xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

                      DEP II, Economie

1. Armoedebestrijding

Levend in een wereld (de Westerse dan !) van overvloed en verkwisting; levend in een land dat daarin gezwind meedraait, en waar tegelijk een groot aantal mensen (daar bestaan verschillende cijfers over, maar allemaal wijzen op ‘een groot aantal’) armoede lijden, ‘onder de armoedegrens leven’, en daar de huidige partijen, ze heten dan al xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />christelijk of sociaal, er weinig van bakken stelt ‘onze partij’ de armoedebestrijding als prioriteit. Geen gemakkelijke keuze, want armoede bestrijden kost geld, veel geld wanneer we het efficient willen doen. En méér geld naar armoedebestrijding zal onvermijdelijk als neveneffect (collateral dammage !) minder geld voor andere dingen betekenen. Tenzij we ergens bijkomende geldbronnen kunnen aanboren. (Daarover in IV Financiën, 1. Zes mogelijkheden om de staatskas te spijzen). Ondanks het inzicht dat het geen gemakkelijke klus wordt gaat ‘onze partij’ en ons programma resoluut en prioritair voor armoedebestrijding.

We lazen hier onlangs nog cijfers van 700 en 900 E. maandinkomen voor een gezin en constateren daarbij gewoon dat dit bedrag onder de ‘armoedegrens’ ligt. Afgezien van de vaststelling van deze grens en afgezien van de vraag of volgend voorstel zal volstaan om al die mensen boven de armoedegrens te tillen (daar zijn specialisten voor nodig) gaan wij uit van het ronde bedrag 1000 E. (indexgebonden).

Het optrekken van dit minimuminkomen zou, zonder ingreep, onmiddellijk als gevolg hebben dat de beruchte ‘werkloosheidsval’ wijdopen gezet wordt. Het verschil tussen een minimuminkomen en het minimumloon moet groot genoeg zijn om mensen die ‘werkbekwaam’ zijn (in alle betekenissen van het woord) de prikkel niet te ontnemen om de handen uit de mouwen te gaan steken. We staan daarom voor een minimumloon van 1500 E..

Een tweede aderlating uiteraard, dit keer niet rechtstreeks van de staatskas, maar via de werkgevers komen die meeruitgaven uiteindelijk toch ook weer uit dezelfde gemeenschappelijke kas : de belastingen. Men kan immers niet alleen de bedrijven die veel minimumloontewerkgestelden hebben, laten opdraaien voor die kosten terwijl hoogtechnologische bedrijven daarvan gespaard zouden blijven. Dit moet dus op een of andere manier ‘gecompenseerd’ worden door de staatskas.

Even proberen de rekening te maken (al is het voor een niet-econoom onmogelijk om met alle neveneffecten rekening te brengen).

We gaan ons niet verschuilen achter de dooddoener : ‘terugverdieneffecten’, waar de vorige regeringen zo vaak mee schermden. Uiteraard bestààn die wel, maar ze dekken slechts een klein gedeelte van de meeruitgaven. Omdat ze reëel zijn mogen ze wel vermeld worden : door de hogere inkomsten van de minimum-ontvangers en door de hogere lonen van de minimumloon-ontvangers zal er meer geconsumeerd worden door die mensen en zullen er dus meer BTW-ontvangsten zijn. Bovendien zal door deze groep meer RMZ betaald worden.

Door het feit dat er hogere minimumlonen vastgesteld zijn kan men ook verwachten dat er meer werklozen aan het werk zullen gaan > minder uitgaven voor werkloosheid. Geen oplossing, maar : ‘meegenomen’.

Het grootste deel van de meeruitgaven zal niettemin van elders moeten komen.

Hier komen we aan een fundamenteel uitgangspunt van ‘onze partij’ : grote welstand aan de ene kant en grote armoede aan de andere, daar is maar één reële, maar noodzakelijke oplossing voor : wie véél heeft staat af aan wie minder heeft. Met een ‘oud’ maar duidelijk woord : solidariteit. Of met een ‘new speech (?)’ - woord : SOGALEV (SOberder GAan LEVen) (1). Dus inderdaad : de lonen juist boven het (nieuwe) minimumloon nog wat optrekken (het zou anders frustrerend zijn voor mensen met ervaring en ‘anciëniteit’) maar de gemiddeld hoge en zeker de hoge lonen crescendo belasten, met serieuze inleveringen voor de ‘schandalige’ lonen en/of vergoedingen van ceo’s en sub-top mensen.

Een tweede bron van ‘nieuwe inkomsten’, kapitaalbelastingen en een derde : belastingsfraudebestrijding, zullen we bespreken bij ‘Financiën’.