Moederschoot,
Aards begin, waar het leven ontsproot.
Negen maanden van pijn en verwachting,
Een leven vol plezier, soms verachting.

Moeder, bron van het leven,
Waar alles ontstaat, door wie ik leerde geven,
Liefde en pijn, gedachten, wervelstormen zonder naam,
Ik zit aan het venster van het leven, kijk door het raam.

Mama, weer is er de pijn, weg de verwachting,
Door het venster zie ik het einde aan plezier, daar de verachting.
Jij gaf me het leven, ik kwam uit je schoot,
Blijf bij mij, ga niet dood.

Aardse leven omgeven door lichtend kristal,
Stopt het aardse, de neerwaartse val.
Kinderen van de sterren helpen het licht,
Bedankt dat je er bent, mama, o zo dicht.

Moeder, mama, wat ook moge zijn je naam,
Voor mij ben en blijf je  nummer één, een vrouw met faam.
Bedankt voor wat je zei, bedankt voor het leven,
Ooit hoop ik je hetzelfde terug te geven.

(Stefaan Van Bossele)