09-06-2017
We zeggen a la prochaine fois aan onze gastvrouw (ze heeft ook een gite voor 12 personen, goed om weten). Ze heeft ons echt verwend, het gewone franse ontbijt lijkt passé en is vervangen door een robuuste maaltijd met eitjes en kaas en verloren brood, pudding, yoghurt... Een stevige start voor deze zware dag. We passeren de nulmeridiaan, maar daar is niets van te merken, er staat geen electriciteit op of zo, zelfs geen streep op de grond. We zitten nu in westerlengte en nog steeds in noorderbreedte. Het begin van de dag valt best mee, we klimmen al eens wat, maar dalen ook gemoedelijk. We volgen een tijdlang de roodwitte GR tekens, die garant staan voor rustig fietsen. Er is werkelijk geen kat te zien. En steeds weer die mooie wilde hagen : een mengeling van meidoorn met kamperfoelie, beuk.... en daarachter deze keer geen honden, maar koeien. Een koe is misschien minder edel dan een paard, maar in schoonheid kan ze best wedijveren met paard en ezel. We zien ze in vele soorten : de zwart en wit gevlekte Belles, de bleekroze Bianca's, en dan, in mijn ogen ontzettend mooi, de voskleurige Rosita's, mooi egaal blinkend lichtbruinokergeeloranje, ik weet niet hoe ik de kleur zou heten. Soms koersen ze een eindje met ons mee, maar dan zonder fiets. We komen in een van de mooiste dorpjes van Frankrijk, waarvan we de naam maar niet kunnen onthouden. We maken er Selderij van de Gelei van. Daar lijkt het enigszins op : ik zal het eens spellen zie : Saint Cenerie-le-Gerei. Oef, wat moeilijk.
Reacties op bericht (0) 
de hort op
