DEP IV, Financieënxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Inleiding

Achter de verschillende programmapunten die (meer-)geldeisend zijn, wordt het hoog tijd - om niet als utopisch bestempeld te worden -, ook te zorgen voor de middelen om aan die eisen te voldoen.

Vooraf een korte bedenking : we horen enerzijds in de politieke discours voortdurend dat er ‘geen geld meer is’. We lezen anderzijds langs alle kanten dat ‘de rijken maar steeds rijker worden’.

En inderdaad, 3/4, of voor mijn part 2/3 van de bevolking in het Westen, ook in ons land, leeft in min of meer grote weelde (gewoon eten is niet xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />goed genoeg meer : het moet van het fijnste zijn, het moet ‘exotisch’ zijn, het moet ‘eens iets anders zijn’. Te weinig eten is al lang geen probleem meer, maar wel te veel : boelemie is de ziekte van onze tijd, niet ondervoeding; Voldoende voedsel is geen probleem, maar te veel calorieën wél : de diëtisten en allerlei regimes vieren hoogtij... De mode beleeft hoogdagen (hoog-jaren) en de kleerkasten puilen overal uit : plaats voor kleren is een groter probleem dan geld voor kleren. We (2/3en !) hebben allemaal de laatste snufjes op gebied van TV en DVD (TV en DVD zélf voelen we al lang niet meer aan als luxe !). Er rijden nog alleen ‘jonge’ wagens op onze wegen, met radio (natuurlijk !) en airconditioning én GPS, stuur- en rembekrachtiging wil ik al niet meer vermelden. Eén reis per jaar is voor de loosers, we gaan twee of drie keer. Blankenberge en Benidorm zijn we al decennia moe : het moet minstens Thailand of Mexico zijn.... Gezond kraantjeswater drinken alleen nog sukkelaars en enkele idealisten (de zotten). Onze gezondheidszorg gaat tot in het absurde : ‘plastichirurgen’ doen gouden zaken. Op een peacemaker en andere ‘levensverlengers’ hebben we ‘recht’ wanneer ons hart of een andere levensfunctie normaal zou begeven... Het lijstje van onze schaamteloze consumptie zou nog veel langer kunnen gemaakt worden.

Alleen maar om te zeggen : ‘er is geen geld meer’ is een leugen. Er is geld genoeg maar het wordt meer en meer aan luxe besteed.  Luxe, het woord zegt het zelf, is niet nodig. We willen de mensen het laatste beetje luxe niet ontnemen, maar heel de dag luxe en op alle domeinen is niet nodig, is verkeerd en is misdadig wanneer we weten dat sommige mensen (ook in ons bloedeigen land) ‘menswaardig’ leven moeten derven. En dan spreken we nog niet van mensen (buiten Europa) die levensnoodzakelijke goederen, tot en met water soms (!), moeten missen.

In één woord : we moeten de luxe ‘afschuimen’ en wat daar mee uitgespaard wordt besteden aan noodzakelijke dingen waar zogezegd ‘geen geld’ voor is.

1. Zes mogelijkheden om de staatskas te spijzen.

We noemen 6 verschillende acties die een betere verdeling van ‘de goederen der aarde’ in ons land kunnen bewerkstelligen of toch zeker bevorderen.

A.   Aansluitend op bovenstaand betoog : Een ingrijpende belastingsverhoging, in verhouding van het inkomen groeiend, en uiteraard beginnend bij nul voor de laagste inkomens.

B.    Een ‘zuinigheidsprogramma’ dat door alle ministers moet gevolgd worden : om dit realistisch te maken moet er een ‘commissie’ van kamerleden of senatoren (of misschien nog beter : outsiders, mensen die zélf niet ‘in het systeem’ zitten), opgericht worden dat als enige taak heeft, het bewaken van de uitgaven van alle ministeries met de bekommernis, waar mogelijk, verkwisting of onverantwoorde uitgaven te ontdekken en voor te leggen aan de ministerraad om ze eventueel te beteugelen of te vernietigen. De uitgaven mogen dus maar gemaakt worden nàdat deze commissie haar werk heeft gedaan. Deze commissie zal op regelmatige, vooraf bepaalde momenten, rekenschap moeten afleggen aan de regering.

C.   De ‘notionele intrestaftrek’ zal grondig moeten geëvalueerd worden en drastisch aangepast zodat alvast misbruiken voorkomen kunnen worden indien hij al niet kortweg moet afgeschaft worden.(1)

D.   De fraudebestrijding is een ‘goede bedoeling’ die elke regering en elke partij in haar programma heeft. Als we hier tot resultaten willen komen zal er dus anders moeten tewerk gegaan worden dan in het verleden. Ook hiervoor moet er een commissie, zoals boven beschreven, in leven geroepen worden die zich uitsluitend toelegt op deze materie. Zij zal ook volgens een vast schema, eens in de maand bv, aan de regering haar werkzaamheden, plannen en vooral resultaten moeten voorleggen.

E.    Wij zullen trachten de Tobin-taks in te voeren, rekening ermee houdend dat dit slechts mogelijk zal zijn wanneer er (minstens) op Europees vlak een overeenkomst kan gevonden worden. De partij zal zich daar ten volle voor inzetten.

F.    Last but not least : als al deze inspanningen niet zouden volstaan om de meeruitgaven te dekken, zouden wij een begrotingstekort tot 3 % niet uitsluiten, er rekening mee houdend dat er ‘precedenten’ zijn van grote landen. In deze 3 % zou wel een verdere afbouw van onze staatsschuld moeten verrekend zijn, want die is ook een prioriteit die op lange termijn veel nodeloze uitgaven (aan rente) zal voorkomen. Daar moet ook een ernstige ‘spekking’ van het ‘zilverfonds’ in opgenomen zijn.

Tot hier de maatregelen om de staatskas voldoende te vullen, zodat maatregelen op lange termijn mogelijk worden.

(1) Dit zal moeten ingepast worden in het geheel van maatregelen die moeten zorgen voor een slagkrachtige en concurrentie-bestendige (tov vnl onze buurlanden) economie. (zie ook DEP 2)