|
toen de zon
zich verschool in
mijn hand
en het gezicht werd
bedekt door bladeren
voelde ik mij overmand
door vreugde
die stroomde door
eindeloze aderen
het was nabij een veld
dat leunde tegen
de uitgestrekte bosrand
waar de dag, zo scheen,
haast bleek uitgeteld
de avond hing
boven volgezaaide
gleuven van
het vlakke land
dat wachtte op
een vochtig donker
ik was daar even
met mijn gedachten
zij veranderden in
dromen van de
onzichtbare overkant
| 
