Iemand van de jonge garde die zeker niet mag ontbreken in mijn blog is gitarist Walter Trout. Hij heeft ongeveer alle blues-watertjes doorzwommen
Walter Trout is een bluesgitarist. Hij is geboren in 1951 in Atlantic City New Jersey. Hij speelde met Canned Heat, John Lee Hooker, Big Mama Thornton en was bandlid van de legandarische John Mayall's Bluesbreakers voordat hij zijn eigen band begon in 1989.
Zijn band heet Walter Trout and The Radicals en treedt ruim 200 keer per jaar op.
Muzikale invloeden
Walter zegt beïnvloed te zijn door Paul Butterfield. Zijn muziek is een mix van blues en rock. Zijn stijl is van een guitar hero. Zijn live optredens zijn woest en getuigen van een groot vakmanschap. Met John Mayall's Bluesbreakers speelde hij 1988 voor het eerst in Nederland op het North Sea Jazz Festival.
Biografie
Begintijd
Op twaalfjarige leeftijd krijgt hij een gitaar van zijn broer en ondanks dat hij al jaren niet onverdienstelijk trompet speelt, gaat die al snel voorgoed de koffer in. In het begin zijn het vooral de Beatles die hem stimuleren om gitaar te gaan spelen. Ook mensen als B.B. King en Muddy Waters hebben een grote invloed op hem, maar de meeste invloed heeft gitarist Paul Butterfield. Walter zegt over hem: "Hij speelt dingen drie keer zo snel als een ander en ik zal altijd proberen om die stijl te evenaren". In zijn eerste (school)bandjes speelt de jonge Walter echter geen gitaar, maar mondharmonica. In die tijd speelde hij met zijn band in hetzelfde circuit als een andere band, genaamd Steel Mill. De zanger en gitarist van die band was Bruce Springsteen, die later uit zou groeien tot een van de grootste rocksterren van de laatste twintig jaar. Als Walter zestien jaar is, verhuist hij van Atlantic City naar New Jersey en krijgt hij de gelegenheid om als gitarist in een band aan de slag te gaan. Dit is de band van Louisiana Red, waar hij vier jaar mee samenspeelt.
In 1973 verhuist Walter naar Los Angeles waar hij een aantal jaren in diverse clubbands speelt. In deze periode doet hij ook enorm veel ervaring op bij artiesten als John Lee Hooker, Joe Tex en Percy Mayfield. In 1979 wordt hij gitarist bij Canned Heat. Vijf jaar speelt hij in die band als hij in 1984 kennis maakt met John Mayall en in zijn band The Bluesbreakers gaat spelen. Ook in deze band speelt hij vijf jaar als hij in 1989 op een avond de zangpartijen van John Mayall overneemt, omdat deze te ziek is om op te treden. Een paar mensen van een kleine Deense platenmaatschappij zijn zo onder de indruk van de zang en het gitaarspel van Walter dat ze hem na afloop aanbieden om een eigen band samen te stellen en een tournee door Scandinavie te ondernemen. Walter denkt twee weken na over het aanbod en neemt op zijn verjaardag ontslag bij John Mayall. Walter stelt een eigen band samen met Jimmy Trapp op basgitaar, Daniel 'Mongo' Abrams op hammondorgel en drummer Leroy Larson. Ze toeren door Scandinavie en nemen in 1990 het eerste album op, genaamd 'Life In The Jungle'. Op dit album staan naast een aantal studionummers ook vier live-nummers, opgenomen tijdens het Midtfyn Festival in Denemarken.
Op eigen benen
Het tweede album, 'Prisoner Of A Dream' komt een half jaar na het debuutalbum uit en is het eerste echt complete studio-album van de band. Drummer Klas Anderhel zit achter de drumkit tijdens de opnamen van het album en tijdens de bijbehorende toernee. In oktober van 1992 komt 'Transition' uit en dit is het derde album van de band. Dit maal zit Bernie Persley achter het drumstel en daar zal hij niet snel meer achter vandaan gaan. Na drie albums komt het live-album 'Life, No More Fishjokes' uit met daarop een verzameling van de beste Trout-nummers en een aantal nummers van anderen. In 1994 komt het album 'Tellin' Stories' uit met Martin Gerschwitz achter de keyboards. Hij heeft de plek van Daniel 'Mongo' Abrams overgenomen. Vooral het nummer 'Please Don't Go', dat over het overlijden van Walters moeder gaat, laat een diepe indruk achter. Het zesde album 'Breaking The Rules' verschijnt in 1995 en werd geproduceerd door Walter zelf omdat hij nu alle touwtjes in handen wil hebben en om de echte Walter Trout-sound op het album te krijgen.
In 1997 komt er een nieuw studioalbum uit. Het album heet 'Positively Beale Street' en is opgenomen in Memphis samen met producer Jim Gaines, die in het verleden albums van Stevie Ray Vaughan, Huey Lewis & The News en Steve Miller heeft geproduceerd. Op dit album zit Rick Elliot achter het drumstel omdat Bernie Pershey wegens gezondheidsredenen niet meer kon drummen. Rick Elliot gaat ook met de band mee op toernee, maar in 1998 komt Bernie weer in de band. Martin Gerschwitz besluit uit de band te stappen om verder te werken aan zijn solo-projecten en zijn vervanger is Paul Kallestad, die net als 'Mongo' vroeger een Hammondorgel bespeelt. De band gaat weer op tournee en laat een verpletterende indruk achter.
In 1998 brengt de band z'n nieuwe platenmaatschappij Ruf Records in Amerika het 'Positively Beale Street'-album uit met als titel 'Walter Trout'. Hierop staan dezelfde nummers als op 'Positively Beale Street', maar de volgorde van de nummers zijn iets anders zo-ook de cover en het boekje. In 1999 komt het album "Livin' Every Day" uit. Ook dit album is in Memphis, samen met producer Jim Gaines opgenomen. Voor het eerst is Paul Hallestad, de nieuwe Hammond-orgel speler te horen op een Trout-album. De groepsnaam is veranderd in Walter Trout and the Free Radicals. In 2000 komen er twee live-albums uit, nl. 'Face the Music (live on tour)' en 'Live Trout'. Deze laatste is een dubbelalbum opgenomen op het Tampa Bay Blues Festival in maart 2000. In mei 2001 staat er een nieuw studio-album op de planning. In januari 2001 is de naam van de band wederom veranderd, dit omdat er al een band in Amerika de naam 'the Free Radicals' draagt.
De nieuwe naam luidt: 'Walter Trout and the Radicals'. De naam van het nieuwe album luidt: 'Go The Distance' en ligt sinds 22 mei 2001 in de winkels. Paul Hallestad maakt geen deel meer uit van de band en is vervangen door Bill Mason. Net na het nieuwe album verlaat Bernie de band, hij wil meer tijd met zijn gezin doorbrengen. Het is een komen en gaan bij de band, Bill Mason is reeds weer vervangen door Sammy Avila. Ook in drummerland is het weer raak, Kenny heeft zijn werk gedaan (en echt goed als ik het mag zeggen) en is (heel) kort vervangen door Wess Johnson. Doordat na verloop van tijd deze Wess Johnson niet echt in de band bleek te passen, is zijn plaats begin april 2002 ingenomen door Joey Pafumi. Medio mei 2003 neemt de band een heuse live cd/dvd op in Paradiso Amsterdam. De dvd zal dan eind augustus in verkoop gaan. Deze verschijnt eind augustus van datzelfde jaar onder de naam Relentless in de winkels en is meteen een groot succes, zowel in Europa als in Amerika. Het hele jaar 2004 wordt besteed aan het toeren en er verschijnt geen album van de band.
Begin 2005 verschijnt het verzamelalbum Deep Trout, The Early Years Of Walter Trout. Op dit album staan, zoals de subtitel al doet raden, nummers uit het begin van Walters solocarrière toen hij nog onder contract stond bij het Provogue-label. Naast deze staan er ook een aantal bijzondere nummers op, waaronder een oude opname uit 1973 van het nummer So Sad To Be Lonely, waar je Walter hoort zingen en gitaarspelen in zijn toenmalige band. In Amerika wordt ditzelfde album, met enkele andere nummers, uitgebracht door Walters huidige platenmaatschappij Ruf-Records. Op 24 augustus 2005 overleed bassist "vanaf het eerste uur" Jimmy Trapp aan de gevolgen van een zware beroerte. Omdat Jimmy al langere tijd ziek was, was er al een vervanger voor hem in de persoon van Rick Knapp. Na het overlijden van Jimmy blijft Rick in de band en blijkt een frisse, energievolle invloed op de band te hebben. Binnen de kortste keren heeft hij zijn eigen plek in de band bemachtigd. Voor het jaar 2006 staan twee projecten op stapel: allereerst een jamalbum, waarop naast Walter en de band ook een aantal andere bekende gitaristen zullen meespelen en een nieuw studioalbum, waar Walter al een heleboel nieuwe nummers voor klaar heeft liggen die hij tijdens het toeren in 2005 geschreven heeft.
22-05-2006 om 11:30 geschreven door Jay Stanton 
|
