Ik ben een bezig bijtje.
Dat zit nu eenmaal in mijn aard. Ik doe de dingen die ik doe met veel passie en overgave. Zo ook het zagen van het hout voor onze houtkachel. Met een grote boomzaag en werkhandschoenen aan had ik me voorgenomen om een flinke houtvoorraad te zagen. Elke keer startte ik met veel enthousiasme en energie. Ik zaagde dat het een lieve lust was. Het zweet dik op mijn voorhoofd en de tong tussen de lippen geklemd ging ik die stammen te lijf. Als een wilde. Tot na een tijdje de energie volledig op was en ik de zaag moest neerleggen om weer op adem te komen.

Op enig moment lagen er eigenlijk alleen nog maar de dikkere stammen op mijn zaag woede te wachten. Terwijl ik mijn spreekwoordelijke mouwen had opgestroopt en de eerste drie zaag snedes had gemaakt, hoorde ik een stem in mijn hoofd die zei:

LAAT DE ZAAG HET WERK DOEN!

Ik stopte even met zagen en op dat moment drong pas tot me door wat ik aan het doen was. Ik probeerde de zaag zo snel mogelijk door het hout te jagen. Het kostte me bergen energie en het putte me uit. Het was een krachtmeting in plaats van een klusje dat ik graag wilde klaren. Ik besloot te doen wat ´de stem´zei en liet de zaag vanaf dat moment op eigen kracht door het hout zakken. Ik was stomverbaasd over het gemak waarmee ik die stammen doorzaagde. Alles was opeens zoals het hoorde te zijn. Het hout liet zich zagen. De zaag deed waar hij voor ontworpen was en ik deed het enige dat van mij gevraagd werd, hem heen en weer bewegen. Heerlijk! Nadat alle stammen mooi opgestapeld klaar lagen voor het vuur, had ik nog voldoende energie over voor een vreugdedansje!  Deze wijsheid staat symbool voor een stukje IK! Een oud stukje perfectionist dat nog in mij huisde. Van wie die stem ook was, ik ben dankbaar voor dit inzicht.  Misschien ga ik deze wijsheid op een tegel zetten!