Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
08-06-2017
als god in frankrijk
Heel veel teken in la foret hier, gelukkig hebben we er niet echt doorgestapt maar zijn we er door gefietst, op zoek naar een mand vol proviand. Daarvoor moesten we een zeventien kilometer verderop, naar een dorpje dat Carrouges heet.Geert noemt het onverbeterlijk Courage. Die courage hadden we vandaag weer nodig, dat gaat hier op en neer zonder pardon en hoe kleiner de baantjes hoe minder pardon. We begrijpen nu waar Bernard Hinault zijn klimmersbenen vandaan heeft. (dank je voor de info, Thomas).Hij heeft jaren getraind op hetzelfde parcours en in volle gevecht tegen de heftige wind. Zoals wij hier ook doen (onze klimmersbenen zijn flink aan het zwellen). In 1980 won Hinault Luik-Bastenaken-Luik. Met dank aan het ruige weer in Bretagne, ze kwamen maar met 10 over de meet, de rest was bezweken.
Nu begrijp ik ook de afmetingen van dit huis : het was vroeger (in de 19de eeuw) een befaamde glasblazerij en er had zich een hele gemeenschap rond gesetteld. In de oorlog volledig plat gebombardeerd. Die oorlog houdt me bezig. Al die jonge jongens die het slagveld in gestuurd werden, langs weerszijde. Opgeroepen om het vaderland te verdedigen, waarschijnlijk vol spanning en met zin voor avontuur vertrokken, maar algauw in de brandende hel terecht gekomen. Vooral hier, in die dichte bossen, waar achter elke boom een vijand kon zitten en achter elke haag (want zo zijn er ook veel, les bocages heet men ze hier, ze zijn typisch voor Normandie) een hele patrouille. Om je verdere leven nachtmerries van te blijven hebben.
De honden blijven prominent aanwezig, nadat ze gisteren pertinent aanwezig waren, ze zijn ook voelbaar aanwezig, met hun diike kop komen ze duwen om aandacht.
De hemel is ondertussen helemaal opengetrokken, de zon verwarmt mens en dier. In het zonnetje komen de veldbloemen nog beter tot hun recht : wolken van wit en geel, veel en veel en nog meer, tot waar je kijken kunt. En daar is ook het winterkoninkje weer. En het ijsvogeltje, piepklein, vliegensvlug. En de vink die ongegeneerd voor onze neus zit te suskewieten. Morgen maken we het onszelf en de batterij moeilijk : er staan 80 km op de planning. Rara, wie onder ons denkt dat dat mogelijk is ?
de hort op
