|
Wie zal haar helpen eenzaamheid verjagen
Nu zij haar toeverlaat moet missen ?
Dagelijks leven als een verwarring
chaos als botsende sterren bij toeval
een aaneenschakleling van paarse irrealis
een ketting waar ze niet om gevraagd heeft
Had het die dag niet geregend dan was
hij niet gevallen als een baksteen van vijf hoog
Was alles in de oude plooi de lente tegemoet
Nu ziet zij de lente door een holle bril
hoewel de magnolia in de tuin prachtig bloeit
met roze kaarsen op al zijn takken
Hij zal nooit meer bloemen strooien zoals voorheen
zijn lente is nu een onverschillige tante
vol kwellingen met de zon hoog in de lucht
die zij niet ziet in dit zwarte gat aarde.
Ingrid Lenaerts
|
