Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
12-07-2017
reddende woeiaard
Verschillende redders vandaag. Ten eerste de man met de wasmachine. Onze laatste propere kleren zijn al lang niet proper meer, we deppen ons zweet met de laatste handdoek, het tafelkleed zit vol confituurvlekken, maar hoera, daar is de man met de wasmachine. Hoewel de helling voor onze deur meer dan 20 % is, rijdt die man daar vlot op met zijn camionette. We hadden de afmetingen van de oude machine met koordjes genomen (we hebben hier geen meter) en die koordjes in de winkel laten meten. Dat was belangrijk bij het kiezen van het model, want de plaats voor de machine is heel krap. Dus is het even spannend, maar het lukt. Van blijdschap beginnen we te wassen als gekken. Kleine wasjes, grote wasjes, allemaal in 't wasmasjien.
Als ik op het terras van het cafe de fransen gadesla, dan denk ik steevast dat ze op het punt staan mekaar in de haren te vliegen. Ronkende volzinnen rollen uit mond tegen mond, luid, met gesticulerende armen en handen, mekaar diep in de ogen kijkend. Tot een van de partijen een lach produceert en al de anderen beginnen mee bulderen. Oef, het is een gewoon vrolijke bavarde.
We moeten ook nog in het plaatselijk warenhuis zijn, onze voorraad eten wordt grauwelijk vlug naar binnen gespeeld, we staan er zelf versteld van. Overmorgen is het quatorze juillet, we mogen er zeker van zijn dat er dan maar weinig open is. Aan de kassa zie ik weer het tafereel van pittige, volmondige conversaties, de caissière doet enthousiast mee, er wordt geroepen, vingers opgestoken van 'pas op, he, manneken, of'... Ik houd mijn adem in. Blijkt dat ze over de leeftijd van een of andere kennis aan het palaveren zijn. (zegt Geert mij die het fernandelfrans verstaat). Uitbundig volk, die fransen.
De was staat te drogen op het dakterras. Er is behoorlijk wat wind, een droogkast is hier echt overbodig. We zijn nog steeds in de wolken met al dat drogend proper wasgoed en zetten ons ter aanschouwing van zoveel schoons ook op het terras. We hebben een boek speelkaarten gevonden, vragen ons af of we nog kunnen manillen. Dat zijn twee vliegen in een klap : we houden die lekkere was in de gaten en we vullen onze avond (en de glaasjes) met volks vermaak. U vraagt zich wellicht af waarom er wel een 'ten eerste' kwam en nog steeds geen 'ten tweede'. Welaan, hier komt hij. De eerste spelletjes worden vlot door mij gewonnen (heeft niks te maken met mijn kaartkunsten, dan wel met het geluk goede kaarten te krijgen), maar nu is het duidelijk Geert die een grote slag zal slaan. Hij zit ronduit te glunderen achter zijn kaarten en ik voel me al een tweede Bodnar, geklopt voor de aankomst, als plots de hemel mij genadig is en een flinke windstoot op ons afvuurt. Woeiwaai,de wind mengt zich onder het spel, flink wat kaarten in de lucht, spel onspeelbaar en afgeblazen. Het schrikken en de daaropvolgende ontgoocheling in de ogen van mijn tegenspeler zijn kort, maar intens. Mooi om te zien en ik ben verlost van een zware nederlaag. Ik prevel een klein dankjewelleke. De woeiaard bestaat toch echt, me dunkt.
de hort op
