Van peiling naar verkiezingen: stop de geleidelijke stilstand
Jan Van de Casteele 11-10-2008
Als peilingen het gedrag van politieke actoren beïnvloeden, zoals De Standaard wellicht terecht stelt, dan is de jongste peiling van De Standaard/VRT biezonder interessant in de aanloop naar de regionale verkiezingen van juni 2009. De partijen die inzake staatshervorming blijven kiezen voor de slappe weg van de geleidelijke stilstand komen onder druk te staan. Als de radicaal-Vlaamse partijen hun verstand gebruiken ligt een communautair keerpunt klaar in de stembus.
Eerst de uitslag van de TNS-peiling
CD&V: 21,0 procent Open VLD: 18,8
Vlaams Belang: 14,0
LDD: 16,2
Sp.a-Vl.Pro: 14,3
Groen! 7,2
N-VA: 7,1
De Standaard wijst terecht op de 16 procent voor Lijst Dedecker (indien er nu verkiezingen zouden zijn): een indrukwekkende derde plaats, na CD&V en Open VLD. De peiling is volgens de krant een stevige opsteker voor de N-VA. De cijfers zijn een godsgeschenk voor de partij die meer dan levensvatbaar is. Anderzijds spreekt DS over een mokerslag voor Vlaams Belang (laagste peil sedert het begin van de metingen vijf jaar geleden), dat leeg bloedt ten voordele van LDD. Een mokerslag ook voor de SP.A (theoretisch nog in kartel met de totaal van de kaart geveegde VlaamsProgressieven), zieltogend op een historisch laag niveau.
CD&V en Open VLD behalen samen nog slechts 39,8 procent van de stemmen. De uitspraak van premier Yves Leterme (CD&V) dat een regering zonder Vlaamse meerderheid een regering tegen Vlaanderen is, zal hem nog een tijdje blijven achtervolgen, meent Peter De Lobel.
Algemene conclusie van Peter Van der Meersch: De campagne en de verkiezingen worden ongemeen hard en spannend (1), van politiek marktleiderschap in Vlaanderen is geen sprake meer (versnippering). Besturen wordt straks moeilijker dan ooit (2) en het vertrouwen in regeringen en in Leterme was nog nooit zo laag. De kiezer verliest, na een crisis van anderhalf jaar, zijn geloof in de politiek en rent alle kanten uit.
Commentaar:
Peter De Lobel signaleert dat N-VA vooral leeft van het communautaire thema en wijst erop dat het voor N-VA veel zal afhangen van de mate waarin dat thema nog in de aandacht zal blijven, temeer omdat in de communautaire dialoog een gelofte van stilte is afgelegd.
Juist, maar onvolledig. Dat communautaire thema is ook een kernthema voor LDD, VB en Vl.Pro. Allemaal partijen die zich Vlaamser profileren dan CD&V. Die vier partijen komen samen in de buurt van 40 procent. Het zijn vier partijen ook die er niet in geloven dat CD&V uit de communautaire dialoog meer dan een borrelhapje kan halen. Een borrelnootje in ruil voor ongetwijfeld nog maar eens een paar vette vissen voor Brussel en Wallonië. Enkele vanzelfsprekende stapjes naar wat meer regionale bevoegdheden (die de Franstaligen nota bene ook vragen) in ruil voor een nog grotere geldstroom, en voor een status-quo (van uitstel naar afstel) rond de splitsing van BHV, die alleen maar zal leiden tot een verdere verfransing van Vlaams-Brabant.
De verkiezingen van juni 2008 gaan onder meer over de cruciale vraag of Vlaanderen binnen de Belgische constructie nog langer de weg van de geleidelijke stilstand moet blijven kiezen. Het kantelpunt van 50 procent een Vlaams-radicale meerderheid - om de deur naar een Vlaamse staat te openen, is geen politieke utopie meer. Het vertrouwen in de politiek mag dan al gering zijn, het vertrouwen in België al politiek kader is nog veel kleiner.
Een Vlaamse staatsvorming waar het politieke debat bevrijd uit het Belgische kluwen kan worden gericht op efficiënt bestuur, op een vereenvoudigd sociaal-economisch debat, op financiële en fiscale autonomie, op het behoud van welvaart en welzijn van de Vlaamse burgers in een troebele toekomst, kan een winnend alternatief worden voor de slepende verdamping van België waar sommige minimalisten nog altijd voor kiezen. En al zeker voor de retro-romantici en conservatieven die nog dwepen met het federale niveau.
Bijlage
(200 Kb)
|
De Vlaamse ex-kolonel Noël Vaessen heeft een nieuw boek geschreven, over de "werkelijke macht van het Belgische Hof". Het heet 
De breuk van het Vlaams kartel kost N-VA voorzitter Bart De Wever een derde van zijn salaris (min 3.500 euro bruto per maand). Door de opsplitsing van de Kamerfractie verliest de partijvoorzitter immers het ondervoorzitterschap van de assemblee.
De N-VA, die niet deelneemt aan de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap, herhaalt dat ze teleurgesteld is in de Vlaamse regeringspartijen die wel aan de dialoog deelnemen. "Van de zeven voorwaarden die het kartel CD&V-N-VA aan deze dialoog gesteld had, schiet niets meer over en van de voorwaarden die de Vlaamse regering gesteld had al evenmin", zegt ex-minister voor N-VA Geert Bourgeois.
