|
Zaterdag 12 februari is onze laatste dag in India. Morgen zitten we terug in de kou en moeten we weer zelf ons potje koken. Vandaag rijden we van het keizerlijke Agra naar de hoofdstad Delhi. In vergelijking met Delhi is Agra een propere stad maar als we uit Agra wegrijden langs een park zit iedereen met blote kont zijn grote boodschap te doen: met 3 op een rij of gewoon met het gezicht naar elkaar. Terwijl Nitesh vertelt over het leven van Ghandi komen we dichter bij Delhi; dat zie je aan de smog, de stoffige bomen,de krotten, het opgestapelde vuil en het pikzwarte water van de riolen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ghandi werd geboren in 1860, hij was geen uitblinker op school en huwde als hij 14 jaar was en ging daarna nog studeren in Engeland. Hij at nooit vlees en dronk geen alcohol. Hij werd adovcaat en één van de meest ontwikkelde mensen van zijn tijd, maar hij kreeg geen job. Dan ging hij naar Zuid-Afrika maar door de apartheid werd hij behandeld als een kleurling. Hij stichte er een vereniging voor Indiërs. In 1931 keerde hij terug naar India en hij was tegen de engelse bezetting. Ze gaven hem de titel mahatma: maha= grote, atma=ziel. In 1948 werd hij doodgeschoten omdat hij vond dat moslims ook het recht hadden om tussen de hindoes te leven.
In de buurt van de steenbakkerijen maken we een toiletstop en dan rijden we naar het beste restaurant van Delhi. Delhi is de 3de rijkste stad van India na Mombay en Bangalore. Omwille van de pollutie zijn er wel geen fabrieken in Delhi en rijden bussen en tuktuks op gas, maar de vele kleine vuurtjes met afval zorgen wel voor die slechte lucht. De moslims wonen in de oude stadswijken. We komen ook langs luxueuze hogescholen, wat het contrast met de armoede nog erger maakt..
Het is erg druk op de weg daarom moet Nitesh een keuze maken van wat we nog kunnen zien vandaag. Om half twee stappen we het eivolle restaurant binnen waar we bediend worden aan de tafel. Om 3 uur rijden we naar de tempel van de Sikhs. Hier zijn de mannen verplicht om een oranje hoofddoekje op te doen en iedereen moet op blote voeten. De sikhs zelf dragen een tulband daarin zit het haar dat nooit geknipt mag worden. Zelfs de kleine jongetjes dragen een mutsje met een dotje voor het haar. De tempel is ook in witte marmer met zilveren deuren.
 
Naast de tempel is een zeer grote vijver met marmeren trappen en galerijen waar de gelovigen zich wassen.
 
Met de giften uit de sikhs tempel wordt eten gemaakt voor de armen. Er wordt dagelijks eten bereid voor 1000 mensen en we brengen ook een bezoek op blote voeten aan die keuken met reuze kookpotten waar we tot onze spijt geen fotos mogen maken, maar enkelen van onze groep waren toch al bezig. Hier zie je dan wel mensen die van bedelen hun beroep gemaakt hebben want honger hoeven ze hier toch niet te hebben. Daarna gaan we naar het memorial van Gandhi: de India gate. De grasvelden rond de triomfboog en de fontein zitten vol mensen die er picknicken en spelende kinderen, er is een soort kermissfeer. Langs de overheidsgebouwen rijden we naar het zuiden van de stad waar de grootste alleenstaande minaret van de wereld staat. Er werden 27 jaintempels afgebroken om deze Qutab minaret in rode zandsteen te bouwen die aan de basis meer dan 14 meter doormeter heeft en aan de top nog 2,5 meter. We zien daar ook een ijzeren paal uit de 3de eeuw die niet roest en er zijn nog resten van verschillende tempels rond de minaret.
Nitesh verlaat ons onderweg naar het hotel. Hij vond ons een fijne groep daarom kregen wij zoveel verrassingen. (zegt hij dat tegen elke groep vraag ik me af) Hij had maar alleen spijt dat hij ons besmet had met zijn microben, want intussen heeft bijna iedereen wel een snotneus of een hoest. In het hotel waar we de eerste nacht toekwamen krijgen nog een diner en we hebben 5 kamers ter beschikking om op beurt te douchen en ons om te kleden.. Rond 11 uur vertrekken we naar de luchthaven, 20 minuten later dan de reizigers van Okra die ook vanuit datzelfde hotel vertrokken. Onze chauffeur zet er een vaart achter, rijdt een gans stuk in de verkeerde rijrichting van de weg omdat die in betere staat is, en we komen nog voor de mensen van Okra aan. Na verschillende strenge controles (tot zelfs het geld in onze portefeuilles wordt bekeken) kunnen we op het vliegtuig ons plaatsje aan het venster innemen Tegen de morgen krijgen we eten maar de bedeling verloopt erg amateuristisch, we moeten herhaaldelijk vragen om wat koffie te krijgen. Als we geland zijn wachten we op de valiezen maar die komen niet. Als de valiezen zogezegd gelost zijn heeft maar één echtpaar van onze groep een valies; bij de mensen van Okra hetzelfde. We gaan naar de balie van de verloren bagage en vullen een aangifte in en vertrekken huiswaarts. Tegen de middag krijgen we thuis al telefoon dat de valiezen terecht zijn en in de namiddag zullen thuisgeleverd worden. Er was een container valiezen blijven staan en de laatsten van onze groep hadden nog hun bagage kunnen meenemen
Als we terugblikken op onze India reis dan kunnen wij enkel zeggen dat het land indruk op ons gemaakt heeft : grote contrasten rijkdom-armoede, een schat aan cultuur en zeer vriendelijke bevolking. You love it or you hate it, wel : we love it ! Of wij er nog ooit terugkomen weet ik niet, maar het was een onvergetelijke reis.
EINDE
|
![](http://i51.tinypic.com/2ihtgxu.jpg")
