|
Acebuchal ligt in de mist. Voor vandaag hebben ze écht slecht weer voorspeld. Wat kunnen we dan beter doen dan naar de stad Malaga trekken ? We twijfelen nog even of we met de bus of met de auto zouden gaan. Er blijken veel bussen vanuit Nerja naar Malaga te rijden, maar we houden het toch maar bij de auto. Ik zag op Google Maps dat je goed kan parkeren in Malaga Puerto, gratis en veel plaats. Geert is niet gelukkig dat er zo veel mist hangt, het maakt het rijden niet gemakkelijk. En dan duiken we plots onder de mist door en hebben zicht van hier tot in Tokio.
Het is erg druk in de aanloop naar Malaga haven, veel rode lichten langsheen de zeeboulevard, waar mensen zelfs in de regen lopen te flaneren. De parking is groot en leeg en nog groter is het reusachtige cruiseschip dat aangemeerd ligt waar wij uitstappen. Het is een Panamees schip met zeven verdiepingen en ik zou niet graag meevaren. Ieder zijn zin, we zien de passagiers terug binnen lopen, met pakjes en zakjes, en vragen ons af hoe lang ze in Malaga konden zijn en hoe ver ze de stad zijn in gegaan.
Hoe druk is die stad !!!! Zijn dat allemaal cruisers of wat is hier aan de hand? De restaurantjes (en er zijn er een heleboel) zitten overvol, de diensters en kelners lopen af en aan. We vinden een plaatsje in een hoekje, een elektrische straler houdt ons warm. We eten een slaatje en wat tapas en ik drink een glaasje wijn. Lag het aan mij, ik zou hier uren kunnen zitten. Kijken naar de mensen en me verwonderen over waarom die zo en een ander zus doet. Wie zijn ze, waar komen ze vandaan, zou Paul Jambers zeggen.
We komen de reusachtige kathedraal tegen, het museum van Pablo Picasso, maar bezoeken het vandaag niet, want volgende week komen de boys Pieter en Mathieu er aan en de laatste heeft al beloofd ons een rondleiding te geven in Malaga. Dus houden we ons nog even in.
Het oude stadsgedeelte heeft vele smalle steegjes, autovrij en gezellig met de bars en restaurantjes, we slaan er eentje in en nog eentje in en later op Strava zien we dat we in cirkels en kronkels door de straatjes geslenterd hebben. Geert staat met de kop naar huis, dus van de grote stad terug naar het rustige, afgelegen dorpje, waar de geiten op straat lopen en mens en dier gezellig samenwoont.
Naast ons woont trouwens Lucas, een rasechte Belg, die een b§b openhoudt en ons weet te vertellen dat er menige Belg hier in het zuiden woont. Ik kan het geloven, maar ongetwijfeld ook menige Brit, want er wordt hier nogal wat Engels afgesjouweld.
Als ik later opzoek welke feestdagen er in Spanje zijn dan staat daar zwart op wit : 6 december. Niet omwille van de Sint, maar om een of ander Spaans wapenfeit. Spanje heeft 13 feestdagen, feesten zit hen in het bloed. Olé!
|
de hort op
