Oscar Emmanuel Peterson is een Canadese jazz-pianist en componist. Hij werd geboren op 15 augustus 1925 in Montreal.

Zijn vader leerde hem trompet en piano op vijfjarige leeftijd, maar toen hij zeven was, na tuberculose te hebben gehad, concentreerde hij zich op de piano. Hij verwierf snel de reputatie van een technisch briljante en melodisch inventieve jazzpianist, en werd een regelmatige gast in radioprogramma's. Hij maakte zijn eerste optreden in de Carnegie Hal in 1949.

Hij heeft samengespeeld met onder andere Ray Brown, Herb Ellis, Ed Thigpen, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Clark Terry en Joe Pass. Een belangrijk moment in zijn carrière was toen hij zich aansloot bij impresario Norman Granz' labels (vooral Verve Records), waar hij kon samenspelen met de grote jazzartiesten van dat moment.

Sommige artiesten die Oscar beïnvloedden in z'n jonge jaren waren o.a. Teddy Wilson, Nat "King" Cole, James P. Johnson en de legendarische Art Tatum.

In 1993 leed Oscar aan een ziekte die zijn linkerkant verzwakte, waardoor hij rustig moest blijven gedurende twee jaar. Hij is er overheen gekomen en is nu nog steeds bezig met optreden, opnemen en componeren zoals vanouds. In 1997 ontving hij een Grammy Award voor zijn gehele carrière en een Internationaal Jazz Hall of Fame Award, het bewijs dat Peterson nog steeds als een van de grootste jazzmuzikanten wordt gezien.

Zijn werk heeft hem door de jaren heen zeven Grammy Awards opgeleverd. In 1978 werd hij in de Canadese Music Hall of Fame opgenomen. Hij is eveneens in de Juno Awards Hall of Fame en de Canadese Jazz and Blues Hall of Fame opgenomen.

In 1972 werd hij een Officier van de Orde van Canada en in 1984 werd hij tot Companion, de hoogste rang, gepromoveerd. Hij is ook lid van de Orde van Ontario, ridder van de Ordre du Québec en officier van deFranse Ordre des Arts en des Lettres.

Hij ontving in 1978 de Roy Thomson Award, in 1991 de Toronto Arts Award voor zijn gehele carrière, in 1992 de Governor General's Performing Arts Award, in 1993 de Glenn Gould Prize, in 1995 de prijs van de International Society for Performing Artists, in 1997 de Loyola Medal van de Concordia Universiteit, in 1999 de Praemium Imperiale World Art Award, in 2000 de UNESCO Music Prize, en in 2001 de Toronto Musicians' Association Musician of the Year Award.

Enkele van zijn opnames zijn:

· Exclusively for My Friends

· Oscar Peterson Plays Duke Ellington (1953)

· Oscar Peterson Plays the Duke Ellington Song Book (1959)

· West Side Story: Oscar Peterson Trio (1962)

· Night Train (1962)

· Canadiana Suite (1963)

· Hymn to Freedom (1964)

· We Get Requests (1964)

· Easter Suite (1984)

· Oscar Peterson Plays the Duke Ellington Song Book (1999), gecombineerde heruitgave van de Ellington-opnames uit 1953 en 1959.

05-01-2006 om 15:40 geschreven door Jay Stanton  

04-01-2006 om 14:32 geschreven door Jay Stanton  

Robert Johnson

Robert Johnson (8 mei 1911 – 16 augustus 1938) is één van de invloedrijkste Amerikaanse bluesartiesten ooit. Hoewel hij slechts 27 werd, maar twee opnamesessies heeft gedaan en maar een twintigtal songs naliet, is hij hét voorbeeld van blueszangers als Eric Clapton. Johnson woonde het eerste deel van zijn leven op een plantage waar hij zichzelf bekend maakte met de bluesharp, maar het was zijn wens om de gitaar te leren beheersen. Binnen zeer korte tijd lukte het hem, met behulp van onder meer de al even mysterieuze Ike Zinneman, om het instrument meer dan voldoende te beheersen. Deze prestatie bracht de fabel in de wereld dat Johnson zijn ziel had verkocht aan de duivel. Hij zou op een nacht naar een kruispunt zijn gegaan om daar gitaar te gaan spelen. Om middernacht zou hij benaderd zijn door een grote, donkere man (de duivel), die hem zijn instrument afpakte, het voor hem stemde, en het, in ruil voor zijn ziel, aan hem teruggaf waarna hij het perfect zou kunnen bespelen. Na een van zijn optredens kreeg hij vergiftigde whiskey - waarschijnlijk een actie van een jaloerse echtgenoot van een van zijn scharrels. Hij werd overgebracht naar Greenwood, waar hij het gif binnen enkele dagen door ziekte wist uit te zweten. Hij liep hierbij echter wel een longontsteking op die hem uiteindelijk fataal werd. Johnson werd geboren en overleed in de Amerikaanse staat Mississippi.

Hij haalde de banvloek van de kerk over zich doordat hij in enkele songs suggereerde (me and the devil, hellhound on my trail) dat hij zijn ziel verkocht had aan de duivel om zo goed gitaar te kunnen spelen.

Johnson is zeer zeker niet de uitvinder van de blues; die bestond al geruime tijd voordat Johnson actief werd. Zijn belang voor de muziekgeschiedenis ligt in de mix die hij maakte van bestaande Delta Blues en andere invloeden. Kenmerkend is de ritmische, doorrollende gitaarmuziek. Tijdens zijn leven speelde hij met latere bluesgiganten als Muddy Waters en Howlin' Wolf.

In 1986 werd de film Crossroads uitgebracht, waarin de speurtocht naar een verloren nummer van Robert Johnson een thema is.

04-01-2006 om 14:26 geschreven door Jay Stanton  

Vorige week kreeg ik een cadeaubon voor boeken of CD’s van 15€. Ik dus naar de desbetreffende winkel waar ik me tussen al het volk naar de Cd-afdeling wurmde.

Ik vond daar de 4-delige reeks “A Cowboy’s Life is good enough for me”. Op de achterkant van de box kon ik lezen dat het om allerlei oude country-nummers gaat met als centraal thema het leven van de cowboys en het bestaan op de prairie in de oude stadjes van het westen.

15 €?? Dat was natuurlijk wel wat weinig, maar de rest is dus uit mijn eigen zak gekomen! Ik ben blij dat ik wat meer betaald heb; want deze CD box is gewoonweg schitterend.

Het merendeel van de nummers die erop staan komen uit de jaren 30 en 40 van de voorbije eeuw. Echt veel meezingers staan er niet op, maar als je je even rustig neerzet kan je zeker de muziek appreciëren en wegdromen naar het Wilde Westen uit lang vervlogen tijden.

Tussen de nummers staan er ook een aantal die gewijd zijn aan de “Yodeling Cowboy”. In die tijd werd het typische gebruik uit de Europese bergstreken ook toegepast in de Amerikaanse Countrymuziek. Het fenomeen heeft niet lang bestaan, maar gelukkig is er een CD-box als deze om deze muziekstijl even te belichten. Wat het belang is van die “Yodeling Cowboys” zal ik later nog belichten.

Hoewel de nummers opgenomen zijn in vervlogen tijden is de geluidskwaliteit voortreffelijk te noemen. Alleen hoor je bij sommige nummers wel een (klein) beetje ruis op de achtergrond.

Dus voor wie na de feestdagen nog 32.95€ over heeft is deze CD-reeks een goeie keuze!

03-01-2006 om 16:10 geschreven door Jay Stanton