oceaanblauw diep
verzinken in Atlantis
onderwater droom

Ingrid Lenaerts

Het narrenschip dat van opduikt uit het niets
doet de haven van luilekkerland aan
zij brengen de relieken uit een aards paradijs
van lang geleden toen dieren nog praken
ze hadden storm op de zee der lusten
bleven nauwelijks boven bij de reusachtige golven
van een oceanisch Sodom en Gomorra.
toen de rede even later
de uitgestelde begeerte temperde
koos het schip koers in veilige richting
waar de wraatzucht kon gestild worden
prominenten van luilekkerland
hebben de beestenboel; losgelaten
zij turen naar het narrenschip
zelfs door de mist over de wateren
het aards pardijs verwachten ze
 de uitgestelde begeerte flikkert in de mast
Het zal er daveren.

tot het weer verdwijn t in het niets

Ingrid Lenaerts

Kaal en killig
ligt de akker
bij schemeruur
in zijn resten
stengels van kolen
als een winterparaplu

treurig en traag
plooit mist
zijn adem toe
de kluiten in voren
vermodderen  vettig
een gesloten land
wachtend in zijn
vergankelijkheid

Ingrid Lenaerts

Zijn geweten voelt als een getemde ruimte
de leerschool van  basisbehoeften en ideaal
waar dagelijks in deze besloten arena
de confronatie doorgaat de show plaatsvindt
der witte en zwarte paarden
duivel of engelvan vele dingen
Zij n geweten loopt zoals een doolhof
tussen de dorens en de mooie bloemen
de zang van de nachtegaal
of de krassende kraai
Hij moet er een keuze maken
in de ruimte waar de wereld onderworpen wordt.

Ingrid Lenaerts

een inktzwarte nacht
verzoekt  diepte van elk uur
zoals een wurggreep
gestolde stilte
laat angst zijn tentakels los
rond jonge onschuld


Ingrid Lenaerts