Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
11-06-2017
Kasteel van Durtal
Het ontbijt bij het Engels koppel is voortreffelijk. Gelukkig heeft de man zijn hoed afgezet zodat hij wat minder op Eddy Wally lijkt, maar zijn lach blijft nog steeds treffend gelijkend. De gastvrouw vertelt vol verontwaardiging over de vorige gasten die alles, maar dan ook alles van de ontbijttafel hebben meegepikt : brood, koeken, beleg, yoghurt, fruit. Ze kan het niet begrijpen en wij krijgen alvast de onderliggende boodschap om dit toch niet te doen. Waren we ook niet van plan. Het engels accent van de gastvrouw kan ik moeilijk thuis brengen, ik zoek naar een volkse film of reeks in mijn geheugen en dan valt het me te binnen, ze spreekt zoals de acteurs van Little Britain, Daffid who is the only gay in town, en zijn vriendin Milfanwe (waarschijnlijk schrijf je dat zo niet), die hem ondanks alles graag ziet en zich over hem ontfermt.
We komen aan in het stadje Durtal. Midden in het stadje staat een kasteel zoals alleen in sprookjes beschreven wordt, een vriendelijk, goedhartig, licht kasteel met veel ronde torentjes. Het staat voet aan voet met de kerk en de talrijke omliggende huizen. Ik stel me voor dat de prinses, die vanuit haar torenkamer de beweging in het stadje kon gadeslaan, aandrang voelde om te verbroederen en haar lange vlechten als een klimtouw naar beneden zwiepte. De jongens daar beneden, blij verrast, haastten zich om als eerste naar boven te klimmen om de eenzame prinses te bevreugdigen. De onzaligen die niet al te behendig waren vielen met hun klikken en hun klakken naar beneden. Dat was nog eens een mooie tijd.
Maar verder nu, de Loire verwacht ons. Geert is een echte brood-in-huisman. De gedachte dat er geen brood in huis te vinden is, is voor hem bijna ondraaglijk. Zo ook op de fiets. Zo komt het dat ik voortdurend met 2!!! stokbroden dwars onder mijn snelbinder over de franse wegen rijd. Een om op te eten en een....om weg te smijten. Ha ja, dat frans brood is na een dag zo oud dat je de keuze hebt : je eet er niet van of je eet er wel van, inclusief een spoedbezoek aan de tandarts. Dus smijten we het stilletjes naar de paarden.
Hoe dichter bij de Loire hoe meer bloemenvelden we tegenkomen. Ik herken tagetes (stinkertjes) en reukerwtjes. Wat zouden ze daarmee doen, vragen we ons af. Ik gok op zaad kweken. Het lijkt me een arbeidsintensieve sector, zaadjes verzamelen uit die honderden meters bloemenrijen. Op onze weg en erg in het oog springend ligt daar plotseling een grote boomgaard met niets dan volle, rijpe, donkere kersen. Daar doen we onze hoed voor af en dat moeten we beslist eens proeven. We stappen af en doen ons te goed aan deze hoorn des overvloeds. Geen boer die er naar kraait.
de hort op
