Na de val van vijf hoog de verschrikkelijke pijn bij de gratie gods zoals men zegt aan de dood ontsnapt door een gezant een schutengel met onzichtbare kracht
herbegint het leven zijn gewone gang in een hospitaalbed voor weken een speciale stelling met tractie pijnpompen en andere techniek
de morgen gaat tergend traag over de middag lijkt een tijdszee het bed is de enige gezel die je onderhoudt en bezit
de avond brengt geen verandering over de nacht valt niet te praten herstel sluipt op sokken mee in bed deelt aanwezigheid onder de lakens
de hoop is een kleine vlam die aangezwengeld wordt eens wordt het weer beter
Ingrid Lenaerts
|