Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 1c

26-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een dagdroom


ik loop door mijn park
nog zo heiig vroeg
droom nog verder
van mijn nachtelijke ark
met ontluisterende pracht
en zachte gitaarmuziek
waar ieder mij toelacht
rust mijn woord verzacht


slenterend hoor ik vogels
roepen mij als het ware toe:
zie ook hier het voorjaar
hoor onze klanken
de lotus opent zich voor jou
ik voel, het is waar


ik ervaar mij als stille rank
teder zuigend naar licht
schouwend al in de morgen
ja zo ben ik:
naar binnen en buiten gericht

26-08-2007 om 16:42 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een broze brug


ik bouw een brug
over een vluchtig dal
ondersteund door
broos gesteente
een verbinding scheppend
tussen
deze en gene wal


mistig is nog
de overzijde
schoorvoetend
ga ik vooruit
niet wetend
wat te verwachten:
een menselijk beleg,
uitstekende handen
of donkere krachten


aarzelend
is mijn tred
heeft het zin
die weg te gaan
twijfel is mijn
kompas
waar het eerst
een uitdaging was

26-08-2007 om 16:41 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het schaduwrijk
ik schep
deze letters
in de
schaduw
van mijn hand

het licht
spreidt zich
rond schokkende
contouren
van linker naar
rechterkant

als vreemde
figuren
veroveren zij
het papier
geven dimensie
aan mijn woorden

of leggen zij
de werkelijkheid
in de luren
die mijn pen
behoorde




26-08-2007 om 16:20 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hemelse orgelpijpen
achter het klavier
zing ik mijn poëzie
de vingers schrijven
ongerijmde strofen
langzaam, vaak kort
maar immer om
in mijn ritme te blijven


ik bespeel mijn ziel
laat vibratie komen
en zweef ver weg
naar hemelse orgelpijpen

waar klanken knokken
om het hoogste goed
terwijl de linker vijf
weer naar het aardse
wil grijpen


het spel van toon
met ongeschreven
woorden
ondersteund door
onbestemde
keelgeluiden
schept al doende
een gedicht met
harmonieuze
akkoorden



niets beter dan dit
kan mijn stemming
duiden

26-08-2007 om 16:19 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zachte woordenwind

mijn glimlach
voedt verdorde wortels
welke lang
het licht moesten
ontberen


ik vroeg me af
komt er nog zicht
op leven
uit droge grond
als het slechts
op tranen kon teren


ik koester de nog
schuchtere scheuten
blaas een zachte
woordenwind
langs het tere groen


ik weet het zeker
niets weerhoudt nog
de langzame weg
naar bloei
eens krijgt de zon
alsnog de kans
zijn werk
over te doen

26-08-2007 om 16:16 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlichting

ik schenk mezelf iets,
door het jou te geven,
zachte woorden van satijn
als eeuwige momenten
van even
zij komen uit
overdadig niets



de eigen pijn verlichten
door de ander
het goede toe te dichten



waar tranen drogen
door een milde lach
zo groeit een droomwens
langs rozenbogen
tot een mooi en
bloeiend mens
en raak ik opgetogen






26-08-2007 om 16:15 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tevergeefs

mijn ogen sluiten
en zien in het donker
helder mijn schaduw
gekromd passeren
achter betraande ruiten


mijn stem stokt
de keel verengt
als ik mijn handen
wil strekken
naar het verloren
verleden

tevergeefs

de tijd
heeft een
blind paard
bereden

26-08-2007 om 16:15 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.beminnen

ik bemin
jouw
zinnenstrelende
flanken
zij wiegen
als
bedeesde golven
met
ruisende klanken


ik blaas
mijn streling
langs
wuivende haren

in stotende
zuchten
speel ik
muziek
op gewaande
snaren


26-08-2007 om 16:14 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorheen

ik schuur
een vinger
over de
grove steen

kan niets
zeggen

jij bent
weer
koud
als
voorheen


26-08-2007 om 16:13 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.één levenstraan

slechts
één traan
ontsprongen
uit een
kale rots
van dode steen
verraadt
mijn bestaan

gepolijst
door
scherpe hoeken
zoekt hij
zijn weg
naar buiten

waar de zon
hem neemt
eer ik mezelf
kon uiten

26-08-2007 om 16:13 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het koningsdrama

een zoon

een zoon

is mijn zoon


hij is in mij
nog niet gestorven
vecht nog immer
laat niet los
wat hij heeft verworven

krampachtig
bewaar ik zijn beeld

maar zie niet
dat mijn zoon
is verworden
tot illusie;
mijn eigenbeeld

in de arena
van mijn geest
strijd ik nog steeds
als heerser
terwijl mijn koningschap
al lang is verweesd


een zoon

een zoon

is mijn verloren zoon


mijn vlees en bloed
heerst over nieuw
bevochten land
hij strijdt alleen
ik heb hem verstoten

hij doet het,
anders dan ik,
nooit goed

zo heb ik
besloten


een zoon

een zoon

is mijn zoon

26-08-2007 om 16:12 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als de lans valt

een lans
doorsteekt
mijn hoofd
borst
buik
zo alles,
het verwondt

het splijt
mij,
mijn wereld;
een vaste aarde

het pint mij
in de weke grond

de storm
schudt mij
sterk
als speelbal
naar alle
kanten

warrig worden
mijn gedachten
wazig het zicht
op gehavende
restanten

en jij
jij
stroopte
de schellen
van mijn ogen


26-08-2007 om 16:10 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hijgende vlucht
als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht naar
schaduw naar nacht
aan elkander rijgen

dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid

zo beschrijft zich
de uitgeholde lach
nog slechts verkrampt
waar te nemen
naast diepe kassen

een afdruk van
voorbij verleden
die vergeefs
de vermeden gebeden
van uitzichtloze hoop
tracht af te tasten

maar zwalkend door
de ijle lucht
gaat het kwetsbare,
onweerhoudbaar,
op de loop
in een hijgende vlucht


26-08-2007 om 16:09 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitzien naar de horizon
 

een man
van een
enkel woord
staart u aan
beschermt zich
achter stilte
wil niet
dat u
hem hoort


hij wacht
geduldig
op die
ene vraag
waarvan het
antwoord
is vervaagd



adieu...



26-08-2007 om 16:08 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik, de man



ik verhaal u van de man
schouw zijn diepste wezen,
als dat al kan:

naar binnengaan
ofwel mijn ziel
door eigen ogen lezen



in mijn aard
ben ik ziende blind
niet dat ik dat zo wil
of dat intimiteit mij ontgaat
nee, het is de waarneming
van de immer schone vrouw
te paard en het jachtgedrag
waarop ik mij verlaat



het versmalt het zicht
tot oerbeeld van de
perfecte moeder
en maagd
zo zuigend en basaal
ik zie daar voortdurend
de engel galopperen,
de gemalin van
oppergod Baäl



zo ben ik, is de man
als u ons wilt begrijpen
zult u uw verbeelding
moeten rijpen tot het inzicht
van een korrel zand
pas dan raakt u de diepte
van het mannelijk zielenland



26-08-2007 om 09:24 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een woord (1)


een woord
al vaak een teveel
vermoordt
kwetsbare momenten
het grijpt mij
soms naar de keel
het gevoel sterft
dan al in de lente

een woord
vleesgeworden letters
scheppen dan
een nedergang
met tranende spetters
legt boeien aan
waarvan ik mij
niet bevrijden kan

het woord, een teveel
sluit
genadeloos mijn keel

26-08-2007 om 09:21 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de geboorte van de eenzaamheid


geboren uit het paradijs
van warmte en overvloed
teloorgang van de wezenlijke
verbondenheid
ben ik afhankelijk
geworden en gebakerd
mijn ziel is gescheiden,
de Heelheid kwijt


hier is mijn eenzaamheid
geschapen
de mens eigen
en zo fundamenteel
de onvermijdelijke
sterfelijke verlatenheid


ik zoek vaak
doch ben niet
altoos bij machte,
verblindend onbewust,
de weg te vinden
naar de eeuwige liefde
en door verleiding
van al het aardse
soms door dromen
in slaap gesust


mijn echtheid
vertoevend nabij de ziel
kan slechts bloeien
in de tuin van
onvoorwaardelijke
genegenheid
als ik naar de ander wil groeien,
op mijzelf delen voorbereid,

pas dan, ja dan
word ik naar herstellende
zuivere binding geleid




26-08-2007 om 09:16 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de doodsteek


spaar mij jouw woorden
als vlammen slechts
leiden tot as
en de knoesten spetteren
in ogen van steen
waarin ik ooit nog zachtheid las
uit een teder hart van veen



scherpe messen trekken
door merg en been
en als schilden slechts dienen
het onweer te kaatsen
dan raakt de pijn
gevoelloos en verdampt
om zich naar de doodsteek
te haasten



26-08-2007 om 09:10 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ogen gedicht

in de ogen
van mijn
kleine meis
toont liefde
haar gezicht

zo wordt
in stilte een
ongeschreven
vers gedicht

26-08-2007 om 09:10 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een vergulde lans

in het geweten
is vaak het verleden
van ijzige gedachten
opgegeten

het verschraalt
de zachte milde wens
maakt de huid
tot afschermend schild
ziet het verlangen
door een ongeslepen lens

toch straalt, soms heel even
een gloed van zuivere glans
door vermeende muren,
als een vergulde lans

het doet het gevoel
een tel bestormend beven

om dan als het ware afgericht
te sterven als verloren kans

26-08-2007 om 09:09 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




  • Gedichten 1

  • Inhoud blog
  • de onzichtbare overkant
  • zielsgebaar
  • missen
  • een dagdroom
  • een broze brug
  • het schaduwrijk
  • hemelse orgelpijpen
  • zachte woordenwind
  • verlichting
  • tevergeefs
  • beminnen
  • voorheen
  • één levenstraan
  • het koningsdrama
  • als de lans valt
  • hijgende vlucht
  • uitzien naar de horizon
  • ik, de man
  • een woord (1)
  • de geboorte van de eenzaamheid
  • de doodsteek
  • ogen gedicht
  • een vergulde lans
  • Yin en Yang (Acrostichon)
  • femme fatale
  • memento mori
  • verwachting
  • de Slag bij Swammerdam
  • de hel
  • mijn oude stoel
  • een verloren hoop
  • zittend zinnebeeld
  • groeiend blauw
  • luchten
  • verstild graf
  • een gang naar binnen
  • het is stil (2)
  • glas in loodzwaar
  • ik laat je gaan
  • naar gister
  • perspectief
  • het schone lot
  • de levensboog
  • de mensendaad
  • draalster (draaikont)
  • ongeboren vrucht
  • overdonderende stilte
  • quatre-mains
  • nussun dorma
  • soecke nie so ferre (iegene taole)
  • eeuwige lente
  • mijzelf ontmoeten
  • dicht bij de roos
  • vraag mij, jou te behoeden
  • crime passionnel



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!