Een schuimige kraag
Mist die wolkt in een bierglas
drink je heerlijk koel


Ingrid Lenaerts

    Jong pastel op de grijze bergwand
    licht schittert in zijn kristallen
    de raakvlakken zijn vervuld van elkaar 
    de zon wint aan hoogte
    flist door de waterval die verstuift
    in regenboogkleuren
    dit moment is zo broos en vergankelijk
    nauwelijks te aanschouwen 
    vluchtig als de wind 
    tracht ik het te boekstaven
    in het geheugen  van de tijd.

Ingrid Lenaerts

Tegen de steile bergwand antwoordt echo
waar het dal de bomen achter zich laat
waar het gras uiterst dun staat
tussen de doornachtige struiken
waar de koeien met bellen grazen
zonder opkijken de tijd wegslingeren
met hun gehalm aanwezigheid bevestigen

daar wippen ook marmotten hol in en uit
ze lijken verstoppertje te spelen 
als een bende uitgeslaten snaken
in de weidse alpenwei.
Groots is afstand en ruimte 
in de schittering van de zon .
Hier voel ik mij nietig passant
indringer in een mij niet toegekende plaats.

Ingrid Lenaerts