Zo nu en dan komen we in aanraking met mirakels, zijn dan geheel overrompeld en stomverbaasd, want we dachten overal op voorbereid te zijn.
Het bizarre in het leven is dat wij denken en hopen alles in de perfectie te hebben geleerd en gedaan, terwijl wij dan nog steeds met raadsels worden geconfronteerd.
Op zo’n tijdstip hebben wij echt een probleem doordat we daar totaal geen aandacht of rekening mee gehouden hadden, dat is dan als onweer bij zonneschijn.
Met onze mond praten is makkelijk, we hoeven onze lippen maar te bewegen en er komt al geluid uit, maar veel oplossingen zijn dan niet meer met woorden te verhelpen.
Daar is meer voor nodig dan praten en een goede show vooral als wij helemaal van de kaart zijn en ontspoord van de goede richting, het is letterlijk een tragedie wanneer dat ons overkomt en we erdoor geschokt zijn.
Met goede moed gestart en alles gepland met een mening en stellingname tot in de voortreffelijkheid dus alles leek volmaakt te zijn totdat de hel losbarstte en er iets ontdekt werd.
Deze ontdekking was helaas geen schatkist met goud die wij over het hoofd gezien hadden maar een zodanige teleurstelling dat de sfeer en iedereen er ontdaan van was.
Vraagtekens waren er in velen hun gedachten maar dat kon het niet meer goedmaken en aanvaarden was het enige dat er nog resteerde voor ons, verontschuldigingen was hetgeen wat daarop volgde met een rode kleur van schaamte op het gezicht.
Zo hebben we weer ontdekt dat wij kunnen streven naar een geestelijke meerderheid en daar al onze energie met de beste intentie in kunnen steken, maar dat er niets 100% of gewaarborgd is in het leven.
Wij kunnen nog zo goed voorbereid zijn met een uitstekende planning, maar het onverwachte kan toch nog steeds toeslaan en ons verassen zonder een glimlach op het gezicht.
Maar als er geen weg te lang is voor ons om te gaan, dan is richting verliezen onmogelijk voor het doel te bereiken.

henri