|
Soms ben ik mij ergste vijand. Ik schreeuw hard hoe druk ikxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
het heb, maar als ik feitelijk kijk valt dat best mee.
Ik maak graag van een mug een
olifant en daar belast ik mijzelf alleen maar meer mee.
Discipline ontbreekt mij de laatste tijd dagelijks en ik moet
mijzelf vaak een flinke schop onder mijn kont geven.
Soms word ik moe van de enorme hoeveelheid zelf motivatie
die ik op mijzelf los moet laten.
Ik wil zo erg veel. Maar daar moet ik dan ook wat voor doen.
Mijn probleem is dat ik denk aan het eindresultaat maar
de tussenliggende schakels niet wil signaleren of in beweging
wil zetten.
Ik wil nu al op het eindresultaat zitten.
Maar zo werkt dat niet.
Gemotiveerde mensen in mijn omgeving spiegelen mij met hun doorzettingsvermogen en professionaliteit.
Ze laten mij zien wat ik anders of beter kan doen.
Maar in plaatst van daarmee aan de slag gaan, vlucht ik
liever in een boek.
Ik ben mijzelf even zat. Dat luie gedoe van mij!
Mijn schrijfsels liggen al maanden op mij te wachten en de tekst
van mijn biografie heb ik nog steeds niet compleet.
Ik weet alleen dat het beter kan, dat ik beter kan.
Dat frustreert mij het meest. Ik heb een wisselvallig karakter, mijn
stemmingen overheersen nog al eens.
Behalve in mijn werk. Daar ben ik constant in
Ik ben gelukkig op het punt beland dat ik mijzelf in dat opzicht
bijna niet meer kan uitstaan.
Ik zeg gelukkig omdat er in mijn wisselvalligheid een zekere
constante factor te vinden is.
Het constante is dat als ik iets van mijzelf echt, echt, echt zat
word, ik er wat aan doe.
Ik denk dat ik nu op dat punt zit.
De hele week word ik met een irritatiegevoel naar mijzelf toe wakker.
Zoveel dingen die ik had willen doen en nog steeds niet gedaan heb
terwijl ik daar wel de tijd voor had.
Ik denk dat ik maar eens een plan ga schrijven met
een planning, wanneer, wat, hoeveel en hoe.
Bij deze roep ik de maand uit tot puinruim en
afmaak maand, voor mij!
Zo, nu heb ik het zwart op wit gezet.
Er is geen weg terug.
Tijd om eens verantwoordelijkheid te nemen voor
wat ik wil en waar ik voor sta en wat ik daarvoor wil doen.
|
