Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
26-09-2017
Albezon
Miezerige ochtend, maar het ontbijt is stevig en dat maakt veel goed. De jonge uitbaters doen echt hun best.
De roodzwarte renners vertrekken maar ze zijn nog geen 3km ver...en ontdekken dat Geert zijn helm niet op heeft. Terugkeren dus. Verse start, nu zijn ze echt verdwenen. Ik doe boodschappen en rijd de mannen achterna. Het blijft raar rijden, op 1000 m hoogte, maar zonder veel niveauverschil, we zitten duidelijk op een plateau. Ik onthoud vooral de goudgekleurde bomen. Sommige van die bomen hebben zich ontdubbeld, zo lijkt het. Hun ene kant nog fris groen, de andere kant goudgeel. Mooi!!
Vanaf La Bastide begint een lange zalige afdaling over een smalle weg. Ik hoop nog een glimp te kunnen opvangen van op zijn minst de slechtste daler, maar ze zijn ribbedebie, enkel de talrijke kastanjebomen wuiven met hun kleurige takken. Bolster na bolster na bolster ligt op de grond, prikkend naar wie een hand uitsteekt.
We hebben afgesproken in St Marguerite, maar dat blijkt een vergissing, het moet Pied de Borne zijn. We willen immers richting Villefort, naar het huis van Albezon, waar jongerenkampen plaats vinden en waar we een nacht logeren. Connecties in de bijzondere jeugdzorg! Het huis ligt tegen de flank boven de rivier met de grote witte rotsen. Heel mooi gelegen, mits gezwoeg met onze bagage te bereiken via een smal pad. Hier wanen we ons terug in de Middeleeuwen. Maar dan met wat rudimentair comfort. De permanenten wonen hier met hun twee kinderen voor een periode van twee jaar. Dit is echt back to basics. De kinderen lijken zich alvast goed te vermaken, ze hebben dolle pret met een simpele tennisbal. We koken zelf ons potje en hangen al onze etenswaren in twee tassen aan de luster, onze verdediging tegen knaagdieren, dassen, reeën, everzwijnen en vliegen. Enkel een jumpmuis kan nog aan ons brood. Of een collectief muizen die elkaar helpen. Johan zit te schuiven op zijn stoel om de haard aan te steken en Geert ziet dat ook wel zitten. Maar wat met de rook? Ze laten zich overtuigen door de rede, het zou een vuile boel worden. Geert en ik hebben een grote gastenkamer met badkamertje. Johan en Michel liggen in de slaapzaal, zo ver mogelijk van elkaar, met elk een vluchtweg. Buiten is het stikdonker, dat zijn we niet meer gewoon. Maar het heeft charme. Ik denk dat we heerlijk zullen slapen. Morgen vroeg uit de veren, 110 km voor de boeg. Voor alle zekerheid denken de mannen al vooruit aan 120 km. Verloren rijden doen ze toch.
de hort op
