Omdat ik me, sinds een nog niet zo lange tijd, geraakt voel door God en daar gevolg aan gegeven heb en geef, dit na jaren van stilte op dat gebied, ligt het voor de hand dat ik mij meer en beter wil informeren over het leven van Jezus.

Begin dit jaar kreeg ik, op een vraag van mij, een studie over het Marcus evangelie aangeboden die ik mocht gebruiken om het evangelie te bestuderen.

Ondertussen heb ik mij door deze curus heen gewerkt: Dit evangelie voelt voor mij heel uitnodigend aan vooral een uitnodiging tot een leven in liefde en ook een liefdevol omgaan met de mensen.

Dit evangelie stelt Jezus als voorbeeld van hoe wij, ook de dag van vandaag, ons leven kunnen leven, een leven volg begrip- en liefdevol omgaan met de anderen. Het toont ons een Jezus voor wie de kleinste onder ons het meest van zijn aandacht krijgt. Het toont ons hoe Hij hen die geloven helpt, geneest en rein maakt. Het is geen hooghartige Jezus maar een man die eenvoudig blijft ondanks wie Hij werkelijk is.

Natuurlijk kwam ik ook teksten tegen die toch wat inzicht vroegen maar ik herinnerde mij de woorden van de pater toen hij mij die curus gaf: bestudeer hem vanuit liefde. En ja, Liefde is het toverwoord, een tovergegeven: het maakt zacht en begrijpend.

Wetende dat ook de bijbel is geschreven en dan nog eens samengesteld is door mensen en wetende dat wat ik zelf schrijf ook getint is door mijn eigen visie en zijn en deze tijdsperiode dan voel ik dat ik veel vrijer tegenover de inhoud en samenstelling van de opgenomen teksten sta. Ondertussen heb ik een tweede cursus gekregen, het evangelie volgens Johannes ditmaal, hij ligt klaar maar tot op heden ben ik er nog niet aan begonnen.

Toen ik vorige week in de Carrefour liep zag ik een boek liggen, ik zie altijd wel boeken liggen, waant boeken trekken me aan gelijk magneten, dus ik zag een boek liggen die ik meteen kocht. Het heeft de titel: Volgens Maria Magdalena en is geschreven door Marianne Fredriksson (auteur van het jaar 1998). Daar ben ik nu in aan het lezen.

Door het lezen van dit boek komt ppnieuw komt de vraag in me op: hoe zit het met de vrouwen gedurende het leven van Jezus. Ergens voel ik het gemis van vrouwen in de bijbel. Het lijkt dat ze zorgvuldig uit de bijbel zijn geweerd… Hier en daar worden ze even aangehaald maar waarom is er geen evangelie door hen geschreven in de bijbel opgenomen? Het lijkt me logisch dat die vrouwen ook hun verhaal hebben gedaan. Deze vraag komt geregeld terug, doch ze is niet als een verwijt bedoelt. We kunnen de geschiedenis niet meer veranderen, we kunnen de beslissingen die toen genomen zijn niet zomaar doen ongedaan maken, maar we kunnen ons wel de vraag stellen hoe wij, vrouwen het er van af zouden gebracht hebben.

Zouden wij het zoveel beter hebben gedaan.? Zou bij ons het gevoel van macht niet aanwezig geweest zijn? Zouden er andere verhalen en waarheden naar buiten gekomen zijn? Jezus maakt geen onderscheid tussen een man en een vrouw en God is liefde, hoe kan je dan de één meer waarde geven dan de andere?

Als we kijken naar vrouwen in de politiek bvb. Doen zij het anders dan de mannen? Toch raar hoe mensen veranderen naarmate ze in een positie komen waarin aanzien speelt….

Bij deze vragen en dit schrijven laat ik het vandaag, ieder mag er voor zichzelf over nadenken en voor zichzelf een antwoord geven.

15-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

14-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

Gebroken vleugels

Voor niemand zichtbaar

Stap ik schijnbaar           

Geheel gezond

In deze wereld rond

Pijn uit het verleden

Remt in het heden

Als onverwacht

Iemand naar me lacht

Niet onbevangen

Doch vol verlangen   

Wil ik buiten zinnen

Kunnen beminnen

Wie hoort mijn lied

Wie danst mijn dans

Wie voelt mijn hart

Zo verward

12 september 2003 filosoofje

13-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

* * * * * * *

“Wanneer je de moed hebt om alleen te zijn,

dan kun je ook ontdekken hoe mooi het kan zijn

om

eens helemaal op jezelf te zijn,

op niets te hoeven pochen,

niets te hoeven bewijzen,

je niet te hoeven rechtvaardigen.

Dan kun je misschien ervaren dat jij helemaal één bent met jezelf.”

                                                   Uit het kleine boekje Geluk van Amselm Grün

09-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

Wie onder ons herkent zich niet in vorige tekst? Hoe dikwijls zien wij de tekens niet?

Ik denk dat we alleen deze tekens kunnen opmerken als wij er voor open staan. Volgens mij spreekt God tot ons op die manier waarop wij Hem kunnen verstaan en dat zal of kan voor ieder van ons anders zijn.

Bij de één zal het door “weten” zijn, bij een ander door “woorden of teksten”, voor nog een ander door de natuur, of door symbolen, dromen, signalen, kleine dingetjes die we plots opmerken en zien of nog andere mogelijkheden waar ik nu niet aan denk… dit naargelang datgene waar ieder van ons gevoelig is.

Misschien heeft ieder daar voor zich wel een voorbeeld van: Iets waarvan jij goed weer dat je geraakt bent door God.

Toen ik de laatste keer iets na Pinksteren in Herent was, was een duif in de kamer van Germaan binnen gevlogen…

- Nu kan je dit als nietszeggends afdoen, de duif de kans geven om naar buiten te vliegen en er verder niet meer aan te denken.

- Je kan er ook bij stilstaan en denken: Wat mooi! Wat een uitzonderlijk toeval… Je kan er bij stil staan en kijken hoe dit voor jou voelt, wat het bij jou teweegbrengt. Geeft het jou een goed gevoel of vind je het vervelend en waarom? Je zou je ook kunnen afvragen: heeft dit iets te betekenen, wil dit mij iets willen duidelijk maken? In ieder geval voelde ik het aan als bijzonder wat een ander er ook van denken mag.

08-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

Toeval?

Eergisteren zat ik in mijn zetel en een duif komt aan de buitenkant van de venster waaraan ik zit aangevlogen, ze zet zich tenslotte op het boordje bovenaan het venster. Hé, denk ik, wat toevallig… het gaf me een blij gevoel dat ik het had opgemerkt…

Gisteren zit ik aan mijn pc te werken als ik even naar buiten kijk en wat zie ik:

eenzelfde duif heeft plaatsgenomen op het muurtje heel dicht bij het raam waar ik zit. Niet op de buitenste rand maar heel dicht bij het raam. Ik kijk verwonderd en met een blij gevoel naar de duif terwijl zij ook haar kop naar mij draait en het lijkt of ook de duif mij aankijkt… toeval?

Of het een bedoeling heeft of niet, het voorval bracht me rust en vreugde…

Voor mij zijn dit kleine signaaltjes waarin we bewogen worden door iets waar we de Liefde van God in kunnen ontdekken als we dat willen en we kunnen daar dankbaar om zijn.

Geraakt worden of beroerd worden door iets is voor mij telkens een klein wonder dat mijn hart verwarmt en mijn dag verblijdt.

Je laten raken daarvoor moet je stil en rustig kunnen zijn. Geraakt worden kan heel moeilijk wanneer we van het ene naar het andere rennen.

Geraakt worden is een teken van God die jou zegt dat hij je liefheeft!

Nemen we genoeg tijd om ons te laten raken? Om te luisteren?

07-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje

De deur: ze staat open en symboliseerd hier doorzichtigheid, de ene kant is het verlengde van de andere

Dag vrienden,

Dit blog heeft gewoon de bedoeling mijn eigen gedachtegangen met jullie te delen, het is een blog zonder pretenties, zonder bedoelingen, zonder een boodschap uit te dragen.
De enige boodschap die ik misschien uitdraag is de opdracht zichzelf te zijn gewoon zoals je echt bent, zoals je in kontact met je ziel en je hart voelt en denkt. Dit is wat ik hier ook zal proberen vorm te geven, meer niet. Mocht het voor sommige toch lijken alsof ik iets wil uitdragen dan kan ik alleen zeggen:
dit is wat ik nu ben, waar ik nu mee bezig ben, wat nu in mijn leven aan de orde is. Van daaruit denk ik dat ik er bepaalde thema’s veelvuldig zullen terugkomen, dit kan ook niet anders wanneer er een bepaalde recente verandering in je leven gebeurd is wat je verder wilt ontdekken en uitpluizen.

Ik hoop dan ook dat mijn ontdekkingstocht voor diegenen die hier een kijkje komen nemen iets kan betekenen, misschien herkenning teweegbrengt en/of tot nadenken stemt meer hoeft dat niet te zijn.

Hartelijke groet,

filosoofje

06-06-2005 om 00:00 geschreven door filosoofje