Wie zal haar helpen eenzaamheid verjagen Nu zij haar toeverlaat moet missen ? Dagelijks leven als een verwarring chaos als botsende sterren bij toeval
een aaneenschakleling van paarse irrealis een ketting waar ze niet om gevraagd heeft Had het die dag niet geregend dan was hij niet gevallen als een baksteen van vijf hoog
Was alles in de oude plooi de lente tegemoet Nu ziet zij de lente door een holle bril hoewel de magnolia in de tuin prachtig bloeit met roze kaarsen op al zijn takken
Hij zal nooit meer bloemen strooien zoals voorheen zijn lente is nu een onverschillige tante vol kwellingen met de zon hoog in de lucht die zij niet ziet in dit zwarte gat aarde.
Ingrid Lenaerts
|