Welkom, in het leven van mij. Het leven, van mij en mn katten.
12-04-2007
Ineens weer veel minder leuk nieuws!
We kregen op een gegeven moment, weer een mail van Walter. Dat is nu ongeveer 2 weken geleden, of iets langer. Daarin stond, dat Marjolijn het toch wel weer wou gaan proberen, om voorzichtig aan, af en toe wat bezoek te ontvangen. Maar dan maar voor een uurtje en om de dag. Daarvoor konden we weer net als die bezoekjes aan het ziekenhuis, diegene bellen, die dan zou regelen wie wanneer kon komen. En de eerste dag dat er weer gebeld zou kunnen worden, zorgde mijn moeder natuurlijk wel een van de eerste te zijn. Alleen de eerste dag, dat Marjolijn bezoek kon en wou ontvangen, konden wij (mijn moeder en ik) jammergenoeg niet. Maar goed, dat werd dan de tweede dag. We verheugde ons er erg op! Wij, allebei. Mijn moeder op haar manier en ik op de mijne. Maar vlak voordat we zouden gaan, beldde Marjolijn zelf op en zei dat ze zich niet zo lekker voeldde. Ze was gevallen en daardoor, was ze wat duizelig geworden. Maar... zei ze, zelf door de telefoon, (tegen mijn moeder, want die had ze opgebeld) ..... ik bel je over een paar dagen, wanneer jullie dan kunnen komen. En dat is nu een week geleden. We kregen vannochend een mail van Walter, met een iets mindere positieve tekst. Ja hij begon met dat ze dus was gevallen en dat ze misschien daardoor ook wel een paar minuten bewusateloos was geweest. En verder over de conditie van Marjolijn, dat die wel weer verslechterd was, door al die chemo en bestraling. Dus ik zit me zo voor te stellen, dat ze nu weer net zo is, als dat ze was in het ziekenhuis vlak na de operatie. (Terug bij af, dus.) En dat haar korte termijn geheugen is verbrokkeld . Ja, zo schrijft ie dat. En dat ze dus ook, door die weinige energie die ze nog heeft, weer moeilijk kan lopen. Maarja, dat was in het ziekenhuis in het begin ook zo, denk ik dan weer. Ohja en dat haar lijf meer wil, dan haar geest aankan. Nouja, niet in die woorden. Maar zoiets van, dat ze wel vanalles wil doen, maar er gewoon de energie niet voor heeft. Maar ook, dat hij volgens de afspraken met de artsen, Marjolijn de hele dag zeer zorgvuldig moet observeren. Omdat, afhankelijk van deze observaties, de dosering van 3 medicijnen (tegen te veel vocht in de hersenen, tegen misselijkheid en tegen interne infecties) verhoogd of verlaagd wordt.
Hij sluit alleen zijn mail af, met de tekst dat op 20 april de behandelingen in het AMC ( academisch medisch centrum ) afgelopen zijn. Nou en dan begint volgens mij, het allerspannendste. Want heeft het zin gehad, is het aangeslagen? Zo ja, zo nee en wat dan?
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Ari..., en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smokey.
Ik ben een vrouw en woon in Amsterdam (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 17/01/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mn katten, de computer, muziek luisteren, tv kijken, lezen, schrijven en nog veel meer..
Ik ben biseksueel. Heb donker-blond haar, licht-blauwe ogen en ben 1 meter 65 lang/kort (klein/groot)
