|
Wiegen in de armen van de wind.
Zwiepen, zwalpen, zweven.
Gouden vleugels, elfen, feeën,
over weiden, bos en land,
't overrijpe koren,
papaver aan de rand.
Een vlinder voert
een druppel ochtenddauw,
bij 't gloren,
naar het bloempje aan de kant
dat, tussen distels, doornen,
haar kelk van rode wangen
verdrinken doet in zoete wijn
van vriendschap en verlangen,
die haar stralen doet.
Ervee
|
