verbruikte toekomst
Inhoud blog
  • droomwereld
  • spiegelscherven
  • voor een medemens
  • Lacjeaw
  • verkeerde ochtend
  • nietsnut
  • noma
  • bloemenvrouw
  • maart
  • nostalik
  • schemerschrift
  • vuur
  • zaterdag 21 maart
  • niksniksniks
  • zwerfvuil
  • luchtbelheiligen
  • coiffeur
  • hazenrug
  • speekselgeut
  • zondag vijftien februari tweeduizend en negen
  • wandelstok
  • vraag me af
  • straatsteenCé
  • vrijdag 16 januari 2009
  • lompenvrouw
  • brief
  • rugkeuvel
  • begin 2009
  • simpel
  • vrijdag 26 december 2008
  • ongetiteld
  • ouderschap
  • kil fluistert het weer
  • ongetiteld
  • Dinsdag 15 augustus 2006
  • dinsdag 2 december 2008
  • slapende mens
  • land in
  • amsterdam
  • 25 mei 2006
  • neushoorn
  • parijs
  • zwartwitteveetje
  • ongetiteld
  • zondag 9 november 2008
  • kijken
  • volrond
  • ma
  • heidenspraak
  • neig
  • donderdag 14 oktober 2004
  • dinsdag 11 april 2006
  • zondag 5 oktober 2008
  • blind
  • zondag 9 april 2006
  • zondag 28 september 2008
  • schuw
  • duimreuk
  • mountainbike
  • de laatste mens
  • konijnenvoer
  • demonen
  • bloedneus
  • in opgetroopte hemdsmouwen
  • helaas
  • geur
  • afscheid
  • litteraire droom
  • zondagnacht
  • ietwat verward
  • ze bijt
  • nachtvandaag
  • poken
  • nooit gestopt
  • hoe mijn leven begon
  • roi Albert
  • kilte dampt
  • windstoten
  • hoteldroom
  • flodder
  • papillon
  • tweeling
  • laatste dag
  • zwijg
  • piemonte
  • de lege uitgestrektheid der dingen
  • kostuum
  • onverzonden brief
  • regenboog
  • hoe- hoe ' erkoe
  • vrijheid
  • 1 juni 2008
  • aapneus
  • zeug
  • drie eigenzinnigen
  • katrien
  • ik en de wereld
  • nieuwjaar
  • italië
  • goulash
  • stalen vogels
  • fietstocht
  • ma
  • dertig april 2008
  • aardbei
  • repetitie
  • gele tulp
  • hommel
  • azuurblauwe morgen
  • roofvogel
  • zaterdag twaalf april 2008
  • Brussel
  • droomhuis
  • dampende mest
  • vrijdag 20 augustus 2004
  • schaduw
  • vraag me af
  • hapjetapje
  • bloemenvrouw
  • waterdame
  • caroline
  • mistig
  • donderdag 20 maart 2008
  • vreemd normaal
  • kijk
  • wanhoopsdaad
  • barman
  • dinsdag 4 maart 2008
  • ooit
  • vandaag
  • vandaag
  • verkoudheid
  • geboorte
  • gebroken spiegel
  • verzwegen
  • dinsdag 12 februari 2008
  • naartoe
  • sprekver...
  • sneeuw
  • aftakel
  • konijn
  • lichtwoorden
  • donderdag 24 januari 2008
  • toch
  • theo
  • weetik?
  • duet
  • striem
  • storm
  • geen hout meer
  • maandag 22 mei 2006
  • malschaduw
  • snolwijs
  • mal4
  • mal3
  • mal2
  • mal1
  • volkscafé
  • mosselfriet
  • verstotene
  • kerstavond2007
  • ontbijt
  • dialoog
  • sneeuw
  • vorst
  • evjeke
  • boerweg
  • 2late
  • frietketel
  • ik wil nog wel even
  • woestijnmensen
  • honds
  • onpoeet
  • onnozel
  • weeral hetzelfde
  • zondagsmarkt
  • poker
  • onzin
  • marcel
  • bouwvakkers
  • festijn
  • nog wat tijd
  • pint bier
  • jeke
  • droom1000
  • citeer
  • brunch
  • sjoukroet
  • schouwburg
  • onkruid
  • plvc
  • koeien
  • seizoen
  • witlicht
  • arlette
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    verbruikte toekomst
    07-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.naartoe

    vanmorgen wachtte ik
    op klaarlichte dag
    met handschoenkoud

    halverwege zie ik de zon
    ik moet straks ergens zijn
    verschijnen met een doel

    in het straatbeeld
    zie ik alsmaar meer
    jonge mensen om me heen

    mijn pezen worden stram
    mijn botten beginnen te kraken
    ik mag ergens naartoe
    vanwaar ik gekomen ben

    nu wordt het avond
    zwarte grote vogels
    vliegen onbestemd
    onder een turke hemel
    met oranje slierten wolken

     

    Ik mag ergens naartoe

    07-02-2008, 00:00 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sprekver...

    Hoe kan iemand
    versteend in verlangen
    gevangen in haar ogen
    als een verdwaald dier
    nog ontkennen
    niet bedwelmd te zijn
    door haar geur
    als ze uitgevouwen in haar vrouwelijkheid
    doordrenkt in dit nachtelijk uur
    zwijgzaam aan de rand naar het water staart.

    Wie dan nog aarzelt in gedachten
    of twijfelt
    moet een treuzelaar zijn.

    In een gesprek
    een aanraking dan
    tranen ogen
    schieten woorden tekort
    omdat ze zo verontschuldigend zijn

    Een knuffel
    mensen onder elkaar
    troostend

    Toch wil ik soms
    dat ze mij niet
    en ik hen niet zou kennen

    Wie weet
    zou het ongeluk
    van alleen te zijn
    goed kunnen zijn.

    04-02-2008, 00:00 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sneeuw

    De volgende ochtend is het opnieuw onophoudelijk aan het sneeuwen. Onbegonnen moeite om hierdoor te fietsen. Het kerkplein ligt er verlaten bij. Het schiet hem te binnen om hiervan een foto te nemen. Hij draait de digitale camera op het statief en richt vanuit de open voordeur, het toestel half beschermd , naar het sneeuwgordijn.  Het is zes uur ’s morgens.
    De geparkeerde auto’s die anders het dorpsplein schulddelgend ontsieren worden opgeslokt in een uitgestrekte sneeuwbal. Het dorp slaapt in een bijna gemiste winter.
    Enthousiast gaat hij naar de slaapkamer waar  zij zich niets vermoedend  de voorlaatste keer omdraait onder de lakens.
    Het is opnieuw aan het sneeuwen!
       Wat zeg je?
    Alles is ondergesneeuwd, kijk maar naar het raam boven het bed.
    Ze verheft haar hoofd schuin naar het dakvenster, zucht en trekt dan het laken tot net boven haar voorhoofd. Ze heeft nog recht op een uurtje slaperige zaligheid. Je gaat toch niet met de fiets naar het werk?
       Ik twijfel, …alhoewel
    Neem de auto. D. zal me naar de luchthaven brengen.
    Ze heeft gelijk. Fietsen kan hij morgen in klaarlichte dag. Nu hij met de wagen gaat schiet er extra tijd over voor een tas koffie en een sigaret die hij in de deuropening genotzuchtig oplurkt.
    De rit naar de stad verloopt traag. Het wordt dag. Natvoetige kinderpret is nu niet aan de orde. Het land wordt lamgelegd door vijftien centimeter sneeuw. Wie het zich kan permitteren pleegt onschuldig verzuim op deze laatste werkdag. Het verkeer sukkelt en strandt halverwege. Overmacht krijst overal. De ambtenarij is met onbesproken verlof. In Rusland zouden ze om zo’n interludium giechelen, maar hier, die vrijdag,  is het ernst. Het tast de economie op het dagmenu aan; de witte vleugels houden alles in hun greep. Er wordt haast vergaderd over het rampenfonds in préfase één.
    Als hij ’s avonds thuis komt veegt hij de sneeuw van de terrastafel en legt er een marmeren plaat op zodat het schrijfpapier droog blijft. Hopelijk begint het niet opnieuw te sneeuwen want de alle seizoenen trotserende parasol blijft nukkig dicht. De ochtendsneeuw is blijven liggen. Het witte stuifsel glinstert in het oranje straatlicht van die enige pilaar vlakbij. Een stilistisch fragment op dit vroegavonduur. De loshangende flappen van de parasol bewegen uitdagend in zachte bries. Het is vredig hier zo te niksen om een ongemist moment. Er dwarrelt fris sneeuwvocht uit de hemel dat de inkt doet uitvloeien. Woorden verwateren op den duur in doorweekt schrijfpapier. Het wordt tijd om onderdaks te gaan en veel koffie te drinken.
    Willekeurig uitgelopen schrijfsel, voorovergebogen met gespreide armen in het droge aan een houten tafel herschreven. Weerspiegeling van de boom in de jaarringen van het tafelblad, net zoals de patine van messneden en opgeslorpte vervuiling de tafelaars ontsluiert. Wachten op de wispelturigheid van ongeboren woorden in het nachtelijk uur. Zo zit hij tijdloos over een bladzijde gebogen krabbels te herschrijven.
    Ze heeft hem gebeld. Door het winterweer heeft het luchtverkeer vertraging opgelopen. Teletext blijft in het ongewisse over vlucht FT175 vanuit Rome. Het vliegtuig stond nog aan de grond. Ze zou hem terugbellen als ze geland zijn. De overdosis koffie begint ondertussen zijn nut te verliezen. Zijn gedachten slaan ijsberend op hol. Zou Mozes de staat Israël opgericht hebben? Waarom zijn ronde vormen vrouwelijk? Zal de wieleromloop afgelast worden wegens te guur winterweer? De vragen tollen willekeurig in het rond en breken zijn door de tijd losgeslagen brein tot de telefoon om kwart na drie opnieuw bevrijdend rinkelt. Kom me halen, klinkt een vermoeide stem. Zijn laatste kennis vandaag is dat het in Rome koud was en dat ze het vliegtuig moeilijk terug aan de grond kregen.
    Daarna verkiest hij om slapeloos te bevriezen in het buitenleven in een ondergesneeuwd woud. Hij ziet de bomen als levende pilaren in een tempel waar krakende voetstappen de stilte breken. Hij is van het bospad in niemandsland gesukkeld en volgt onbewust een hondenspoor. Nu weet hij waarom mieren sporen. Ze doen het gewoon. Zijn versufte geest ontneemt hem elke innerlijke dialoog. Gedachten ontstaan en worden telkens abrupt afgebroken. Op den duur blijft er niets meer over. Alles is nieuw en wordt vernieuwd. Deze dag is het hoogtij van niemandsland.

    Besneeuwd land als een ongeschonden doek,
    Maagdelijk onbevolkt en een sneeuwboog
    Van Oost naar West.
    Doorkloven geest omhuld in wit satijn,
    Vermomd in schrijfgebaar,
    Geen enkele gedachte ongeschonden
    Bevroren in dit rijk.
    Moest melancholie de grootste vijand en
    Liefde het opperwezen zijn,
    Zou dit schrijven niet geschreven zijn.


    02-02-2008, 00:00 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aftakel
    Een indianenritueel. Ze wikkelden hun doden in dierenhuiden en zongen droevig, sprakeloos.
    Afstandig keek ik ernaar.
    Dan kwam het doodsgelaat van een oude vrouw opnieuw tot leven.
    Ze  propeerde mij met haar lijkgeur te omhelzen.
    Ze willen mij levend  begraven, fluisterde ze.
    Afstandig stond ik daar. De stront van een verstopt wc gleed stinkend over de vloer.
    Dan begon de aarde te beven en viel mijn huis in de tuin van mijn vader in duigen.
    Trek het u niet aan zei hij. Morgen beginnen we opnieuw.

    01-02-2008, 00:00 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    29-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.konijn

    Wanneer het metaal van een muntstuk meer waard is dan zijn eigen waarde gaat het slecht met de economie.
    Droogfris. Vandaag stoof ik een konijn.
    Mijn vader is onverwacht bij mij thuis gekomen. Bloedrood op zijn achtenzeventigste ouderdom.
    "Ik ben met de fiets gekomen" schreeuwt hij halfdoof. Meteen belt hij naar ons ma om te zeggen dat hij ongedeerd aangekomen is.
    Pa, ge zijt toch niet langs de verkeersweg naar hier gekomen?
    Neen, ik heb de hellewegen genomen langs de diepe straat.
    Het konijn is halfgaar.
    Dan is hij weer verdwenen.
    Wanneer het donker is: asejee vous dans la froidir de cette soirée.
    Ta geulle, jankt ze tegen mijn blaffende hond. Ik heb een toevallig voorbijkomende wilde verstandige dame voor een paar seconden aan de buitentafel uitgenodigd.
    "Ik heb liefdesverdriet. Ik ben het beu om afgewezen te worden" zegt ze. Je suis seul.
    Ik stamel wat filosofisch gespalk uit mijn bek.
    Jouw woorden dringen niet tot me door, zegt ze nog voor ze verder gaat.
    Het konijn is te gaar. Alleen het bot blijft over in het casserol. Het vlees is met de saus verzooid.

    29-01-2008, 23:14 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    27-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lichtwoorden

    In dit dagrestant
    wil ik voor ik het vergeet
    mij nog herinneren
    zowel slachtoffer als vrijwilliger te zijn

    Zoekend naar woorden en zinnen
    schrijf ik voor het eerst in de buitenlucht
    gevangen in het onbelichte donker
    ver weg van de lichtvlek
    van een bewoonde wereld

    Mijn hand beweegt
    een pen in het pikkedonker
    varend
    lichtwoorden uit mijn geest.

    27-01-2008, 15:32 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderdag 24 januari 2008

    Middag droog en wind. Het moet zo een zeven graden zijn.
    Zeevruchtencoctail met kaasbeschuit. Ik zit in een schuilhok  min of meer beschermd tegen de wind. Al sinds vanmorgen ben ik onderweg, piekerend over een plotse vroegtijdige dood.
    Door dit buitenleven in gure wind raakt mijn lichaam verkild, tranen mijn ogen.
    Het landschap is bruin en grijs. Alleen de weiden met modderige drinktroggen zijn groen gebleven. De dagen beginnen te lengen. Niemand die hier voorbij komt.De stad hier vandaan ruist.
    Net voor de lente begint zullen molshopen verschijnen en gaat het zachter waaien. Ook het vuur hoeft dan minder gestookt in korter wordende avonden.
    Zijbijmij, ik zie de lente in haar ogen verschijnen.
    Nog een keer kuis ik mijn pen met inktzwart bevlekt verfrommeld papier vooraleer het weg te gooien in bewaarsel.

    27-01-2008, 10:42 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.toch
    vrijdag 25 januari 2008

    links een betonplakken afsluiting
    rechts coniferen hagen
    het is pikkedonker hier

    in het voorzicht is een lichte vlek
    de bewoonde wereld
    voor het eerst schrijf ik in buitenlucht
    in het donker zonder licht

    mijn hand beweegt
    mijn vingers worden gevoelig
    een zintuig verdwenen
    ik schrijf in het donker

    25-01-2008, 23:49 Geschreven door warket
    Reageren (2)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    23-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.theo
    Dinsdag 22 januari 2008

    10h30: Ik ben Theo tegen gekomen. Theo heeft net zoals ik voor dezelfde aannemer gewerkt. We zijn ondertussen vijf jaar ouder geworden. Theo is onveranderd gebleven. Hij draagt nog altijd zijn grijs meesterschapspak. Alleen zijn bril heeft hij gemakkelijkshalve geruild voor lenzen.
    En hoe gaat het professioneel?
    Goed. Fantastisch. Ik voel me veel beter.
    Het is goed om Theo nog eens te ontmoeten. Kortstondig dan.
    Verder nog is er een voorlopige conciërge met overgewicht en één boventand. Dom maar goedaardig. Alhoewel, uit simplisme heeft hij iets tegen Afrikanen.
    Vergevingsgezind luister ik halfdoof naar hem. Tijd om een sandwich te eten, iets te drinken en te masturberen.
    Aan de abdij zijn de kasseileggers niet geweest. Net zoals gisteren zullen ze in het schemer opdagen. Ondertussen fotografeer ik een paar wolken en een ezel.
    Iemand, geslaagd in een cursus natuurbeheer, komt de ezel voederen. “Pas op, hij bijt” zegt hij tegen mij. Terwijl leunen we over het weidehek. Tijd om verder te gaan.

    in maanlicht op een boomstam
    geschreven
    staan sterren aan de hemel
    mooi is dat
    en die maanschaduw
    verlicht de nacht

    23-01-2008, 01:43 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weetik?
    Niet vergeten voor morgen-zondag he?
    En breng wat stoute schoenen en stormkledij mee. Je weet maar nooit.
    De slaapkamer wordt verlucht, de badkamer proper gemaakt. Alleen de sifon moet ik morgenvroeg nog ontstoppen.
    Ultieme grijswaarde is hier troef. Ik bedoel het weer. De wind die waait. Soms valt er nattigheid uit de lucht. Ja, uit die grijze lucht kletsen regendruppels neer.
    De houtstoof jankt de hitte uit haar gietijzeren lijf. Ik zorg ervoor dat haar vuur niet voor middernacht zal uitgaan.
    Ondertussen riek ik aan de zoetigheid van een vinger, een deel van mijn pols. Die van haar en die van mij. In een flits heb ik ouderwets welgenoegen ontdekt. Heerlijk is deze stommeliggenhilariteit.
    Opnieuw leunt zijbijmij dicht bij mij en zoenen we mekaar. Zo wereldwijds.

    19-01-2008, 22:39 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duet
    Vanop een bank in de schemering
    tussen twee veldwegen
    tuur ik naar voorbijgaand verkeer.

    Zelfs in het halfdonker
    blijven regendruppels aan een twijg
    als parels bestaan.

    Ik plas uitbundigheid uit mijn lijf.
    De regen striemt mijn ogen
    bloeddoorlopen het vergezicht.

    Ik vervolg mijn weg,

    aankomen is mijn doel.


    ( met dank voor de medewerking van M.Dsmt )

    18-01-2008, 00:00 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.striem

    Tussen twee veldwegen tuur ik naar voorbijgaand verkeer vanop een bank in het geschemerte. Zelfs in het halfdonker blijven regendruppels aan een twijg als parels bestaan. Ik plas uitbundigheid uit mijn lijf. De regen striemt mijn ogen bloeddoorlopen in een kort vergezicht. Ik vervolg mijn weg. Straks arriveren is mijn doel.

    17-01-2008, 22:02 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.storm
    Het stormt over dit land.
    De berk ruift zijn wintertwijgen,
    het overgebleven riet buigt
    en danst met windvlagen...
    het kapblok staat ernaast.

    Zijbijmij leunt liefkijk zwaar op mijn schouder
    en leest wat ik schrijf.
    Ik schrijf terwijl ze leest
    zoen haar zoals die eerste keer.

    Dan gaat ze slapen,
    blijf ik alleen achter in deze avond.
    Mijn kleren hangen te drogen over stoelen.
    Ik ben in tegenwind terug gekomen,
    stroomopwaarts in de storm, met pijn en welgenoegen.

    De omgeving leeft.
    Met tussenpozen ga ik buiten staan.
    Alles beweegt zo heftig....
    het lijkt op een voorteken van het einde van de winter.
    Misschien is het verbeelding die me spraakzaam maakt.

    15-01-2008, 23:08 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    14-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geen hout meer


    Er is geen hout meer. De deur blijft dicht. Hij kijkt naar de aankomende avond met een J.D., een inktpot en tabak. De vrouw brengt hout. Binnen zijn ze blij. Hij is blij. De vrouw is blij. De bergrug is blij. Zelfs dit blad papier is blij. Het wordt duister. Hij ziet niet meer wat hij schrijft.


    14-01-2008, 20:52 Geschreven door warket
    Reageren (1)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maandag 22 mei 2006
    Ik wordt wakker en zeg: ik rijd naar Leuven.
    Ge zijt zot, zucht ze.
    Vannacht reed ik langs onderbroken wegen en stond ik in een fietswinkel waar niemand kwam.
    In het bos zag ik een panter vanuit een verlaten huis.
    Ik kwam een kwartier te laat op het werk door een wegversperring.
    Aan het station miste ik de tram en nam wat verder de bus aan een roltrap met veel volk.
    Nu nog een schil soepvlees bakken en opeten. Dan mijn eerste sigaret in de wind.
    Daarna snuit ik mezelf een bloedneus. De rest komt vanzelf.
    De buurvrouw van een honderdtal meter verder stapt met haar keffer voorbij. Ze is naar de krantenwinkel geweest. Onze hond raast als een woeste beer naar de poort. Ze kan erom lachen en wuift me vriendelijk een goede morgen toe.
    Een beetje verliefd op zoveel genegenheid knipper ik wederzijds met mijn rechteroor. Het is een begin van een droge winderige dag met opklaringen.
    Ik fiets naar de stad en neem mijn klassiek fototoestel mee dat ik al twintig jaar bezit. Een handbediend zwaar metalen apparaat met een zwart-wit film erin. Ik heb er een groothoeklens opgevezen. Daarmee ga ik straks op het trottoir aan portretfotografie doen.
    10h55: ik koop in een grootwarenhuis groentesap. Net voor de kassa krijg ik weer een bloedneus. Gênant is dat.
    Met mijn neus in de weer geef ik aan de dame achter mij mijn portefeuille en vraag om te betalen.
    Als ik buiten kom schijnt de zon en is na vijf minuten het bloed in mijn neus gestold.
    12h10: ik eet alleen gezeten op de oude markt een dagschotel. De wind waait het stof van de weg.
    Daarna laat ik op een bank in het begijnhof mijn eten verteren in bijtend zonlicht.
    Op de terugweg langs het veld heerst tegenwind. Het overbevolkt hoge gras woelt met de wind. Coureurs snellen mij regelmatig voorbij. Mijn fiets waait omver.

    14-01-2008, 14:08 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.malschaduw


    Ze wil schijn en illusie ontgoochelen
    niet meer op zoek
    streelt ze verbeelding
    verstopt om gezien te worden
    Ze weet nooit hoe laat het is
    het lijkt altijd nacht
    met slijk in haar aders.

     


     

    14-01-2008, 10:08 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    11-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.snolwijs
    Och ja, zwijgzaam zit ik nu
    zij die dit willen lezen,
    lezen niets
    Tesamen gestrengd in een menseleven
    kneed ik het gedrocht wat men wijsheid noemt.
    Snol gedrocht!!!

    11-01-2008, 01:33 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mal4
    Ikbijhaar is als laatste opgestaan. Volle maan bakt spiegelei.
    Voor u drie?
       Ja, drie voor mij.
    Na het ontbijt ruimt ikbijhaar de tafel af en stopt Marco het vuile servies in het afvasmachien. Er klinkt muziek door het huis. Vandaag is het windstil. Ikbijhaar heeft slecht geslapen. Hij had over zijn vader en zijn broer gedroomd. Zijn vader was een verbitterd man die niemand genegen was. Ikbijhaar moest op een bijeenkomst een door iemand anders geschreven tekst voorlezen. Hij wist bij voorbaat dat de tekst slecht geschreven zou zijn. Bovendien kende hij het onderwerp niet eens. Daarom had hij gevraagd hem voorafgaandelijk te mogen lezen, maar de schrijver bleek spoorloos te zijn.
    Hij ging naar hem op zoek in een groot gebouw waar mensen van alle soort pluimage logeerden. Het was ingedeeld in ontelbare kleine schemerige kamers die verbonden werden door centrale gangen. De mensen lagen er door elkaar. Plots zag hij zijn broer in één van de gangen. “Haast u naar buiten. Iemand zal u de tekst overhandigen” riep hij.
    Eens buiten kwam zijn vader aangelopen. Hij stopte haastig iets in zijn fietszak. Nog voor hij hem kon aanspreken verdween hij alweer in het duister.
    Het is snikheet. Kleine fragiele wolken vatten vuur in de azuurblauwe hemel. Volle maan heeft het ook gezien. Zijbijmij zit in de schaduw van een struik.
    Moeders, we zijn blij door julie gebaard te zijn, het nageslacht te vereeuwigen en niet gedoemd in armoede geschapen te zijn.
    Volle maan heeft hoog boven de vallei twee roofvogels gezien. De hoofdpijn is verdwenen. Wie kent deze laaiende maan?
    Ikbijhaar zou een lied in dit landschap van stilte willen zingen maar zijn stem is te schor, verschrompeld door de roes van genot.
    Niet ver vandaan breekt een vlinder uit haar eerste gedaante. In een zonnestraal proeft ze voor het eerst nectar uit het bloeisel. Zolang zal het duren tot haar veelkleurige dunne vleugels verschrompelen in haar kortstondig bestaan.
    Zijbijmij en Volle maan gaan naar het dorp. Marco heeft in de zetel een deken over zich heen getrokken. Hij slaapt. Ikbijhaar zit aan een tafel bij de deuropening. De zon schijnt over de bergkam. De wind komt eraan. De kat zit naast hem op de stoel. Het voorlaatste ontbijt...de laatste brunch op deze plaats. Nog geen afscheid. Dat komt morgen wel.
    Langzaam glijdt het daglicht van de heuvel en doet de wind onverwacht het blad papier op en neer bewegen. Schichtig proberen zijn gerimpelde handen alles te bedaren. Weeral hangt in het Oosten een onbeweeglijk wolkendek over de bergen. Voor de avond valt zal het hen niet bereiken.
    Hij zweet en stinkt door de hitte van de dag. Hij zal zijn voeten baden, zijn oksels wassen met geurige zeep om bekoorlijk voor zijn geliefden te zijn. Hij is de tijd vergeten. Hij weet niet wanneer Zijbij en Volle maan terug komen. Het lijkt of de avond niet gaat vallen, dat het licht onbeweeglijk blijft.
    De wind is opnieuw gaan liggen. Hij kwam vanuit het Oosten. Er komt rook uit de schouw. Marco heeft het vuur aangestoken. Een teken dat de dag ten einde gaat.
    Pas in het avondrood komen Volle maan en zijbijmij van het bergpad gewandeld. Het was de laatste keer dit jaar.

    10-01-2008, 12:13 Geschreven door warket
    Reageren (2)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mal3
    Vanmorgen meer blauw dan wolken. Windsdronk. Nachtelijke verzen opgeborgen tot ze opnieuw verschijnen om vergeten te worden. Zijbijmij heeft goed geslapen. Nog een tijdszucht en de zon spreidt haar licht en warmte over het dal.
    Ik ijhaar loopt heen en weer rond het huis, de brede voegen van het plaveisel ontwijkend. Dan gaat hij naar het boventerras. In het Oosten hangt onbeweeglijk een dicht wolkenveld. Het lijkt op bergen achter de bergen. Het lied van de wind kan hij door zijn doofheid niet horen maar hij ziet de willekeurige beweging in de citroenbomen. Zelden heeft  hij zich zo intens en doelloos verbonden gevoeld met de elementen van het leven: vuurzon, windadem en bewegende schaduwen. Levensroes. De compagneros lezen een boek. Het is winter.
    Hier dragen de bomen nu hun vruchten, bloeien de bloemen en groeit het kruid over de heuvels. Onderweg plukken ze mandarijnen, appelsienen, citroenen en rode cactusvruchten. Citroengeel, oranje, olijfgroen en Bordeauxrood kleuren dit landschap. Het wordt tijd om langs de bergpas naar het dorp te gaan. Hij gaat alleen. Zij pikken hem later op. Ze rijden naar een verdergelegen dorp.
    Net bij avondval zijn ze terug aan het huis. Volle maan heeft hoofdpijn. Ze slaapt in de zetel terwijl ikbijhaar kip ala rattatouille klaar maakt. Zijbijmij en Marco lezen. Het is muisstil in huis. Je kan hier voetstappen op sokken horen. Zijbijmij snuffelt in de keuken. Het eten moet nog anderhalf uur in de oven staan.
    Niemand, behalve ikbijhaar, zal nog zin hebben in een laatavondmaal. Alleen hongerige heksen uit het dal eten mee. Dacht hij maar.

    09-01-2008, 17:58 Geschreven door warket
    Reageren (1)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mal2

    De ochtend nadien drijven donkergrijze wolken haastig over hen heen. Miskende Godin der stormen, bemin ons met uw toorn. Omhels ons met mistdampen, grijp ons met uw zwaarmoedigheid.
    Tappas! Een festijn met witte wijn. Voor mij varkensnier in een gekruide sherry-saus. Ze rijden naar Malaga. In Malaga wordt veel verbouwd. Aan het plein van de kathedraal lopen ze toevallig met hun neus door een wijdopenstaand deurgat van een Ierse pub. Een pint Guines please. Er scharrelen een vijftal duiven rond. Ze moeten zien dat ze voor het donker aan het huis zijn.
    Op de terugweg breekt de zon door knoopsgaten in het wolkendek. De hond en de katten verschijnen uit het struikgewas. Niet veel later staan er opnieuw sterren aan de hemel. De kosmische avondroes begint. De stormgod is gezwicht voor de nacht. Uitbundigheid maakt zich meester van deze Goddeloze geesten, verlangend naar zintuiglijk genot.
    Marco  en ikbijhaar hebben bij het vuur muziek gespeeld. Ikbijhaar wil nog wat schrijven. De hond en de katten vliegen buiten.
    Ga niet over uw limiet. Drie dagen geleden hebt ge uw grens al eens overschreden.. Dat is voor niks nodig.
    Dit middernachtuur ver overschreden gaat ikbijhaar buiten staan en kijkt hij naar wat hem als kind fascineerde: de wijdsheid van de sterrenhemel. Hij kust de maan, kilte en wind. Dierbaren gaan nu slapen. Zijbijmij blijft bij hem omdat ze het niet vertrouwt hem alleen achter te laten in de wellusten van het leven. Zwakkelingen zouden het beschamend vinden, maar hij, een ridder in de nacht, vind het een voordeel tot ‘z on liefde veroordeeld te zijn. Het is tijd om te besluiten slapen te gaan. Zijn lichaam te laten rusten dicht bij haar, haar lichaam, haar geest dicht bij hem.

    09-01-2008, 15:58 Geschreven door warket
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Foto

    Over mijzelf
    Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
    Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
    Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: vanalles.

    Archief
  • Alle berichten

    Mijn favorieten
  • website
  • kerima_ellouise
  • Kaatje Wharton
  • Marleen De Smet
  • fotos
  • warket

  • Foto

    Blog als favoriet !

    Foto

    Laatste commentaren
  • geen titel (maart)
        op verkeerde ochtend
  • Vele groetjes uit Zonhoven (sloefke)
        op droomwereld
  • ongetiteld (warket)
        op verkeerde ochtend
  • Ja inderdaad, (Michelly)
        op verkeerde ochtend
  • ongetiteld (warket)
        op zaterdag 21 maart
  • Gastenboek
  • groetjes terug
  • Groetjes.
  • fijne avond
  • vriendelijke groetjes van uit Tessenderlo
  • WANDELGROETJES UIT BORGLOON

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!