Hier zijn we weer , is het aandacht  maken of de boodschap doorgeven er zijn een aantal van mogelijkheden voor iedere beginner. We moeten alleen maar het gevoel te hebben om er aan te beginnen om een expert te worden maar voor mij is nog veraf. Wanneer onze geest nuchter is zijn we klaar vooralles , zo was het in verleden ook . We hoeven geen expert te worden maar we kunnen er wel van leren als wij er voor bereid zijn. Dan gaat de kenner zijn kennis omzetten in woorden zo hij andere de kans kan geven om zijn  gedachte neer te zetten . 

Litteken

Vooraleer mijn verhaal met jullie te delen wil ik graag aandacht vragen voor het kwetsbare ervan. Ik wil ook benadrukken dat ik dit breng vanuit mijn eigen beleving en niet vanuit hoe anderen in mijn omgeving dit hebben ervaren: mijn kinderen, mijn partner .Mijn alcoholgebruik evolueerde stilaan naar dagelijks gebruik. Ik voelde me vrij om mijn leven in te richten zoals ik dat wou. De wereld riep. Eindelijk.
Ik nam de taak op in mijn huwelijk, het voetbal( jeugdwerk.) De dagelijkse porties bier en soms jenever beloonden me na deze activiteiten. Het nam de spanningen weg en maakte me blij en vrij.
Stilaan werd drinken belangrijker dan een bezige bij, ook al was ik intussen vader van drie kinderen. Het was duidelijk dat ik een probleem had met alcohol, maar dat ontkende ik stellig. Angstvallig hield ik mijn gebruik verborgen, zowel thuis als op mijn werk.
Het werd erger. Ik had de alcohol nodig om te overleven. In ons gezin kwam mijn veeleisend-zijn en mijn agressie naar boven. Onze relatie was er een met veel geruzie, maar we ploeterden voort.
Vaak beloofde ik me te herpakken. Ik beloofde veel, maar daar bleef het bij. Ik kwam in een cirkel terecht van schuldgevoelens, frustraties en opnieuw gaan drinken. Mijn honger naar aandacht was haast niet te stillen en emotioneel was ik onvoldoende beschikbaar voor mijn partner en onze kinderen.
Als gezin en zeker als persoon geraakten wij meer en meer geïsoleerd. De eenzaamheid nam toe. Op mijn 47 ondernam ik een poging om te stoppen met drinken met hulp van een psychiater, maar… ik bedroog al even snel mezelf als alle anderen. Ik dacht dat niemand het merkte. Alcohol was mijn trouwe bondgenoot. Hij bepaalde mijn gedrag. Het was een aaneenschakeling van ontkennen, liegen, geheimdoenerij, projectie, koppigheid, hoogmoedswaanzin, egocentrisme, woede, vluchten. Ik hoorde meermaals van mijn partner hoe schijnheilig ik was.

Voor mezelf voelde het verleden aan als een zware last waarover communicatie heel moeilijk bleef. Ik moest mijn duistere kant, mijn schaduw erkennen. Mijn diepste wonden vroegen om herstel.
Ik liet de AA niet los, het programma liet mij niet los. Mijn Hogere Zelf leidde me als het ware naar het nieuwe. In de diepste lagen van mezelf ging ik, samen met anderen, op zoek naar mijn gekwetst-zijn, mijn talenten, mijn afweer, mijn oordelen, mijn vergissingen, mijn bestemming, …
Het geestelijk werk begon. Of beter: ik liet God, de Liefde, meer toe zijn werk te doen. Vieringen zoals deze nuchterheid, meditatie, werk, literatuur, … werden mogelijkheden om me spiritueel, emotioneel en lichamelijk te ontplooien. De Liefde liet zich als het ware laag per laag openleggen. Vergiffenis toelaten was een moeilijke hindernis om te nemen. Opnieuw was er nederigheid nodig. Het werd een bevrijding.
Ik leerde mijn ego meer en meer los te laten en me te richten op een voorwaardelijkheid voorbeeld . Ik werd als het ware mijn eigen beste vriend. Door het luisteren naar de ander, het delen van mijn eigen verhaal zoals in een biecht, door het samenzijn, door het lijfelijk bewustwording , de hartenpijn en veel stilte, geraakte ik aan de schaamte en de schuld voorbij. Ik voelde dat ik vergeving ontving en dat was voor mij als een ervaring van genade. Nu kan ik rouwen en door anderen getroost worden. Ik kan me echt laten zien en werd menselijk, mild, bevrijd. Mijn wonden heelden. Nu zijn het mijn littekens die ik gebruik als achteruitkijkspiegel. 

In de jaren daarna zette ik nog een stap. Mijn verslaving aan sigaretten liet ik tien jaar geleden achter me.
Tot op vandaag is en blijft alcohol in mijn leven aanwezig als iets waar ik heel waakzaam moet voor blijven. Ik kies er zelf voor om dag na dag niet te drinken. Het is in mijn leven geïntegreerd. Ook voor mijn oude overlevingsmechanismen, zoals karakterfouten , ontkenning, wrok, vechtlust, me terugtrekken, … moet ik waakzaam blijven !
Tegelijk voel ik een grote dankbaarheid voor het wonderlijke gebeuren van een hele verandering dat door de AA in mij is in gang gezet. Ik ben Rik, ik ben alcoholist, zo is het en dat voelt goed. Er is vrede, gemoedsrust in mij en terzelfdertijd een verlangen om verder met jullie op weg te gaan. Dit beleven, samen met velen lotgenoten, voelt aan als thuis zijn bij elkaar. Jullie zijn mijn familie.     Leven zonder alcohol is voor mij als een zaadje. Die door de wekelijkse AA-bijeenkomsten en de stappen wordt het gevoed. Het groeit, het wordt groter als ik me open stel, als ik mijn duistere kant laat zien. Het wordt kracht in kwetsbaarheid. Leven is niet zonder gemis en pijn, maar daarom hoef ik niet meer te drinken. Er zijn andere wegen. Wegen die me tot een nuchter en geestelijk gezond kunnen brengen.
Meer dan ooit voel ik mij een mens samen met vele lotgenoten. Dat jullie mij als alcoholist hebben verwelkomd en kansen hebben gegeven maakt van mij een gelukkige Rik.
Ik heb al een hele tijd het gevoel van betekenis te zijn. Die beleving van zelfwaardering is me ontzettend dierbaar. Mijn leven heeft zin. Dat kan ik ervaren in mijn relatie, mijn dagelijks leven, de AA, … voel ik me verbonden en gedragen. Mijn leven vervult me. Wat een geschenk!

Dankbaarheid is ten diepste mijn gevoel.
AA maakte de hoop werkelijk, dat nieuw leven kan worden gevonden en ontwikkeld .Nu kan ze verder groeien in vrijheid en zaadje dragen.
Mijn dankbaarheid mogen delen met mijn vrienden en vriendinnen in de AA, met mijn kinderen, mijn partner, mijn broers , en ook met Dirk en zijn kinderen laten mijn hart borrelen van vreugde, laat het dansen van geluk, laat ook tranen zien, …

Ik ben de gelukkigste persoon dit hier te getuigen.

Grts Henri

13-01-2019 om 10:53 geschreven door henri