de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
27-09-2009
fotocircus
Nu POireau is uitgejankt na zijn balletavontuur, is het hem weer mogelijk een vleugje licht te zien aan het einde van de tunnel . Wie licht zegt, zegt fotografie.
POireau moest dus op zoek naar een fototentoonstelling. En aangezien er recentelijk een allusie werd gemaakt op Gent, werd het dus de tentoonstelling van mijnheer Vanfleteren in het 'wintercircus' rechtover De Vooruit.
DAT kan ik u wel aanbevelen, zelfs in aanwezigheid van een verstilde antéraise aan de muur. (maar indien u op haar linker oog klikt neemt ze je zo met haar mee. Als dat geen kunst is ... )
Moest u een eetadres zoeken en u bent niet te vinden voor de baronnieke suggestie om een bezoek te brengen aan 't Zilt op het Stapelplein, dan kan ik u ook van harte aanbevelen:
Il mezzogiorno (in den halven dag) op de Baudelokaai 17.
Siciliano vero! Dus niet te veel in de décolleté van de serveuse kijken, of u krijgt te maken met haar stilettozwierende broers.
Maar als u aan die verleiding kan weerstaan ( de décolleté voor de heren en de broers voor de dames) en uw gedachten bij uw bord houdt, zal u versteld staan van wat u daar allemaal kan vinden. Voor een goede 30euro per persoon kan u genieten van een voorgerecht, een plat en een dessert, wijn en koffie inbegrepen.
27-09-2009 om 22:29
geschreven door Hercule Poireau
POireau was geïnviteerd op de avant première van het nieuwe spektakel van Antéraise De Keersmaeker. U weet wel, die van de huppelende rosis, rosé, rosassen.
Nu moet ik er bij zeggen dat het mijn eerste keer was dat ik naar een voorstelling van modern ballet ging En een eerste keer gaat altijd gepaard gaat met een zeker wantrouwen. Mais quand il faut, il faut.
Aangezien het ging om een avant-première, leek het mij gepast om wat te vroeg te zijn. En dus heeft POireau het plaatselijke Kaaicafé ( het café van het Kaaitheater) eventjes uitgeprobeerd. Veel valt er niet over te zeggen, en dus zal ik dat ook niet doen. Behalve één ding. Als je er niet echt moet zijn, blijf er dan weg. Er is keuze te over ... vooral aan zaken waaraan je je kan ergeren. De bediening uit een refter, de pseudolinkseïntellectueleklantendiedenkendatzedewereldhebbenuitgevonden en ook willen dat je dat aan hen ziet en hoort, of de platgekookte veggie dinges op je bord.
Geen goed begin ... maar allez, we komen hier niet om lastig te doen.
Dan maar een het programma even bekijken, en lezen. Het spektakel draagt de de naam "the song". Dat is nog te begrijpen, maar dan volgt eer een litanie van artistieke charabia waarvan ieder normaal mens ter plaatse een knoop in zijn hersenen krijgt. Het gaat ee beetje als volgt:
"Centraal in deze wervelwind van verandering staat, nog steeds, het lichaam. Als klankbord in een chaotisch transformerende wereld. Als proeve van wat nog mogelijk is. Een sprong in het duister, een aansporing tot actie, een vlucht in het onduidelijke grensgebied tussen licht en donker. The Song ligt in het verlengde van Keeping Still en Zeitung: in het oog van de storm"
Ik vraag mij echt af of diegene die deze tekst geschreven zelf begrijpt wat hij/zij geschreven heeft ... Ik vermoed dat hij/zij ook deel uitmaakt van de pseudolinkseïntellectueleklantendiedenkendatzedewereldhebbenuitgevonden en dat het ook voor deze doelgroep gerscheven is. Mocht u er een kop en en staart aan krijgen, gooi het in de groep, ... de wereld zal er u dankbaar voor zijn. Indien ik er een samenvatting zou moeten van maken, en voor zover mijn beperkte mogelijkheden rijken, zou zeggen: "wat omhoog gaat, moet ook vroeg of laat terug naar beneden komen".
Na de voorstelling gezien te hebben, blijf ik bij deze samenvatting.
Straf wat die dansers kunnen en ik moet erbij zeggen dat ik mij gedurende de bijna twee uren durende voorstelling niet verveeld heb. Maar het u uitleggen kan ik met de beste wil van de wereld niet.
Ik veronderstel dat choreografie en dans een eigen taal heeft, en dat ik die taal niet begrijp, waardoor ik onmiddelijk en ter plaatse kan verketterd worden door de pseudolinkseïntellectueleklantendiedenkendatzedewereldhebbenuitgevonden.
Awel, het kan mij niet schelen. POirea doet welgemeneend zijn hoed af voor de dansers en, waarom ook niet, voor Antéraise. Het publiek daarentegen lijkt wat naast zijn schoenen te lopen, maar ik veronderstel dat dat bij balletkijken hoort.
21-09-2009 om 11:30
geschreven door Hercule Poireau
Wat is dat toch met al die mensen die absoluut naar Santiago de Compostela willen ?
Mijn buurman, waarvan algemeen geweten is dat hij nooit naar het voetbal gaat maar toch regelmatig in een loge zit, die buurman die verzot is op pastoor met vinaigrette, die buurman is ook naar Santiago de Compostella gegaan. Eerst dacht ik nog dat hij ging om de lokale basiliek te ondermijnen, maar nee. Hij ging gewoon uit goesting. En hij is ook terug gekomen. Ook uit goesting veronderstel ik, maar dat weet ik niet zeker. Feit is dat hij nu niet langer alleen pastoor met vinaigrette lust, maar ook non met tartare, en comme quoi dat zo een compostella-excursie wel iets doet met een mens.
Een paar weken terug zit ik, vrolijk als altijd, aan mijn bureau en komt er een piepcollega binnen. Wat zegt dat veulen mij: Hercule, zou je niet beter eens een bedevaart doen naar compostela ... dat zou nu nog eens echt iets voor u zijn zie ... Ik peinsdegede zowaar dat ik van mijn stoel ging vallen ! Ikke ? Naar Santiago de Compostela ? Te voet ? Allons, allons, ...
Maar, zoals madam Lore het ook schijnt te voelen, is er iets als "de roep van de schelp". Pakt uw stok, bindt er uw valieske aan, leg de stok op uw schouder en stap het af. Het enige wat je moet doen is beslissen om uw linker voet een stap vooruit te zetten, en dan uw rechtse, en zo gewoon voort blijven doen en voor je het goed weet sta je ... aan de deur van uw auto klaar om op zoek te gaan naar een koperen logo van Shell. Niet om essence te gaan tanken, neen neen !
Als goede bedevaarder moet je nederig naar de grond blijven kijken en met en beetje geluk zie je dan de weg voor je uitgestippeld. Je moet alleen maar de koperen schelpen blijven volgen.
Ik zeg het dus niet om te zeveren nietwaar ... let er eens op ... vroeg af laat zie je inderdaad een koperen schelp ergens in een trottoir en dan nog één en nog één ...
Dat zijn dus de coquilles saint jacques ... de sint jacobsschelpen ... en die leiden naar ... den heilige jacobus. Wie is dat nu weer ? Wel het is, naar het schijnt, een apostel die ze zijn bol zouden hebben af gedaan ergens in Palestina, waarna zijn pièces détachées per boot zouden zijn overgebracht naar Santiago. (San= heilige, tiago= jaco), en daar begraven. Maar na een tijdje wisten ze niet meer al te goed waar ze hem juist hadden geplant en toen vescheen er ene sterre (stella) welke de juiste plaats (compost) aanduidde. Mijn graf is waar mijn stella staat ... Om er zeker van te zijn dat hij er niet meer weg zou kunnen, je weet immers maar nooit met die heiligen, hebben ze dan maar een serieuze kerk bovenop zijn graf gezet, et voilà.
Als je er ééntje gevonden hebt, een schelp en niet een stella, dan kan je twee richtingen uit. Als je richting Shell loopt, ben je verkeerd bezig. Bij Shell staat de voet van de schelp beneden en de 'kroon' naar boven , bij de Jacques staat de voet naar boven en de 'kroon' naar beneden. Dus je loopt richting voet van de schelp. Van hieruit gezien zal dat wel richting zuiden zijn. Moest je toch de weg kwijt raken, dan vraag je maar naar de Via Turonensis.
Na een goeie 2400 km ben je er ... en dan, 200km voor je de eindstreep bereikt, besef je dat je toch wel iets vergeten bent zeker, dat het de bedoeling is om van thuis een steen mee te brengen en die daar op 1500 meter hoogte te gaan deponeren ten teken van aflegging van al uw problemen.
Ik vermoed dat ik er toch nog eens goed ga over nadenken alvorens mijn valies te pakken ...
09-09-2009 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
zal POireau dus een bijkomend onderzoek instellen naar verschijningen in Belgiê.
De laatste tijd verschijnen er wel meer dingen waarvan men dacht dat ze niet mogelijk waren maar hierop ingaan zou de scope van het onderzoek ver te buiten gaan en we moeten ook geen cinemascoop gaan spelen nietwaar. We spreken hier namelijk over een scope rondom ons, een periscoop dus.
Poireau heeft ondanks zijn onderzoek, tot op het bot, in Brussel en wijde omgeving geen maagd meer kunnen vinden laat staan één die ook nog bereid zou zijn om te verschijnen. Het is trouwens ook al jaren geleden dat er zelfs in België nog een maagd te bespeuren is geweest.
En dus moeten we ons noodgedwongen tot het verleden wenden.
Voor alle duidelijkheid, in Scherpenheuvel is er niets verschenen noch verdwenen. Daar is enkel een herder helemaal stijf geworden bij het zien van een afbeelding van een maagd, en terug slap bij het wegnemen van de afbeelding. Maar die mens was ook niet veel gewoon hetgeen al het één en ander kan uitleggen.
Er moet beter te vinden zijn ...
Ik heb het al gezegd, je moet nooit vandaag zelf doen wat iemand anders gisteren al in uw plaats heeft gedaan en dus ben ik raad gaan vragen bij het Isidorusweb, die alhgmeen bekend staan als DE boekingsagent voor verschijningen van maagden.
En zo is POireau in het bezit geraakt van de de lijst van de publieke optredens. ( voor de volledigheid hieronder)
Vóór de 19e eeuw
* 352 : Rome (paus Liberius)
* 704 : Evesham (Egwin)
* 1061 : Onze Lieve Vrouw van Walsingham, Norfolk
* 1208 : Prouille (Sint Dominicus) * 1218 : Onze Lieve Vrouw van het Losgeld (Heilige Peter Nolasco)
* 1347 : Siena, (Heilige Catharina van Siena)
* 1531 : Guadalupe, Mexico
* rond 1600 : Córdoba (Magdalena van het Kruis)
* jaren 1600 : Ágreda (Heilige Maria van Agreda)
* 1664 : Laus (Benoîte Rencurel)
* 1769-1821 : Marie Lenormand, Frankrijk
* 2000-2001 : Assioet, Egypte (voor miljoenen mensen)
* 2001- : Kodungaiyur, Chenai.
* 2004 : Accra
[bewerken] Andere
* 19?? : Hongarije (zuster Natalie, gestigmatiseerde)
* 19?? : Italië (moeder Elena P. Leonardi, gestigmatiseerde)
* ???? : (Pino Casagrande)
* Asso, Como ("Kerk van de Heilige Geest")
* Calabrië (Fratel Cosimo a Reggio)
* Divina Sapienza de Cassino (boodschappen via internet) * Florence (Silvana Orlandi ad Ostina)
* Mantua (Salvatore Caputa a Mozanbano)
* Messina (Pina Micali a Giampilieri Marina)
* Pordenone (Rossana Salvadori a Borgo Meduna)
* Syracuse (Giuseppe Auricchia di Avola)
* Tarente (Debora di Manduria).
Bref, in de jaren dertig was er dikke hit in België maar sindsdien is het maar pover gesteld. Begrijpelijk, zo heb ik vernomen van de boekingsagent. De laatste keer dat er een optreden is geweest in België was het podium niet goed afgekuist waardoor de maagd een vlek op de zoom van haar kleed kreeg. Tijdens de ontvangst na het optreden was ze wreed gegeneerd, temeer dat ze tot dan overal onbevlekt ontvangen was geweest. Ze hebben nog geprobeerd om de vlekken te verwijderen met white spirit, maar het heeft niet mogen baten. Ik vrees dus dat er dus een klein mirakel zal moeten gebeuren om nog eens een maagd te zien te krijgen in België
24-08-2009 om 23:08
geschreven door Hercule Poireau
De mirakels zijn de wereld nog niet uit. La preuve, vandaag zat zowaar POireau in Scherpenheuvel. Niet op bedevaart weliswaar, maar dat konden de anderen ook niet zien.
Omdat POireau nogal van het curieuze type is, heeft hij even opgezocht waarover het allemaal gaat in Scherpenheuvel.
Ziehier de historie.
Niemand weet precies wanneer en hoe het allemaal begon. Zeker is dat op de scherpe heuvel tussen Diest en Zichem een eik stond die in de middeleeuwen voorwerp van verering was. Aan de schors werd geneeskundige kracht toegeschreven. Deze heidense verering werd verchristelijkt door een Mariabeeld aan de eik te hangen.
God is het die ons heelt en Maria brengt ons gebed om genezing bij Hem. Een grote toeloop naar dit beeld ontstond na verschillende mirakels. Vooral de legende over de herder die het beeldje wil meenemen maar als verlamd blijft staan tot het beeldje terug op zijn plaats staat, verklaart het belang dat Maria hier vereerd wordt.
De toeloop werd zo groot dat er een houten kapel gebouwd werd die twee jaar later door een stenen werd vervangen.
De Aartshertogen Albrecht en Isabella kwamen hier bidden om de overwinning op de protestanten in Oostende en 's Hertogenbosch. Ze hielden hun belofte en lieten een kerk bouwen door architect Wenceslas Coberger, de huidige basiliek. De kerk werd ingewijd in 1627 en bevat kunstwerken van De Nole en schilder Van Loon.
Bij haar bezoek aan de voltooide kerk schonk Isabella goud en juwelen die ze op de altaartrappen plaatste. Hierdoor wilde ze aangeven dat aardse goederen niet de hoogste waarden zijn in het leven. In haar spoor offeren velen nog steeds geld. Tot zover deze lezing uit de website van de lokale parochie.
Als we nu een eventjes seriues blijven, wat Poireau altijd is nietwaar, dan mag het toch wel een mirakel genoemd worden dat dergelijke oorden hoegenaamd bestaan. Zeg nu zelf, in Scherpenheuvel of all places, in de middel of nowhere ( Diest is nowhere en Aarschot is nog nowhereder), planten ze een joekel van kaasstolp neer, met daar rond een serie kermiskramen waar allerhande pruliteiten worden verkocht, met recht voor de deur van de kaasstolp een winkelstraat zonder winkels et voilà ... meer is het niet.
En ondanks het gebrek aan het minste greintje 'schwung', blijven de mensen er naartoe komen.
Wanneer ik zeg de mensen, dan moet ik er onmiddellijk bijzeggen dat de gemiddelde ouderdom van de aanwezigen het ergste doet vermoeden voor de toekomst van de commerce in Scherpenheuvel, mais tout compte fait zijn dat ook nog altijd mensen.
Moesten er nu eens mensen op hun knieën drie keer den toer van de stupa maken of de steenweg komen opgekropen op hun buik, dat zou nog spektakel zijn. Maar nee, de moderne pelgrim,komt met zijn wagen Scherpenheuvel gereden, vloekt even omdat hij niet direct een parkeerplaats vindt en stapt dan een pateekeswinkel/annex tearoom binnen om er even te bekomen van de inspanning. Er wordt wat gezeverd, maar met mate, en dan begeeft men zich ingetogen naar de toegangsdeur van de stolp met een gezicht alsof men zopas de tour de flandre heeft afgelegd om tot daar te geraken.
Eenmaal binnen weegt het gewicht van de dubbele kinnen zwaar door want iedereen heeft er schijnbaar de neiging van naar zijn schoenen te staan kijken. Maar ook dat duurt niet lang. Op mirakelueze wijze vindt iedereen binnen de minuut het gebruik zijner nek- en halsspieren terug en begint rond te kijken waarbij de eerste blik gaat naar het plafond. Ah ja, als er in de stolp iest heiligs aanwezig is, dan moet het toch van boven komen ... allez, dat denk ik toch ... alhoewel ... als de aarde echt een bol is zoals er wel eens wordt gezegd ... Vermits er niets te zien is aan het plafond, toch niet op het moment dat ik er ben, wordt er dan maar horizontaal rond gekeken.
En dan zie je de andere mensen romdom u staan of zitten waarbij je onbewust gaat denken dat zij misschien wel iets weten of gezien hebben dat jij niet weet of gezien hebt. Aan de uitdrukkingen op hun gezicht te zien, zijn er toch wel enkele tussen die het schijnen te menen. Ofwel hebben ze krampen van hun pre-meditatieve pateekse ? Ik heb het hun niet durven vragen ...
Op het moment dat je niet meer weet wat je nu nog moet doen om er uit te zien als een kruisvaarder tussen de kruisvaarders, is er plotseling het overweldigende licht. Bij nader toezien zijn het de bougies.
Ik vrees dat het er vandaag ook weer niet van gekomen is ... POireau zal ook nooit in de hemel geraken ...
En toen dacht hij weer aan Ciboulette.
13-08-2009 om 17:11
geschreven door Hercule Poireau
Normalerwijze staat Poireau nogal weigerachtig om op "goovaltoït" ergens binnen te stappen. Meestal draait dat toch uit op een miskleun.
Seulement voilà, zo nu en dan zondigt hij ook tegen zijn eigen principes en zo kwam hij terecht bij Le petit boxeur in de Borgwalstraat in Brussel.
Waarom juist daar ? Zonder goede reden eigenlijk, waarschijnlijk omwille van de naam en omwille van de algemene indruk. Het ziet er inderdaad proper uit en het interieur is 'very cosy'. Veel houtwerk en spiegels, messen en verketten van Christophle en servietten en tafellakens in damast.
De enige ober (ook de patron ?) doet ons direct denken aan Basil uit Fawlty Towers, afgaand op zijn uiterlijk. Onder de middag ziet hij er evenwel nog rustig uit, althans in de verbruikszaal, ...
Kwestie van prijzen zit je in een categorie van tussen de 15 en de 20 euro voor een plat principal. En onder middag is er de onvermijdelijke luns aan 18 euro waarbij je dan een entrée en een plat krijgt. Weerom uit principe gaan Poireau en Ciboulette nagenoeg altijd voor de luns en de huiswijn. En zo geschiedde ...
De entrée: Twee soorten vis, een gestoomde saumon en een gegrilde snoek avec une salade mixte met een lichte vinaigrette. Niet om lyrisch over te worden maar ook niet vermassacreerd. Met de entrée alleen is je honger al grotendeels gestild. De witte huiswijn loopt goed binnen.
Le plat: Gezien de in vorige bijdrage vermelde 'viva mboma', en gezien een mens zo nu en dan eens moet durven te druven, gaat Poireau voor het orgaan, een rognon de veau, oftwel een klafsnier, à point gebakken. C'est un peu spécial tout de même ... Kwestie van smaak ik het best doenbaar maar er is iets in de weerstand van die nier dat mij niet bevalt, ça fait un peu michelin-binnenband ... Ligt het aan het kalf of aan de kok, ik weet het niet omdat ik geen vergelijkingsbasis heb, ik ken geen kalven persoonlijk en nog minder hun binnekant, maar ik zou die vuistdikke bal orgaan eerst hebben laten marineren kwestie van hem wat toegeeflijker te maken. De rode huiswijn is ook drinkelijk, geen opmerkingen.
Le dessert: (aan 7 euro) voor Ciboulette een glace au speculoos en voor Poireau een crème brulée à la vanille. Het ijs ziet er versgedraaid uit, en is het waarschijnlijk ook, met daarin stukskes speculoos. C'est bien. De crème brulée is wel goed van smaak maar Basil zou aan zijn kok moeten zeggen dat hij een crème brulée niet in een over mag zetten om te bruinen van boven want dan wordt de crème zelf ook warm en dat is niet de bedoeling. Ofwel stoemp je je crème onder een salamander ofwel neem je een vlammenwerper van camping-gaz.
Le compte: 63 euro voor ons twee. twee lunsen, vier glazen wijn, twee desserts en één café.
L'avis: Te duur voor wat het is.
12-08-2009 om 12:48
geschreven door Hercule Poireau
Uit een recent uitgevoerde studie van de reacties gegeven op onderhavig blog, stel ik vast dat er een deel van de reagerenden de flanellen bidder hebben, en een ander deel de rubberen daver, wanneer er ook maar een verwijzing wordt gemaakt naar hun al dan niet vermeende patrimoniële inhoud.
Sterker nog, zij proberen onderhavig blog te gebruiken om POireau eveneens doebberende rillingen te bezorgen.
Bij deze, ach zo stuntelige, pogingen om POireau zijn inmiddels legendarische kalmte te doen verliezen, dienen zij er toch wel rekening mee te houden dat POireau tegen grijpgrage belastingsambtenarenvingers een afdoend, wat zeg ik, een onfeilbaar verweer heeft opgebouwd en er dus geen enkele reden is waarom POireau zich ook maar de minste zorgen zou maken.
De plus wordt er met afgrijzen verwezen naar het laatste nieuwe wapen van minfin. De data-mining ...
Ze hebben jaren geleden al iets gelijkaardigs geprobeerd door te pogen iedereen een spionageplant te laten aankopen en deze in hun woonkamer te laten zetten, een fiscus benjamin, en dat heeft toen ook niet geholpen.
En nu dus de data-mining ...
POireau is ondanks zijn ietwat afstandelijk uiterlijk toch begaan met zijn medemens, voor zover er enige tekenen zijn van wederzijdse reciprociteit natuurlijk. En dus ben ik toch maar eens gaan opzoeken wat ons aller minfin zoal zinnens zou kunnen zijn.
Er is inderdaad enige grond tot ongerustheid ...
Tegen 07/09/2009 om 11 uur moeten de offertes binnen zijn bij madam nathalie.orban@minfin.fed.be voor de nieuwe data-mining tools.
Waarover gaat het ?
1.1.1.3
VOORWERP
De levering, de implementering, de programmering en het onderhoud van een complete omgeving voor Datamining en dit op de algemene technische architectuur van de FOD Financiën. Deze Datamining-omgeving zal een ICT-fundament vormen.
De analyse van de Datamining-modellen die momenteel bestaan bij de FOD Financiën, alsook hun eventuele aanpassing of migratie.
Deze opdracht omvat één enkel lot.
De diensten en leveringen zijn beschreven in deel B Technische voorschriften van het bijzonder bestek.
U begrijpt er geen fluit van ?
Geen nood, Nathalie zal het u allemaal persoonlijk uitleggen. Deze informatiesessie zal plaatsvinden op 10 augustus 2009 om 10 uur op het volgende adres :
FOD Financiën
Stafdienst ICT
Toren C, 5e verdieping
Koning Albert II-laan, 33 bus 95
1030 BRUSSEL
U begrijpt er wel een fluit van en wenst nog meer fluit, zie dan hieronder (indien ik alles juist heb gedaan staat er een pdf-ke in bijlage)
Bij nader toezien is er geen reden tot ongerustheid ...
Er zullen offertes gemaakt worden en tijdig binnen gegeven maar vooraleer er een beslissing zal genomen worden over wie welke systeem mag leveren zal nathalie al lang op prepensioen zijn en gelukkig maar want dan zal weer blijken dat het ding niet werkt en eigenlijk al verourderd was van voor zijn geboorte.
Was er trouwens niet ergens gezegd dat België een belastingparadijs was ? En hoe onnozel zou je moeten zijn om je eigen paradijs om zeep te helpen ?
Mesdames en messieurs, recentelijk en niet zo lang geleden kreeg POireau een nogal gewichtige vraag voorgelegd, in stoemelings tussen mijn gouden register gestoken. De vraag gaat als volgt:
Noodkreet uit de geboortestreek van Eddy Merckx
Cher Monsieur H. POireau,
Ten einde raad zou ik uw hulp willen inroepen om mij te helpen in deze netelige kwestie. Het zit namelijk zo : ik woon al 25 jaar in de geboortestreek van de allergrootste wielrenner aller tijden en ben vanaf de eerste dag dat ik hier woon op zoek in Kiezegen naar een verwijzing, een gedenkplaat, een fietsoute misschien... Helaas, ik ben echter niet zo een goede speurneus en ben daarom zo vrij een beroep op uw intellekt en speurzin te doen om deze zaak voor eens en altijd op te lossen.
Zoals u ondertussen wel weet is POireau altijd bereid om belangeloos zijn grijze cel ter beschikking te stellen van de getormenteerde zielen.
Restons logique ...
Mijnheer of madam is dus op zoek naar een monument van een zekere Eddy Merckx en dit in Kiezegen, alwaar de eerder vernoemde Eddy Merckx zou geboren zijn. Mijnheer of madam is daar al 25 jaar ingezetene en is sinds die tijd op zoek.
Tout d'abord: wie is die Eddy Merckx en waar en wanneer is die juist geboren ? POireau zoekt effekes met zijn zoekmachien, et voilà:
Edouard Louis Joseph Merckx werd geboren op 17 juni 1945 in Meensel-Kiezegem.
U ziet zelf al waaromde mijnheer of de madam al 25 jaar vruchteloos op zoek is ... als je zoekt in KIEZEGEN terwijl uw target zich in MEENSEL - KIEZEGEM bevindt, dan is de kans groot dat je een groot gat in de lucht slaat natuurlijk.
Ik durf evenwel te veronderstellen dat het hier gaat om een missing die niet juist is of dat de mijnheer of de madam soms last heeft van een broebbellip bij het schrijven. Je présume donc dat de mijnheer of de madam na 25 jaar weet waar hij/zij woont en daarmee blijft de initiële vraag dus van toepassing.
Pourquoi woeveu is er geen statue van le roi de la pédale in Meensel-Kiezegem ...
POireau heeft ondertussen al geleerd dat het weinig zin heeft zich vragen te stellen waarop al een antwoord is gegeven en dus zoekt POireau nog eens op zijn zoekmachien en, taratata !!!, het antwoord zoals gevonden in de notulen van de gemeenteraad van Wolvertem-Meise, de huidige woonplaats van de genoemde Eddy Merckx.
32) OPRICHTEN KUNSTWERK VOOR NIEUW ADMINISTRATIEF CENTRUM - RAADSLID ROGER HEYVAERT.
Daar men reeds in de eindfase zit en er kortelings verhuisd wordt naar het nieuw administratief centrum stelt raadslid Roger Heyvaert en de Open VLD voor, om zoals voorzien de wetgeving, een kunstwerk op te richten van 2% van het kostenplaatje van het nieuw opgerichte gebouw waarover reeds vroeger een principiële beslissing werd genomen in het schepencollege. Hierbij kan volgens raadslid Heyvaert gedacht worden aan één van onze inwoners, de grootste wielrenner aller tijden en tevens ereburger van onze gemeente, nl. Eddy Baron Merckx. Hij stelt de gemeenteraad voor dat deze zich principieel akkoord zou verklaren als aandenken en eerbetuiging een kunstwerk op te richten voor onze Ere Burger Eddy Baron Merckx, om zijn wereldwijde buitengewone prestaties waardoor hij onze gemeente op de kaart heeft gezet.
Schepen Joos Vereertbrugghen antwoordt dat hij zeker niet minimalistisch wil doen over de verdiensten van Eddy Merckx. Hij heeft al veel eerbetuigingen gekregen, o.a. door uitgeroepen te worden als ere-burger. Maar er is nog een ere-burger in de gemeente. Gaan we die dan niet discrimineren vraagt de schepen zich af. En wat als er in de toekomst nog mensen uitgeroepen worden tot ereburger? Raadslid Heyvaert sprak over een eerdere principiële beslissing van het schepencollege. Volgens schepen Vereertbrugghen kunnen beslissingen altijd gewijzigd worden. Hij meent ook dat de verplichting van investering maar geldt als er subsidies verkregen zijn voor de bouw van het administratief centrum. Als schepen van Cultuur heeft hij een andere opvatting over kunstwerken voor het gemeentehuis. Hij pleit ervoor dat kunstenaars uit de gemeente een kunstwerk maken.
Raadslid Roger Heyvaert repliceert dat Eddy Merckx in het buitenland wel een monument van meters hoog krijgt en dat in zijn eigen gemeente sommigen al tevreden zijn met een ereburgerschap. Hij pleit ervoor toch een kunstwerk voor Eddy Merckx op te richten aan het nieuw administratief centrum.
Raadslid Emiel De Boeck stelt dat raadslid Heyvaert in zijn voorstel vermeldt een kunstwerk op te richten van 2% van het kostenplaatje van het nieuwe gebouw, zoals voorzien in de wetgeving"
Hij vraagt hem op welke exacte wetgeving hij zich hiervoor baseert. Vervolgens vraagt raadslid De Boeck aan raadslid Heyvaert of het bestuur, toen raadslid Heyvaert nog burgemeester was, een aanvraag heeft gedaan voor het toekennen van toelagen, voor de bouw van het administratief centrum.
Raadslid Heyvaert heeft hiervan geen weet maar meent dat als er geen subsidie voorzien is de oprichting met eigen middelen moet gebeuren.
Raadslid Emiel De Boeck geeft vervolgens kennis van de inhoud van het decreet van 23 december 1986, dat o.a. bepaalt dat iedere publieke rechtspersoon die geheel of gedeeltelijk met ten minste 30 percent subsidie ten laste van de begroting van de Vlaamse Gemeenschap een gebouw opricht of verbouwt, 2 percentage van de bouwkosten moet besteden aan in het gebouw geïntegreerde kunstwerken. Om reden dat raadslid De Boeck toen als secretaris werkzaam was aan het gemeentebestuur weet hij dat er voor het administratief centrum geen subsidies werden aangevraagd en er aldus ook geen bekomen werden, derhalve is de verwijzing van raadslid Roger Heyvaert naar "zoals voorzien in de wetgeving" fout. Vervolgens deelt raadslid Emiel De Boeck mee dat binnen de CD&V-fractie, naar aanleiding van de besprekingen i.v.m. een voorontwerp van het RUP Sint Laurentius, aandacht werd besteed aan de Eddy Merckx fietsroute en de idee is tot stand gekomen om langsheen de route een beeld aan te brengen ter herinnering aan het palmares en de verdiensten van Eddy Merckx, naar het voorbeeld van deze die zich op de Col du Stockeu bevindt. Raadslid De Boeck meent dat het beter is een beeld te plaatsen aan een fietsroute.
Raadslid Roger Heyvaert pleit ervoor een herdenking aan het nieuw administratief centrum te plaatsen omdat daar iedereen van de gemeente langskomt.
Raadslid Johan Van Schel steunt raadslid Heyvaert en stelt dat in Meise-centrum wel een standbeeld voor Mgr. Daelemans werd gezet.
De voorzitter, burgemeester Marcel Belgrado antwoordt dat de gemeenschap dat wel niet betaald heeft, maar hijzelf.
Raadslid Steven De Ridder zegt dat Eddy Merckx toch nog niet overleden is. Je zet toch maar een standbeeld voor iemand die overleden is volgens het raadslid.
Raadslid Herwig Corenlis treedt dit standpunt bij door te verwijzen naar straatnamen, deze verwijzen toch ook niet naar in leven zijnde mensen.
Raadslid Roger Heyvaert vraagt het punt ter stemming voor te leggen.
Raadslid Emiel De Boeck vraagt of Eddy Merckx akkoord gaat met de oprichting van een kunstwerk dat aan hem herinnert, aan het nieuw administratief centrum.
Raadslid Roger Heyvaert antwoordt bevestigend.
De voorzitter vindt het ook beter eerst de mening van Eddy Merckx zelf te vragen en dit schriftelijk te laten bevestigen.
Raadslid Emiel De Boeck stelt als amendement op het voorstel van raadslid Roger Heyvaert voor om een herinnering aan te brengen langsheen de Eddy Merckxroute, zoals hij daarstraks uiteen zette.
Raadslid Roger Heyvaert zegt dat de mening van Eddy Merckx niet meer gevraagd moet worden en vraagt het punt ter stemming voor te leggen.
Het voorstel van raadslid Roger Heyvaert wordt met 10 stemmen voor, 12 stemmen tegen en 2 onthoudingen verworpen.
Voilà mijnheer of madam, het antwoord op uw 25-jarig probleem ... Er staat geen standbeeld of gedenkplaat van de genoemde Eduard Louis Joseph Merckx in Meensel-Kiezegem om de doodsimpele reden dat ze in uw gemeente, net zoals in Meise Wolwertem, al zolang op hun portemonnaie zijn blijven zitten dat hij ondertussen naar de mottebollen ruikt en er dus zeker geen gedenkplaat af zal kunnen, laat staan een monument.
Ik zou u dus aanraden, mocht u alsnog de hoop koesteren op een mooie dag een aandenken aan de genaamde ... (ja foert zeg, ik ga die serie namen niet blijven herhalen) wensen te aanschouwen, u voor sponsoring te wenden tot de lokale middenstand. Zo kan de bakker kramieken eddykes bakken, de beenhouwer merckxsaucis draaien, ... u ziet maar en als ze u willen tegen houden kan ik u de enkel volgende raad geven: laat u geen Stockeu in de wielen steken
Toujours à votre service, en de factuur volgt.
Hercule POireau.
31-07-2009 om 22:43
geschreven door Hercule Poireau
Als de onweerstaanbare drang u zou bekruipen om eens hoog en soms droog naast een paard te gaan staan, dat ondertussen miljoenen al hebben gezien, maar onbereikbaar achtten, dan weet Poireau waar u naartoe moet.
C'est simple, u doet zoals ons aller polleke de tweede en u vertrekt het koninklijk paleis in Brussel, recht op recht richting het museum van Tervuren. Oftewel langs de rue Belliard met uw voertuig ofwel langs de rue de la Loi op uw zolen ( het zijn beide sens unique, een de berg af, een de berg op)
Dan komt u gegarandeerd uit aan de (half)-eeuwpaleizen met in het midden een arc de triomphe, en daar bovenop ... een paard.
So far so good, maar dan moet je nog aan dat paard zien te geraken ...
Niet moeilijk, u gaat het Legermuseum binnen, het is gratis maar ook gesloten op maandag. Ofwel gaat u eerst de afkooksels van de kanoone von navaroone bekijken ofwel gaat u éénmaal u binnen bent linksaf, tot aan de muur en dan terug linksaf waarbij u in een soort inkomhall terechtkomt waar opuw rechterhand een lift is. U neemt de lift tot op de hoogste verdieping (vierde). nog eefekens een trap op, en voilà, u staat in al uw glorie te pronken naast het paard op de arc de triomphe. Het uitzicht krijgt u er ook gratis bij evenals een plattegrond waarop u kan zien waar wat ligt in Brussel. En natuurlijk kan u ook even wuiven naar de onwetenden onder u.
Als u er dan toch bent, en u geen interesse zou hebben voor de overschotten van het belgisch leger, dan kan ik u nog altijd aanraden om de tijdelijke tentoonstelling " Vegetal City" te bezoeken. U zal wel moeten spoeiën want ik denk dat het niet meer al te lang zal duren.
Is ook dat u aan niet besteed dan kan u nog altijd naar Autoworld of naar het oudheidkundig museum.
En als ook dat u niet zegt ... trekt dan verdorie uw plan .
09-07-2009 om 12:20
geschreven door Hercule Poireau
Omdat Poireau niet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de binnen- en buitenkant van zijn broekspijpen kan onderscheiden, wordt er zomaar, uit de losse hand, geïnsinueerd dat hij niet zijn bijdrage zou hebben geleverd aan de bezettingsmacht.
Scheem on you !
Poireau heeft wel degelijk zijn lijf en leden en al de rest ten dienste gesteld van de patrie gedurende welgeteld 12 volle maanden. Pas op, niet zomaar ... Poireau heeft er zelfs nog de aanslagen van de Rose Armee Fraktion weten gebeuren. Jawel madam, POireau heeft er zelfs een virtueel schot gelost en de kogel vliegt nog altijd als je het mij vraagt.
Nadien hadden ze het begrepen en werd de dienstplicht afgeschaft.
Dat is de truuk van de sparadrap niet zou kennen ... waar halen ze het ...
30-06-2009 om 22:02
geschreven door Hercule Poireau
Al een paar dagen voelde ik iets puntigs steken in de zit van mijn chesterfield.
Ik dacht zo bij mijzelf zo, Poireau, dacht ik zo, ge moet er toch eens naar kijken.
Na de knoppen van mijn voering te hebben ontknoppeld, zag ik subiet wat het was.
Jaren gewacht met het bekijken van de gegevens van mijn blog waardoor de punten van de statistieken traag maar zeker omhoog waren gekomen.
Ronduit verschietachtig is het ...
Neem nu vandaag:
Aantal pageviews vandaag tot nu toe: 21
Aantal bezoekers vandaag tot nu toe: 8
Aantal pageviews laatste uur (sinds 18:00u): 3
Aantal bezoekers laatste uur (sinds 18:00u): 0
Verwacht aantal pageviews voor vandaag: 36,2
Verwacht aantal bezoekers voor vandaag: 12,3
En ik heb begot niemand zien passeren ...
Niet alleen dat, maar als ik de cijfers mag geloven moeten er nog 4.3 bezoekers langskomen !
Ik dacht: ik zal maar vlug pateekes gaan kopen ...
Maar dan stelde zich al vlug de vraag : hoeveel pateekes ... want wie of wat gaat die 'comma drie' zijn.
Na wat overpijnzingen ben ik tot het besluit gekomen dat peilingen ook niet altijd juist zijn en dat die comma drie waarschijnlijk iemand is die nog maar voor een derde zeker is of hij/zij wel kan komen.
Dus, zeven pateekes in totaal ... allez acht, want je moet er toch altijd eentje op reserve hebben nietwaar.
Voilà zie,
nu nog enkel wachten ...
09-06-2009 om 20:09
geschreven door Hercule Poireau
Nu doe ik er alles aan om anoniem te blijven ... , et voilà, ze hebben me toch wel gevonden zeker. Merçi Angelique, van de madammen moet ge het hebben.
Op slag mijn trottoir vol fotografen, een hoop frisko's onder mijn neus geduwd, mijn vie privée zomaar gedévoileerd aan Jean en Allemand Mais enfin toch !
Vermits u het toch wel zal te lezen krijgen in de beter uitgewrongen pers, kan ik het geheim maar beter zelf bekend maken.
Waar is Poireau al die tijd mee bezig geweest ?
Kom eventjes wat dichter bij het scherm zodat ik het u in alle discretie kan vertellen
Ik heb mijn haar laten groeien
31-05-2009 om 19:59
geschreven door Hercule Poireau
De bas-fond burger lijkt mij de vet-verzopen lap zweetvlees van bij het fritkot. Zoveel mogelijk afblijven ...
Dan zijn er de hygiënisch gecontroleerde lappen vermorzeld genetisch gemanipuleerd soepvlees van bij onze pseudo-amerikaanse vrienden, sauce chimique inbegrepen. Zie dat je quick buiten bent vooraleer je echt fluo uitslaat. Maar er moet gezegd, de smaak laat je niet meer los.
En dan is er de burger der burgers, wat zeg ik, de ere-burger. Waar, waar ? Daar, daar ! Aan de Place Rouppe, schuin rechtover de 'comme chez soi', op de hoek met de Zuidstraat. Onthoud het: in de Youtsiplou moet je zijn als je met enig gerust gemoed een echte hamburger wil eten.
Ni vet ni, ni brol ni, gewoon zoals het zou moeten zijn.
En als madam haar neus ophaalt (het zijn meestal de madammen die hun neus ophalen voor een hamburger), is er voor haar ook een talloor verse groensels te verkrijgen waar ze gegarandeerd konijntanden van krijgt.
Het is ook niet zo dat ze je van je stoel meppen met de rekening. één classic hamburger, één ferme talloor groensels, een halve lieter +/- wijn, en een koffieke voor 35 euro, alles inbegrepen.
Ik weet het, het is wat duurder van bij Mac Donalds Duck, maar er is dan ook geen vergelijking mogelijk wat betreft de kwaliteit.
Allée ... toe laat je eens gaan ... allée ...
04-05-2009 om 22:06
geschreven door Hercule Poireau
Zo ziet u, dames, dat wanneer je iets niet meer hebt, je pas beseft dat je iets hebt gehad.
Miljaar, POireau wordt pojetisch. De bond zonder naam is er zowaar niets tegen. Niet zeemvellerig worden Poireau jongen, dat is niets voor jou ...
En dus dien ik terug te schakelen naar het laatste nieuws van het front. En het laatste nieuws is ... dat er geen nieuws is.
Figuurlijk ? Neen, ook letterlijk.
Hetzelfde veulen dat een paar weken terug reclame maakte voor ça-va-seul op de Heyzel is seders verleden vrijdag verschuwnden ergens te lande.
Madam heeft zich ingeschreven met een vriendin als 'survivors' in een week-end lang hunter/survivor spel. Voor zover u het niet zou kennen: De helft van deelnemers zijn 'hunter', de andere helft 'survivors'. Beide worden op vrijdagavond ergens in Belgenland, in the middel of nowhere, gedropt met een kaart. Bedoeling is dat de hunters de survivors kunnen 'pakken' vooraleer ze 'home' bereiken. Om home te kunnen bereiken hebben de survivors inlichtingen nodig die ze enkel kunnen bekomen door bepaalde check-points aan te doen. Alle middelen zijn goed, van beiden kanten, om het doel te bereiken. En het doel, home, doet maar zijn deuren open op zondagmiddag.
Bref, madam en madam moeten gedurende twee dagen en twee nachten compleet hunne plan trekken om onopgemerkt te worden terwijl ze richting 'home' gaan.
Nu moet u weten dat ik er mijn dochter van verdenk te kunnen verloren lopen in haar eigen appartement terwijl haar vriendin zelfs haar eigen appartement niet eens kan vinden, denk ik.
Voor hetzelfde geld ligt 'home' in Zwevezele en zijn zij inmiddels op weg naar Mardesous ...
Ik verwacht dan ook een oproep vanuit de landloperskolonie van Merksplas met de vraag of ik misschien twee losbollige freules, in rambo verkleed, asteblief wil komen ophalen.
Of mijn offspring een slag van de molen heeft gekregen ? Niet dat ik weet. Maar ze moet toch op iemand lijken nietwaar.
26-04-2009 om 21:26
geschreven door Hercule Poireau
Soms vraag ik me toch af of of ik mijn broedsel wel goed heb groot gebracht ...
Terwijl ons jongste kuiken nog altijd met een manke poot rondloopt, komt mijn oudste kuiken, ondertussen al een kieken geworden, met een smile zeggen dat ze met haar kont van de bovenste bol van het atomium is gaan opblinken..
Figuurlijk ?
Neen, letterlijk ...
Madam is met de lift tot in de bovenste bol der bollen geraakt, de machinekamer door, een metalen trap op, een luik door, en daar stond ze dan bovenop het nationaal monument. Een koppel bretellen aangetrokken die aan een kabel zijn vastgemaakt. Op de kont gaan zitten en dan laten schuiven ... tot wanneer alle bolcontact is verdwenen en dan in vogelvlucht langs een kabel terug tot op de grond ... Een death-ride noemen ze dat dan.
Miljaarde miljaarde ...
Moest ik zelf genoeg atomium-onderdelen aan mijn lijf hebben, ik zou het ook doen, maar ik vrees dat dochterlief meer durft dan ik.
12-04-2009 om 22:52
geschreven door Hercule Poireau
Als Poireau zegt dat hij met verlof gaat, dan gaat hij ook met verlof.
Concreet wil dit zeggen dat de pipo's even hun gang mogen gaan en, tijdelijk, niets te vrezen hebben van zijn alziend oog.
En wat doet een POireau dan zoal in zijn rustpauze ?
Een week lang heeft hij een oninneembaar zicht op het plafond en de muren van zijn eetkamer ...
Als Ciboulette zegt tapisseren, dan is POIreau binnen de kortste keren getapisseerd. Ladder op, ladder af. Maar dat stoort hem niet.
POireau beeldt zich dan in dat hij naar een klooster op de Athos berg klimt, en terug afdaalt, en ondertussen zingt hij psalmen ter ere van zijn papkwast.
Na een week blijven plakken, is hij op zondag een tevreden mens; zeker als Ciboulette ziet en zegt dat het het goed is.
Tot slot nog een dankwoordje aan Xavier van Paint@home uit Ninove, de verfwinkel met advies. Ik weet het, het is zijn werk, maar moest hij nu ook eens kunnen het advies geven om een behang gewoon te laten hangen zoals het hangt ... Het zou voor de POireau's en pak beklimmingen van Mount Athos schelen.
07-04-2009 om 21:14
geschreven door Hercule Poireau
POireau neemt een weekske congé, zij het dan met enige zachte dwang van ons Ciboulette.
T'is toch wel bizar ...
Aan de ene kant besef je wel dat je er best efkens tussenuit moet en aan de andere kant is er de drang om toch altijd maar verder te doen.
Enkele jaren geleden is POireau door het te weinig rekening houden met het eerste en het teveel toegeven aan het tweede met zijn vier hoefijzers omhoog gevallen. (zie rubriek ' poireau valt om') Dat was eigenlijk geen mooi zicht en dus had ik mij voorgenomen om in het vervolg met de voeten op de grond te blijven.
En zie, hoe langer het geleden is, hoe meer je de neiging krijgt om toch maar terug wat meer, zelfs wat te veel, hooi op je vork te nemen daar waar men toch zegt dat een ezel zich geen twee keer ...
Maar Ciboulette waakt !
Als ze het bevel geeft "af", dan zit ik binnen de korste keren neer. Terug recht komen nadien neemt wat meer tijd in beslag en het is dus een kwestie van het bevel 'recht' tijdig te geven.
27-03-2009 om 16:57
geschreven door Hercule Poireau
