Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
03-05-2013
afwachten
De medrol, die me zoveel last bezorgt moet verder genomen worden. Tegen oedeemvorming vooral. Ook al begrijp ik dat niet zo goed want een van de bijwerkingen van dat product is nl ...j oedeemvorming. Maar blijkbaar is dat op medisch vlak wel te verklaren. De juiste uitleg hiervan gaat me evenwel mijn petje te boven en dus zullen we maar aannamen dat de dokters hierin gelijk hebben, zij zijn nl beter geplaatst om dit de beoordelen en ondertussen zal ik een en ander maar 'ondergaan' en geduld oefenen. In ieder geval tot 22 mei zit ik dus vast aan deze dosis Medrol en dan zal bekenen worden wat er verder gaat gebeuren. Dit vooral aan de hand van de MRI scan die ik op 15 mei moet laten nemen.
Ondertussen heb ik wel een middel gekregen om een deel van de bijwerkingen van Medrol wat te temperen en het zo toch wat aangenamer te maken. Nu afwachten of dit helpt.
Ondertussen doen we dan gewoon verder ook al is het momenteel heel moeilijk om niormaal te functioneren en worden vele dingen verwaarloosd. Zo staan vele sociale contacten op een laag pitje en daar ik niet kan gaan wandelen zijn er ook geen gesprekjes meer met toevallige passanten mensen die ik geregeld tegenkwam.....We zullen maar weeral hopen dat er beterschap in zicht is en er in blijven geloven. En ondertussen er het beste van maken en af en toe genieten van het mooie weer als dat komt.
de voorbije dagen waren alles behalve hoogvliegers. De nevenwerkingen van Medrol worden erger en erger.
kort van adem, spier- en peespijnenpijnen, slecht zien, beven lusteloos, en stemminswisselingen die soms zo erg zijn dat ik mezelf niet meer herken.
slap gevoel in mijn spieren.
Ook een sterk verhoogde hartslag (zo'n 110 en meer waar ik normaal rond de 85 à 90 zat.
Heb zo een en ander gaan opzozkzn en zo ben ik er op uitgekomen dat Medrol waarschijnlijk de boosdoener is. Moet vandaag naar het UZA. Wel niet direct voor oncologie maar ik ga het toch eens ter sprake berngen en hopen dat er gereageerd wordt. en er iets aan kan verbeterd worden. Zo is het geen manier van doen en raak je nog erger achteruit dan vooruit.
Misschien mag de dosis wat afgebouwd worden en is dt een oplossing? Ik hoop het in ieder geval.
't is te hopen dat ik niet moet wachten tot na de scan en de uitslag op 22 me om een oplossing te hebben want dat zie ik echt niet zitten.
Uit mezelf stoppen met die medrol is ook geen optie, want ik weet niet welke gevolgen dat heeft en ik denk dat de dokters daar ook niet zomaar mee zullen instemmen. Blijkbaar is cortisone een middel dat soms wel hulp bied maar iets met vieze bijwerkingen, zeker op langere termijn en bij hogere dosis.
Gisteren nog een klein wandelingetje gemaakt tot Cortewalle. 't was meer een strompelingetje want de pijn in mijn kuit is nog steeds prominent aanwezig. De genezing hiervan wordt ook sterk geremd door hetzelfde goedje..medrol.
Dus ik hoop dat er iets kan gebeuren om me een beetje beter te voelen want nu lijkt alles me zo nutteloos. Alle actie is er teveel aan en van enig plezier is al helemaal geen sprake meer.
Alle plannen die ik de laatste weken maak kan ik direct vertikaal klasseren wegens onuitvoerbaar.
Alle hobby's die ik heb (had) kan ik nu vergeten omdat ik daarbij op onoverkomelijke problemen stuit. Kortom het gaat alle behalve goed op dit moment. Hopelijk is er een oplossing voor deze problemen. Ik wordt er nl zot van en ambetant (trouwens ook een van de bijwerkingen)
Nu ga ik me klaarmaken voor naar uza te gaan met goede hoop....we zien wel of er iets uit de bus komt.
Vandaag troonwissel in Nederland. Een hoogdag voor alle oranjefans.
anneer is dit in België zo of is philip nog niet klaar? Of zit albert en zijn ega te vast geroest op hun troon.?
't is in ieder geval een mooie dag, niet zoveel wind meer en een mooi zonnetje. Misschien straks toch een stapje buiten wwagen en zien hoever ik geraak. 'k weet niet hoe mijn been zal reageren en het algemeen energiepeil is ook nog niet op niveau. Zal het dat ooit nog worden?
Morgen 1mei, feest van de arbeid, ooit de hoogdag van de socialisten. Er zullen van her en der weer straffe toespraken met vele holle woorden komen aanwaaien. Niet alleen van de socialiqstische familie maar ook van partijen die voor hun populistish discour deze dag inpalmen. Overmorgen is trouwens iedereen de beloften die morgen gedaan worden vergeten en gaat alles op dezelfde kwakkelende manier verder...en er verandert niets.
Donderdag weer een dagje UZA. 't is bijna mijn tweede verblijf als je de uren die ik daar al s je het allemaal optelt.
Weersgewijs ziet het er deze week niet zo slecht uit. Als we de voorspellingen kunnen geloven zou het toch een ietse pietsie warmer kunnen worden. Zo om en bij de 15°C met wolken, zon en af en toe een bui. We duimen ervoor.
Hopelijk gaat het opladen na de Temodal kuur een beetje beter dan de laatste keer en blijven de bijwerkingen van medrol een beetje onder controle. Kortom ik hoop nog eeens op een week die zonder al te veel last en zorgen voorbijgaat. En hopelijk zit er deze week een wandeling in...'t zou al een hele opluchting zijn want niets kunnen doen is echt wel vervelend en daar wordt ik dan ook nog ambetant van (ook een van die medrol bijwerkingen). Soms heb ik zin om vooral diene medrol buiten te gooien. Brengt niets dan last mee en wat het bijdraagd aan 'genezing' is me een raadsel. maar 't zal wel nodig zijn zeker??
Dus deze week proberen doorkomen en dan de volgende...in afwachting van de scan op14mei en de uitslag een week later...en dan zien we wel wat er weer in het verschiet sstaat. ' Het wordt soms zeer zwaar omdat er geen vooruitgang inzit, soms zie ik het als een zinloos zitten wachten en als er dan dagen zijn waarop de bijwerkingen de overhand halen vraag ik me af waarom doe ik het nog?
Maar ja we zullen wel proberen veder doen en hopen dat de Temodal kuren iets uithalen en als het niet zo is hopen dat er nog uitwegen zijn....misschien komt er een deel van wat ik kon toch nog terug en lukt het wandelen en fietsen me ooit nog eens....dan kan ik terug op pad om te fotograferen, ipv hier zinloos rond te hangen en een last te zijn voor iedereen in mijn omgeving. Dit gezegd zijnde is het nu tijd om aan de nieuwe week te beginnen, met tegenzin maar ik zal er wel het beste van proberen maken en blijven hopen op betere dagen.
in ieder geval eenprettige week voor iedereen en laat je niet ontmoedigen door mijn gezaag. Daar heb ik wel af en toe recht op vind ik en 'tis een uitlaayklep. liever zagen tegen mijn blog dan tegen degenen die dicht bij me staan, ook al gebeurt dat ook nogal eens.
Vandaag is het ook net 1jaar geleden dat Rony overleed. Dikwijls denk ik nog aan hem en aan de uren dat we samen babbelden over van alles en nog wat.
Na zijn overlijden was de club niet meer hetzelfde voor mij. Was de aantrekkingskracht ervan weg. Het is dan ook maanden geleden dat ik er nog in de buurt ben geweest. Ik kan de moeite niet meer opbrengen om tot daar te gaan. Liever laat ik de mooie herinneringen in mijn geheugen.
In ieder geval ik ben Rony nog niet vergeten en betrap me er soms op dat ik onwillekeurig denk...wat zou Rony hiervan denken, hoe zou hij reageren en soms heb ik nog de nood om een goed gesprek met hem te kunnen voeren...maar dat zal dan in gedachten zijn.
De Temodal pilletjes zijn allemaal binnen. Dat ze nu hun werk maar goed doen en klotemans eindelijk eens een tik (je) uitdelen. Nu komt het er op aan om terug energie op te doen en in beweging te blijven, ondanks het veel te koude weer dat me wel last blijft bezorgen. Maximum temperaturen van 10°C mogen we toch povertjes noemen op dit moment van het jaar en daarbij steeds die onaangename noorderwind.
Dan maar wat muziek luisteren, boekje lezen en wat oefeningen doen om de spieren los te maken. 't zal weer zoeken zijn om de dag door te raken want momenteel is elke inspanning weer een helse opgave.
Het geexperimenteerd met het tijdstip waarop ik medrol inneem. Al de tweede dag neem ik het nu 's avonds in na de maaltijd i.p.v. 's morgens. Schijnbaar heb ik dan overdag toch iets minder problemen met de bijverschijnselen. Vooral beven en evenwichtsprobleem lijken minder te zijn. Nog even afwachten of het zo blijft. 't zou in ieder geval een stap vooruit zijn.
Opgestaan met een mooi zonnetje aan de hemel. Tijdens het ontbijt, onder de koepel leek het alsof het echt aangenaam weer was...maar de thermometer dacht daan anders over, 7,1°C en het zal waarschijnlijk niet veel beter worden.
Even buiten voelen en je wordt direct overvallen door een koude bries die het onaangenaam maakt. We zullen het nog maar eens zeggen...het is te koud voor de tijd van het jaar.
Ons poes is een beetje van streek. Mamma is deze nacht naar de slaapkliniek gegaan en nu zit hij haar overal te zoeken. Hij is al een tiental keer naar de deur gelopen en dan komt hij miauwend vragen waar ze blijft...hij mist haar duidelijk. De begroeting zal dan ook heel hartelijk zijn straks.
Ik zit nu aan de voorlaatst dag temodal. tot hier toe vrij rustig verlopen zonder noemenswaardige problemen. Alleen het stappen lukt nog niet al te best. de verrekking in mijn kuit geneest heeltraag. Zal wel een gevolg zijn van al die medicatie die ik nu moet nemen...geduld dan maar.
Nog een prettig weekend en geniet van de zon als je ergens een plaatsje vind uit de wind.
Gisteren ging een met waterstof geladen vrachtwagen door de vangrails de middenberm in. Dit op de E34 in Vrasene. Tot overmaat van ramp vloog de cabine in brand en overleed de chauffeur. Ook enkele gascilinders vlogen in brand.
Vermoedelijk is het ongeval veroorzaakt door een losgekomen reservewiel dat van een andere truck was losgekomen.
De hinder zal vermoedelijk duren tot zaterdagochtend.
Dit veroorzaakte dan ook een moeilijke ochtendspits op de E17 richting Antwerpen ùmet nog enkele ongevallen. Kortom het was weer grote miserie rond Antwerpen. Goede moed voor hen die weer uren moeten aanschuiven en veel geduld en veilige pasage.
Mijn vrouw R moet deze nacht gaan slapen in het slaapcentrum van het UZA.
Toen ze haar valies aan het inladen was wou ons poes Toulouse blijkbaar duidelijk maken dat hij mee wou. 'k zal hem dus vandaag maar wat extra aandacht geven want hij zal haar missen.
Wat het weer betreft vandaag kan ik kort zijn. Bedroevend. Waar het gisteren nog 24°C was op onze buitenthermometer lees ik nu 8,1°C en regenen, en dat eind april....je zou er de moed bij verliezen maar we moeten het zo maar nemen. Buiten zitten zal er dus niet bij zijn vandaag, en waarschijnlijk de volgende dagen ook niet. Het blijft maar kwakkelen .... op en af soms iets beter, dan weer een heel pak slechter....zoals ik
Gisteren was het prachtig weer. zo rond de 20°C, niet te veel wind. Heb dan ook een tijdje buiten gezeten in de hof. Knus in de zetel, met een goed boek genietend van de blauwe lucht met af en toe een klein wit pluimwolkje. Vandaag voorspellen ze hetzelfde weer dus deze namiddag ervan profiteren. Morgen is het trouwens weeral gedaan met de aangename temperatuur en dat blijkbaar weer voor langere tijd.
Dus na de middag eerst op de hometrainer en dan genieten van het voorspelde zonnetje, er zijn ergere manieren om de dag door te komen.
En hier dan de staalblauwe lucht vanuit mijne luie zetel.
Net als voor-ontbijt mijn pilletjes temodal genomen. 7 stuks goed voor 485mg. Daarbij nog zofran om de maag wat bescherming te bieden.
Nu een uurke wachten en dan mag ik echt ontbijten. Dit tot en met zondag en dan op 22mei de volgende kuur. Als de mri scan en bloedwaarden ondertussen goed zijn en blijven.
In de tussentijd hopelijk niet te veel last en vermoeidheid zodat ik af en toe nog iets kan doen.
Vandaag zou een mooie dag worden. 20°c. Misschien te doen om met een boekje eens buiten te zitten. Wandelen nog niet das nog wat vroeg met mijn been. Op de hometraier een paar km afhaspelen zal wel lukken.
Gisteren bij de oncoloog. De bloedwaarden waren OK en dus kan ik vanaf morgen sarten met de volgende kuur Temodal. 5 dagen 485mg. en dan weer die vermoeidheid te boven komen. Een MRI is gepland voor half mei en dan een paar dagen later de uitslag bespreken en hopen dat een en ander gunstig evolueerd.
De uitwendige verdikking is een soort vochtophoping. Waar die juist vandaan komt is een beetje een raadsel. Maar zo lang het niet hinderlijk of pijnlijk is is er geen dirrecte actie nodig. afwachten maar.
De andere ongemakken zoals soms troebeler zicht, beven enz. zijn wel toe te sxchrijven aan Medrol. Er mee stoppen is op dit moment geen optie...dus mee leren leven.Gaan wandelen zit er vandaag ook nog niet in. Mijn linkerbeen is wel beter maar nog niet volledig pijnloos. Het zal dan beter zijn om het niet extra te belasten endus niet te stappen.
Gisteren heb ik wel een kwartuurtje op de hometrainer geoefend en dat zal ik dan vandaag ook maar doen. Ge moet toch in beweging blijven, hoe minimaal ook.
Gisteren de eerste stappen op twitter gezet. Puur uit niieuwsgierigheid om te weten te komen hoe een en ander werkt en om enkele personen te volgen in het begin. In een later stadium zien we dan wel wat er van komt.
Heb er ooit aan gedacht om ook facebook te verkennen en gebruiken. Ik heb er ooit een account voor aangemaakt met als gevolg dat mijn mailadres vrij vlug werd betookt met onbenulligheden en ongevraagde mails vanuit dit forum. Niet mijn ding dus.
Op weergebied blijkbaar niet al te slecht. Er staan een paar iets warmere dagen in het verschiet maar de keerzijde daarbij is dan weer de kans op buien. En op het eind van de week terug maximum temperaturen van rond de 10°C. De lente komt echt niet op gang. Het is en blijft te koud voor de tijd van het jaar.
Wat er voor mij in het verschiet staat is waarschijnlijk Temodal. We zien het straks wel bij de oncoloog en misschien is er een oplossing voor het beven waar ik de laatste tijd erg last van heb. Vooral als ik me sterk concentreer of fijne motorische zaken moet doen. Ik zal eens horen wat er aan gedaan kan worden, of is het een bijwerking van de combinatie temodal - medrol?
Gisteren mooi wandelweer. Dus richting Hof ter Saksen om van het zonnetje en de gezonde lucht te genieten. Ondanks de toch nog gure noor-ooster die fel blies genoot ik er toch van. tot ... ik op een vijfhonderd meter van thuis 'vastliep.
Plots een scherpe pijn in mijn linkerkuit. efkens gewacht en dan proberen verderstompelen, want meer zat er niet in.
Uiteindelijk moest ik dan toch toegeven dat het echt niet meer verderging en heb ik naar mijn dochter gebeld. Zij is me dan komen oppikken en heeft me thuisgebracht. Thuis gekomen alles goed ingezalfd en rust.
Deze morgen lon ik toch al wat rondstrompelen.
't zal zijn tijd nodig hebben om terug op zijn plooi te raken en zoals je wel zal begrijpen staat er vandaag geen wandeling op het menu.
Morgen is het weer oncoloogdag. Ben eens nieuwsgierig of ik verder kan met temodal. en wanneer er een MRI wadt voorzien.
De foyo's van gisteren verschijnen binnenkort wel, moet ze nog ontwikkelen. alvast eentje hier. De bloesems beginnen dan toch eindelijk te verschijnen.
Toulouse was enkele weken geleden ziek geworden. Hij at bijna niet meer, moets hoesten en overgeven.
Dank zij de goede zorgen van onze dierenarts en zijn dagelijks pilletje en ander eten is hij terug de 'oude'. Hij dartelt rond als een jong veulen en zit terug vol energie.
Ook is hij er terug mooier op geworden..de schone dus.
en dan nu het beest...ja klotemans die precies neigingen vertoont om naar buiten uit te breken. 't zal wel een idee van mij zijn maar ga het toch eens aan de oncoloog vragen maandag. Gelukkig heb ik er geen pijn van en is het alleen maar een lekijk zicht.
nog een prettig weekend en geniet van dezon en het drogere weer. Warm zal het niet echt worden maar dat raken we al gewoon
Ondanks het gegeven van een alomoverheersende vermoeidheid probeer ik toch te blijven bewegen. Dat de weergoden me dit jaar ronduit vijandig gezind zijn is geen nieuws meer.
Gisteren een koude winderige dag waarbij je de vreugde van wandelen snel ontnomen werd. Vandaag ziet het er ook niet uit dat het warm gaat worden; zo om en bij de 10°C. Niet echt om te zeggen ik ga er eens van genieten. om wat buiten te lopen voor de lol. Moet deze namiddag trouwens naar de kinesist voor de tweewekelijkse behandeling en de knopen uit mij te laten halen.
Nu over de titel van dit artikel. Twee dezelfde dingen zou je zeggen, niet dus. Moe zijn ervaar ik als een aangenaam iets na een grote fysieke inspanning. Je eens moe maken kan dugd doen en je weet dat als je dan eens goed uitrust het voorbij is en je weer vol energi zit.
Vermoeidheid daarentegen is ALTIJD aanwezig. Hoeveel je ook rust of kalm aan doet het gaat nooit weg. Het bepaald alles en belet je op den duur om nog normaal te functioneren, om nog normaal 'mee' te kunnen. En vermoeidheid is nu net wat kanker en de behandeling ervan met zich meebrengt. Elke dag het gevoel dat er 'iets' is dat al je energie opzuigd en je belet dingen te doen die je graag zou doen. Iets dat er voor zorgt dat zelfs de meest simpele zaken veranderen in een immense opgave. Tot hiertoe is het me altijd al gelukt om de vermoeidheid de baas te blijven. Steeds met het idee dat het maar tijdelijk is en dat de behandelingen en het geduld misschien ooit iets opbrengen. Maar die vermoeidheid komt almaar meer voor en geeft op den duur het gevoel dat alles nutteloos is. Leuke dingen worden er door verziekt, je leven wordt er door bepaald...je wordt gewoon geleefd door de kanker en al wat erbij komt. En telkens leef je met de hoop en telkens ook met de schrik dat het ijdele hoop is.
Maandag terug op controle bij de oncoloog, waarschijnlijk een nieuwe temodal reeks en afspraak maken voo de volgende MRI scan. Wat er wel verandert is sind het vorig consult is dat er op de plaats waar er een 'luik' (gat) in mijn schedel zit er een verdikking is ontstaan. Net of de tumor er langs daat wil uitgroeien. Kan zijn dat ik het me maar gewoon voorstel, maar het is zo'n bolvormig iets dat veel op een grote buil lijkt. Zal het maandag eens vragen en dan zien we wel verder wat er moet gebeuren.
Zoals ik gisteren reeds schreef ben ik op woensdag een fikse wandeling gaan maken. Midden in het veld en op hof ter saksen.
Overal was er bedrijvigheid om het land klaar te maken, bemesten, ploegen...
Of er dit weekend veel zal gewandelt worden weet ik niet, veel zal afhangen van de temperatuur en de 'vermoeidheid. Ik blijf het toch proberen om geregeld op stap te gaan.
Hier de foto's die ik onderweg maakte.
Even nog dit tekstje dat ik vond over vermoeidheid. Zo herkenbaar:
" Voor gezonde mensen is moe zijn een bescherming tegen oververmoeidheid. Voor kankerpatiënten is vermoeidheid een extra bedreiging voor de levenskwaliteit. Middeltjes als gezond eten, veel drinken of vitaminen nemen, kunnen helpen. Doeltreffend blijkt ook EPO (erythropoïetine) te zijn, een hulpmiddel dat momenteel vaak wordt voorgeschreven voor kankerpatiënten die kampen met extreme vermoeidheid. De ware oorzaak van het energietekort kent men nog niet precies. Er kunnen verschillende factoren in het spel zijn: bloedarmoede, verkeerd gebruik van pijnstillers, minder beweging, slaapstoornissen, . Ook psychische factoren spelen een rol. Angst, verdriet, stress en verlies aan zelfvertrouwen kunnen het vermoeide gevoel versterken. Dat ervoer Brigitte Van Damme aan den lijve. Ze onderging vorig jaar twee operaties en startte nadien een radiotherapie. "De eerste weken kwam ik vrij goed door. Maar de derde week wist ik niet wat me overkwam. Ik voelde me zo ellendig! In vergelijking met de vermoeidheid was de pijn slechts een vervelende bijkomstigheid. Alles wat ik deed, kostte moeite, zelfs mijn arm opheffen. Het gekke was dat die vermoeidheid toenam naargelang ik dichter bij het UZ in Jette kwam, waar ik in behandeling was. Op een dag had ik zelfs een rolstoel nodig om tot bij de radiotherapie te geraken. Nochtans liep ik even tevoren thuis gewoon rond. Mijn afkeer voor de behandeling zat daar duidelijk voor iets tussen", aldus Brigitte, die zichzelf altijd voor een nuchtere geest had gehouden. Ik herkende mijn eigen reacties niet, vertrouwde mezelf niet meer en verloor daardoor mijn houvast én veel energie."
Gisteren dan toch nog gaan wandelen. Na de middag voelde ik me beter en het weer was uitnodigend warm. Eens op stap vlotte het goed en het deed deugd om nog eens te genieten van stilte en natuur.
Ben uiteindelijk verder gewandeld dan ik eerst van plan was. Langs de spoorweg naar hof ter saksen en dan via een voetweggetje dat van de Bosstraat naar de Melselestraat loopt. Had ik nog nooit geprobeerd en kwam er enkel koeien tegen.
Dan terug richting huis via piet stautstraat, station enthuis. Onderweg wel een kwartiertje pauze op hof ter saksen. 't was er aangenaam in 't zonnetje.
De foto's van deze dag komen waarschijnlijk morgen. Heb deze nacht slecht geslapen en ben daardoor niet in allerbeste doen vandaag. Zien wel wat het morgen wordt. In elk geval heb ik de indruk dat gisteren de betere (warmere) dag van deze week was. Men spreekt terug van nachtvorst.....
Bij het opstaan merkte ik al dat het niet vlotte. Zeer slecht zicht met weer een bewegend waas aan de linkerkant.
Met moeite tafel gedekt en wat gegeten. Daarna afwas van gisteren in de machine en ik was al moe. Wel ging dit ten koste van een kopje dat ik gewoon naast de kast plaatste. Weer eentje meer zonder oortje.
Dan een douchke genomen en me aangekleed. Over het aankleden zal ik maar zwijgen. Het ging weer tergend traag en eer ik alles aanhad op een min of meer fatsoenlijke wijze was er een kwart uur verstreken, gewoon een onderbroek, hemdje, t-shirt en sokken. Vijf minuten per kledingstuk.
Hierna was het energiepeil weer op rood geslagen en moest ik stoppen met nog iets fysiek te doen.
Beetje computeren dan maar en de online kranten lezen.
Na een tijdje zullen we dan wel weer op gang geraken.
Iemand schreef me onlangs dat ik in mijn toestand toch recht zou hebben op hulp en een tegemoetkoming voor zorg.
Niet dus, heb hiervoor enkele weken geleden reeds een aanvraag ingedient. Ik had niet genoeg punten om ook maar van iets te kunnen genieten. Blijkbaar mag je daarvoor niets meer kunnen en totaal zorgbehoevend zijn en liefst van al dan ook op mentaal vlak volledig uitgeteld. We mogen wel elk jaar betalen voor de vlaamse zorgverzekering maar om daar ooit van te genieten weet ik niet hoe je dat moet doen. Ik heb meer de indruk dat deze verzekering in het leven is geroepen om de veel te dure, tehuizen te financieren en niet met het doel de mensen langer zelfstandig thuis te laten blijven.
Gelukkig is er voor mij nog hulp van vrouw en kinderen. Ook al krijgen die soms veel gezaag van mij te verwerken. Maar ik kan toch niet altijd tegen mezelf zagen.
Af en toe zagen op dit blog is ook al een uitlaatklep, en degenen die het niet willen lezen kunnen steeds doorklikken.
Ga nu nog wat rustig aan doen, misschien lukt het dan vanmiddag om toch een wandelingske te maken. Het zou normaal mooi warm weer moeten worden en ik ben nieusgierig of de kikkers nu eindelijk massaal uit de winterslaap ontwaakt zijn. Maandag had ik er al een paar gezien die actief werden en hoe warmer hoe actiever ze worden...
Gisteren was het de tweede aflevering van ten oorlog. Een documentaire waar een aantal jonge mensen op pas gaan langs de frontlijn van de eerste wereldoorlog. Op zoek naar verhalen, resten en gewoon een gezellige babbel met de mensen die al gans hun leven langs deze lijn lopen.
Gisteren kwamen ze zo trecht bij iemand die in 1988 op 17 jarige leeftijd bij het vreemdelingenlegioen dienst had genomen om uit iddealisme te gaan vechten in het midden oosten. Anno 1988.
Blijkbaar is er dus wweinig verandert sindsdien, gezien de commotie die er momenteel heerst over se zogenaamde Syrië strijders. Ook jongeren die uit idealisme gaan stijden of er toch zelf in geloven. Ik hoop alleen voor hen dat ze heelhuids terugkomen.
Blijkbaar leert de mens niets uit de geschiedenis. Er is al dikwijls bewezen dat oorlog niets oplost en dat dit alleen maar elende meebrengt. Misschien wordt het tijd om er in ons onderwijs wat meer aandacht aan te besteden. zodat jong mensen sterker gewapend zijn tegen degenen die hen opjutten. Dezen doen dat dan om verschillende redenen waarbij eigenbelang en macht m eestal hoog op de lijst staan. Een wereld zonder oorlog zou dat niet een paradijs zijn?
maar ja hoeveel jaren, eeuwen dromen mensen daar al niet van en toch komt het er niet van. Zolang er egoisten rondlopen die menen op meer recht te hebben dan anderen, zolang er 'gelovigen' zullen zijn die hun eigen godsdienst beter en voornamer vinden zal er niets veranderen.
En om echt cynisch te eindigen...we moeten al dat wapentuig toc ergens kwijt zodat we nieuw kunnen maken...das goed voor onze kapitalistische economie...
Eerst was ik van plan om dichtbij foto's te gaan nemen van bloemen. Spijtig genoeg waren er twee problemen. Te veel wind om een scherpe foto te nemen dichtbij en een gebrek aan bloemen die in bloei stonden.
Zondag een fikse wandeling van een paar uur, met enkele rustpauzes in het zonnetje gemaakt.
4t was duidelijk dat ik niet de enige was die van deze mooie dag wou genieten.
Families met zeurende kinderen omdat ze mee moesten en daarvoor van achter hun computer of tablet werden gehaald. Vaders die hun communicantjes of lentefeestvierders nog snel op de foto wilden hebben in een mooi natuurkader. Ondertussen de mamma bezorgt dat de kleren vuil gingen worden. Want het is toch stoer als zoonlief in een boom klauterd en dochterlief op de grond tussen de bloemen zit.
velen die gehoopt hadden dat het toch warmer zou aanvoelen en aldus in een veel te lichte outfit waren vertrokken en naarstig op zoek waren naar een plekje in de zon en liefst uit de harde wind. Iedereen 'amuseerde zich want dat hoort zo bij de eerste mooie lentedag.
andaag is het wat minder, een goede15°c wordt voorspeld. In de voormiddag wel kans op wat lichte regen hier in Beveren. Namiddag zou droog zijn...waarschijnlijk wandelen dus.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
