotendeels diepvries... bah. Daarom vroeg ik in de gelegenheid waar we dit jaar ons kopje koffie en frisdrank gebruikten of ze er vers eten serveerden, dus geen diepvries. Het werd me verzekerd en wat ik zag , stelde me ook gerust. We zouden er later op de dag terugkomen en een hoofdgerecht met vis nemen, een glaasje wijn erbij, mijn dochter een frisdrank. Het was héérlijk én vers..! Omdat we ons hielden aan alleen een voorgerecht was het ook best te doen met de prijs wat betreft een extra traktatie voor onze vakantie.
Voor het zover was, maakten we een wandeling over het strand waar het zowat verlaten was... schelpen voor de vriend die maanden geleden overleden is... en voor haar die achterbleef... Degene die onlangs om het leven kwam... bande ik de hele dag uit mijn gedachten... omdat de pijn te hevig was... om verschillende redenen... vooral om de wreedheid van het leven...
We bezochten een plaats die vooral mijn jongste al heel lang wilde bezoeken... Ook daar was het op een rustige manier fijn. Daarna, kwam de zon zeer sterk door... en omdat ik stilaan heel erg moe begon te worden, gingen we zitten op een bank met zicht op wandelende mensen en de zee... Ik geloof dat we er bijna een uur genoten... soms met de ogen dicht om te rusten... en ons alleen te focusten op het geruis van de golven. Toen we een uur later verder wandelden waren er enkele leuke evenementen, niet te veel, niet te druk... net goed... Wat ons ook heel veel deugd heeft gedaan, was de niet heel lange wandeling in de duinen... de rust daar, het gekrekel, op de achtergrond het geruis van de zee. We namen de tijd... om te genieten...
Om zeker nergens te moeten haasten, hoe minder druk op me, hoe beter ik eruit kom... weet ik ondertussen, (al had ik medicamenten bij, want je weet nooit, als de pijn erg komt opzetten of de rillingen) zijn we ook op tijd afgezakt naar het eethuis. Zo konden we ook daar genieten van de maaltijd zonder angst die ene trein te missen die door bepaalde voordelen ook voor minder druk zorgt. Het was lekker... en we babbelden na van de heerlijke dag die we hadden. Ik had me voorgenomen voor we terug de trein op zouden gaan, we ons iets zouden uitkiezen bij een bakkertje dat we onderweg ontdekten, een 'dessert' voor op de trein... goedkoper dan een dessert in het restaurant en vooral ook leuk omdat we het tijdens de treinreis op konden smullen. We kozen ieder twee stuks :wink:... mijn jongste koos voor een eclair en een berliner bol, ik koos eveneens voor een berliner bol en een mattentaartje. Het is jaren geleden dat ik nog een Berliner bol at, meer dan dertig jaar geleden zelfs, denk ik... maar mensen... wat waren deze lekker... We hebben er zeg maar van ge-smuld...! Tijdens de treinreis hebben we beiden onze mp3 opgezet, daar was het nu wel het moment voor, het ontspant... en verzet ook je gedachten als je moe bent... We hadden die beiden opgespaard voor de reis terug... Het is goed dat je daar ongeveer hetzelfde gevoel bij hebt... Ik had voldoende ruimte bovendien om min of meer goed te zorgen voor een rusthouding zodat ik de hele reis kon zorgen voor een maximaal goede houding om spierpijn te voorkomen alvast tot een minimum te herleiden. Af en toe sloot ik mijn ogen. Wanneer we iets aan mekaar wilden vertellen, deden we dat met gebaren of namen even onze oortjes uit... Een van die keren, ontlokte ik door mijn gebarentaal een enorme lachbui bij mijn dochter, waar ik op mijn beurt dan ook van genoot. Het heeft zoveel deugd gedaan... zowel mijn jongste genoot van deze uitstap... en ik eveneens. Het lijkt zo lang geleden... Vandaag komt waar ik niet aan denken wil, terug in mijn gedachten... maar het geeft niet... gisteren was goed... dààr wil ik aan blijven denken... tot het niet meer helpt. Vandaag zal ik ook zoveel mogelijk rust nemen... morgen eveneens... zodat er nog zulke uitstappen kunnen volgen.
