3. ‘De wetgeving’xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

3. A. Aanpassing van sommige wetten.

Wetgeving hoort uiteraard thuis in het parlement (en de regering in feite  vandaag) eventueel op voorstel(len) van het ministerie van justitie. Het gerecht (de magistratuur) moet hier evenwel zeker bij betrokken worden Door zijn courante, beroepsmatige omgang met wetten (om de toepassing ervan af te dwingen) hebben deze mensen wél een soort ‘uitkijkpost’ op het strafrecht en daardoor ook een zicht op tekorten en eventueel fouten in de wetgeving daaromtrent. Het ligt dan ook voor de hand dat het gerechtswezen intens samenwerkt met (liefst gespecialiseerde) parlementsleden om deze leemten op te vullen. Een voorbeeld van de nood aan verbetering en aanvulling is de kinderbescherming. Wetgeving ivm bestraffing en voorkoming van pedofilie, betere aanpak van pedofielen door ze van de mogelijkheid tot hervallen af te houden, desnoods door blijvende internering (of een of andere vorm van ‘afzondering’).

Het opmaken van een ‘inventaris’ van dergelijke ontoereikende wetgeving kan het voorwerp uitmaken van een ‘studiedienst’, zoals hoger vermeld, die zich daar op toelegt.

3. B. Aanpassingen van het wetboek.

Een andere noodzaak mbt de wetgeving is een algemene ‘herziening’ van het wetboek. Dit is een gigantisch ‘monnikenwerk’, maar gaat, door toedoen van de informatica, tot de realiseerbare mogelijkheden behoren. Ook hier zal een intense samenwerking van rechtsdeskundigen en parlementsleden noodzakelijk zijn om tot een logisch(er) opgebouwd en ‘tot een fractie van het huidige wetboek herleide’ uitgave te komen.

Bij een onveranderde senaat zou het misschien een ‘nuttige bezigheid’ kunnen worden voor een groep senatoren.

Weer een méérkost op korte termijn uiteraard, maar op langere termijn waarschijnlijk een grote besparing.

Een belangrijk onderdeel van deze ‘hervorming’ zou een doorgedreven studie en aanpassing van de wetten moeten zijn die het inroepen en vooral het ‘uitbuiten’ (misbruiken) van ‘procedurefouten’ en ‘verjaringen’, mogelijk maken (zie verder).