Welkom, in het leven van mij. Het leven, van mij en mn katten.
04-02-2007
Ziek
Afgelopen donderdag kregen we weer een mail van (Walter) de man van mn tante (Marjolijn) Hij begon met te zeggen, wanneer we weer naar die reggiseuze konden bellen. Om een afspraak te maken, voor op bezoek te gaan in het ziekenhuis. Hij scheef er meteen ook bij, dat de dagen in iedergeval al zaten volgeboekt tot en met donderdag. Maar goed, wij (mijn moeder en ik) hadden nog een afspraak staan en die was voor zaterdag. Ik zei wel tegen mn moeder, dat ze die zaterdag, nog voor dat we op bezoek zouden gaan, meteen eerst moest bellen, voor een volgende afspraak. Want het was nu anderhalve week geleden, dat we op bezoek waren geweest en als het nu alweer zit volgeboekt, tot en met donderdag, ben ik bang dat we weer zo lang moeten wachten. En we konden alleen maar op bepaalde dagen bellen, waar zaterdag er een van. Dus beldde mn moeder, zo snel mogenlijk op. Ze kreeg nu te horen, dat we de zaterdag daarop, wel weer konden gaan. Dat viel mij mee en mn moeder ook. We konden dit gelijk ook aan Marjolijn vertellen, als we bij haar waren. Alleen of dat ook wel tot haar doordrong, was ons niet helemaal duidelijk. Maar goed, dat maakt ook eigenlijk niet uit. Want ze zou ons toch wel zien verschijnen! En wie er wanneer komt, dat houd ze toch niet bij, denk ik. Maar daar krijgt ze ook te veel bezoek voor, iedere keer. Nu weer even terug naar de mail van Walter. Want wat hij er verder in schreef was dat hij sowiezo, niet erg happy was met de gebrekkige uitleg van zowel het OLVG als het AMC. Maar wat hij wel begrepen had, was dat ze bij die operatie twee goedaardige tumoren hadden verwijderd en een kwaadaardige. En dat ze het ook al over chemo-kuren en bestralingen hadden gehad. Dan schrik je wel even, zeg. Maar wat ik al zei, wij konden gelukkig die zaterdag meteen. Nou ja en wat verwacht je dan he... een zielig hoopje mens. Maar dat was het in geen geval! Ik vond haar er wel beter uitzien, dan de keer daarvoor. Want de revalidatie, gaat natuurlijk ook gewoon door. Maar daarvoor, moet ze eigenlijk naar het revalidatie-centrum. Dat had Walter, ook in de mail gezet. Alleen daar was nog geen plaats! En voor revalidatie en chemo-kuur, stond ze op een wacht-lijst. Want dat zou dan in het AMC plaatsvinden. Maar goed, we waren dus blij dat we haar weer ff gezien hadden. En natuurlijk wat gekletst. Zij zei niet zo veel, maar misschien was ze moe. Ik had zon klein lets-be-friends beertje meegenomen, wat je gewoon kan neerzetten. En een kaartje er bij, met een weer hele toepasselijke tekst. Volgens mij, begreep ze nu wel weer mere, dan de keer hiervoor. Maar of ze door had, dat ze eigenlijk een hele ernstige ziekte heeft, vroegen we ons af. Alleen ik hoop dat natuurlijk wel, want als ze dat pas later gaat beseffen, komt de klap des te harder aan. Wat mijzelf betreft, denk ik dat ik het ook nog niet allemaal echt besef. Mijn moeder praat daar veel realistischer over! Maar of dat nu de goeie manier is, vraag ik me af. Want in tegenstelling tot mij, ziet mijn moeder alles meteen best wel negatief. Of ik zie alles misschien gewoon te positief....
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Ari..., en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smokey.
Ik ben een vrouw en woon in Amsterdam (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 17/01/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mn katten, de computer, muziek luisteren, tv kijken, lezen, schrijven en nog veel meer..
Ik ben biseksueel. Heb donker-blond haar, licht-blauwe ogen en ben 1 meter 65 lang/kort (klein/groot)
