Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 1a

24-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.carnaval des visages

ik schraap
mijn masker af
deze dagen


het bestaat uit
vele menselijke lagen


die soms mijzelf
een glimlach schenken
of verkrampt
mijn verdriet dragen


maar ook rimpels
men zegt van het denken


als ik mij tenslotte
voor de ander
kwetsbaar weet
blijkt ieder zich
inmiddels te hebben
verkleed



24-08-2007 om 16:07 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als jij

als jij
door het raam kijkt
ontspruit daar
verwachting

als ik het glas bekijk
is het beslagen

de hoop is verleden
het heden zoekt
naar achting

om de leegte
te dragen

24-08-2007 om 16:06 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de levende moeder

gelijk aan mij
geraakt de aarde
in alle sferen
zo bezwangerd


uit ondermaanse
maagdelijkheid
geraakt stof bevrucht
in de levende moeder


vaak is dit
een moment
als alle jaren
waar we intens
naar uitstaren


nog zuchtend
in de barenswee
mag ik, de mens,
opnieuw en vertederd
de verduistering
uitvaren



24-08-2007 om 16:04 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heb mij lief

heb mij lief
vertrouw mij toch
ik weet
het zijn woorden


diep en ver verborgen
huilt je kind
ze wilden het
vermoorden


het gemis
is jouw levensweg
eeuwig zoekend
naar dat
verduisterd licht


telkens weer
die ongelijke strijd
en telkens weer
gezwicht


24-08-2007 om 09:52 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in perspectief


reikt
de hemel
nog ver
als mijn ziel
even wordt
gekend
door de glans
van reflectie

of zie ik
slechts
mijn ego
in vermeende
perfectie

ik word gewaar
van mijn gevoel
daar vertelt
de stilte
wat ik bedoel

24-08-2007 om 09:50 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenakter

ik schuif langzaam de gordijnen toe
en sluit de wereld buiten
zie nog even het licht van een lantaarn
dat zacht schijnt door mijn ruiten


de eenzame schemerlamp in de hoek
werpt schaduwen op de muren
als decor van mijn eenakter
waarvan ik nog niet weet
hoelang mijn monoloog zal duren


ik fluister woorden
op dit wazig toneel
verbeeld mij een groot gehoor
met wie ik mijn optreden deel

**

ich lebe den Traum von Eden
Quelle der strömende Liebe
er lässt mich im Heute leben
sehe die unverkennbare Schönheit
komm folge mir zu der
lächelnden Fröhlichkeit

**


hier stokt mijn stem
en voel de lege kamer
het doek was al eerder gevallen
toen zij vertrok naar hem




24-08-2007 om 09:49 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterven bij leven

als een dichter sterft bij leven
heeft de ebbe zich te vroeg doorgezet
en verschraalt het kunstig zinnenweven
tot knopen van een versleten letternet

hij teert slechts op zijn scheppend verleden
dat stilaan zo zijn glans verliest
een poëet dient tot de dood zijn rijmen te smeden:
een onvoltooid vers is waar hij voor kiest


24-08-2007 om 09:48 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.die fiereheit (iegene taole)


ut is stille
in diese nagte
veur mie sterfe
ene mensch
in verslete kragte

mee durfe siede ghie
die doot anne
ghie bluuf immer
dich selfe
unne werme ende
fiere manne

oltiet praot ghie
mee dene laghe
so gul ende sterreck
in't fandaoge
ende surge ghie feur
haore sigtbaore piene
tu draoge


24-08-2007 om 09:48 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voel je me nog

vergaat mijn zwakte voor jou
zieltogend in mistig allure
vlucht jij weer ver weg naar
woelige innerlijke oorden
waar pijnlijke zuchten mij sturen
en prille zachtheid vermoorden

voel jij me nog
mijn verre lieve
ik was het toch
die je wilde gerieven

zo ga ik weer een stille weg
zoekend naar mijn verloren deel
struikelend over droge tranen
stikkend als in een slangenkeel

voel jij me nog
mijn verre lieve
ik was het toch
die je wilde gerieven

ik slenter door oneindige lanen
wilgen treuren mij in koor toe
waar elke boom de smart vergroot
en mij uitput tot stervens moe

voel jij me nog
mijn verre lieve
ik was het toch
die je wilde gerieven

24-08-2007 om 09:47 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.letters voegen



ik voeg letters aan elkaar
om mijn brein te verlichten
soms heet dat schrijvend dichten
of zo maar, een sprekend gebaar

ik wil ze met leven bezielen
opdat ze in woorden
worden geboren
scheppen in een beeld
van schitterende eigenheid
ik wil hen,
met schoonheid toebedeeld,
in gemeenschap bekoren

vaak valt mij de gedachte te binnen
was ik het wel die dit schreef
heb dat niet alleen kunnen verzinnen
zou er iets meer zijn dat mij dreef



24-08-2007 om 09:44 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het licht gaat uit



zwart
ontleent
zijn kracht
aan een duistere macht

het
ontbreken
van helder licht
heeft mij naar binnen gericht

de avond
is zeer nabij
de geest van de nacht aan zijn zij

24-08-2007 om 09:43 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jij en ik

jij streelt speels,
raakt mij amper aan
in de palm van mijn hand



de intentie is diep
en voelbaar de warmte
die ons beiden overmant

24-08-2007 om 09:40 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jantje


Jantje zat op een trapje
vier treden hoog
hij lachte naar zijn zusje
die aan een rietje zoog



zij danste de kwik kwek
met een blozend toetje
maar in een grote plas
kreeg ze een nat voetje



Jantje glee naar benee
en vroeg aan Sofietje
ikke sal de see opdrinke
geef mij da rietje




24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik, de man


ik verhaal u van de man
schouw zijn diepste wezen,
als dat al kan:

naar binnengaan
ofwel mijn ziel
door eigen ogen lezen

in mijn aard
ben ik ziende blind
niet dat ik dat zo wil
of dat intimiteit mij ontgaat
nee, het is de waarneming
van de immer schone vrouw
te paard en het jachtgedrag
waarop ik mij verlaat

het versmalt het zicht
tot oerbeeld van de
perfecte moeder
en maagd
zo zuigend en basaal
ik zie daar voortdurend
de engel galopperen,
de gemalin van
oppergod Baäl

zo ben ik, is de man
als u ons wilt begrijpen
zult u uw verbeelding
moeten rijpen tot het inzicht
van een korrel zand
pas dan raakt u de diepte
van het mannelijk zielenland




24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Channanja
zij bespeelt
de oude Stradivarius
met ontluikend elan


haar snaren klinken
als voldragen woorden
wanneer zij haar
sprankelende lettertonen
uitstrooit in het hart
van een vergrijsde man


de viool, uit verguld
hout gesneden
trilt van vreugde
onder de vingers
van deze blanke lelie;
een meisje met een
nog pril aards verleden


de schepper schonk
de oude meester
van de klank
ook geduld:
wachten op een
wonderlijk rijpen
is aldoor in
geheimenissen gehuld


24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rode roos

er groeit
een rode roos
op mijn graf


ik ben al vroeg
gestorven
het geloof in mijzelf
is mij niet geschonken
heb mijn ziel ook
nooit gevonden:
is in mijn ontluikende
dageraad verdronken


er groeit
een rode roos
op mijn graf
zonder dat ik
hem ooit water gaf


ik zie de zon
door het zwarte raam
voel de kou
door hete vuren heen
maar niemand kan
mijn naam ontnemen
die is van mij alleen


er groeit
een rode roos
op mijn graf
zonder dat ik
hem ooit water gaf
zou er dan toch iets zijn
wat ik niet zie
en mij laat leven
ondanks mijn vroege pijn




24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een heer van stand

vandaag,
te weten
hedenmorgen
wordt in Avericht
een standbeeld
in brons onthuld


het is ter
mijner ere opgericht
het was niet mijn wens
maar sta daar nu
verstild te wachten
onder een wit laken verhuld


dagen lang
heb ik moeten poseren
opdat het dorp
tot in einde van dagen
mij kan vereren


na een treurige mars
van de fanfare
glijdt het doek naar benee
daar sta ik dan
ernstig uitziend
over de dorpelingen
nu kunnen wij u altijd gedenken
zei de burgervader tevree


op een bordje staat vermeld

-dit openbaar urinoir
is opgericht voor een
heer van stand
in hem gedenken wij
een arrogant mens
bewater hem onbeperkt
neem het heft
in eigen hand-



24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jantje (3)

Jantje gaat op reis
hij wil heel ver weg
neemt Gijs, het beertje
onder de armpjes mee
zo denkt hij
nu ga ik een keertje

op zijn rode sokjes
stapt hij over de stoep
en roept naar Fietje
ga met me mee
we gaan naar de kerstman
die rijdt op een grote slee

het is wel ver lopen
zegt het beertje
oh, zegt Jantje, dat is niet erg
ik heb van sinterklaas
een trein gehad
ik haal hem van papa's kamer
ja. zei Fietje, dan worden we,
als het regent, ook niet nat

24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dialoog: Heer Julius en Vrouwe Triestiana
 

Heer Julius:

gij zijt mij ontrouwe
edele Triestiana, mijne vrouwe

Vrouwe Triestiana:

och neen, Julius, mijn stoere knaap
mijn hartstocht duurt voort in mijne slaap

Heer Julius:

gij kreunt in uwe slaap steeds voort:
oh, Gijsbrecht, neem mij ongestoord

Vrouwe Triestiana:

ach, mijn Julius, wees niet bevreesd
ik ben niet verder dan onze bedstee geweest

Heer Julius:

lang was ik hene, op kruistocht gezonden
mijn hart was slechts aan u gebonden

Vrouwe Triestiana:

mijn eenzaamheid werd gedeeld met
de heer van Aemstel
slechts op hem was ik gericht

dag en nacht
las ik bedroefd, Vondels gedicht






24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jantje (2)

Jantje heeft een grote ballon
en kijkt naar de blauwe hemel
hij roept, ik wil gaan vliegen
helemaal naar de zon

Fietje schreeuwt,
je moet hard blazen
net als de wind dat doet
spring maar vast heel hoog
de blaadjes weten ook
hoe je vliegen moet

Jantje huppelt heen en weer
maar gaat niet naar de lucht
hij huilt, ik kan het niet
nee, zei Fietje toen opgelucht


24-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




  • Gedichten 1

  • Inhoud blog
  • er zij licht (1)
  • er zij licht (2)
  • foto
  • verlate vlinders
  • getijden
  • over velden
  • dit moment
  • verjongd
  • mijn geliefde
  • even
  • mijn kleine lieve
  • verjongd (2 )
  • mijn nachtland
  • doods
  • als woorden schuren
  • beklemming
  • verblindend licht
  • "het einde"
  • vervolg dialoog Heer Julius en Vrouwe Triestiana
  • nous deux
  • zij komt niet dichterbij
  • midden in de nacht
  • de verleiding
  • op zijn tijd
  • het ijzer spoorde
  • foto
  • slaap maar
  • foto
  • foto
  • ditten en datten
  • foto
  • zwarte mantel
  • gebroken spiegel
  • carnaval des visages
  • als jij
  • de levende moeder
  • heb mij lief
  • in perspectief
  • eenakter
  • sterven bij leven
  • die fiereheit (iegene taole)
  • voel je me nog
  • letters voegen
  • het licht gaat uit
  • jij en ik
  • Jantje
  • ik, de man
  • Channanja
  • rode roos
  • een heer van stand
  • jantje (3)
  • dialoog: Heer Julius en Vrouwe Triestiana
  • Jantje (2)
  • doorschoten schaduw
  • het paard achter de wagen
  • toekomstvlucht
  • zij en ik
  • ik ga maar
  • een gepasseerd station
  • ik riep nog
  • vanaf de overkant
  • vanaf de overkant (2)
  • over licht en donker
  • zomaar
  • duisternis
  • gezwollen borsten
  • de skyline als mistig verleden
  • verwachting
  • sterfelijke vrijheid
  • opstijgen om te dalen
  • Hanse panse knoeiertje
  • Zoete Lieve-Vrouwe van Den Bosch
  • de man in het zwart
  • staren naar de einder
  • hoogtij
  • ik, het kunstwerk
  • verstild
  • lege stoel
  • uitgeblust
  • high in the sky
  • ik vlucht
  • onkruid
  • de band verbroken
  • nieuwe lente
  • ik blijf achter
  • hé?
  • moeras
  • Mokum
  • de dichter
  • marathon
  • Het Collectaneum van een Mens --Deel 1: Creatie
  • Het Collectaneum van een Mens --Deel 2: Interbellum -paragraaf 1
  • Het Collectaneum van een Mens --Deel 2: Interbellum -- paragraaf 2
  • Het Collectaneum van een Mens --Deel 2: Interbellum -- paragraaf 3
  • Het Collectaneum van een Mens --Deel 3 Finale
  • Oratorium van de homo sapiens
  • foto



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!