|
Een dode herinnering op het grondgebied deugdzaamheid
Een verzameling krakers in lege panden blowen de maan
Zoals antieke schoorstenen hun rook majeur uitbraakten
Ze sluipen nu langs haar lijf met mentale sloophamers
Toen het ijsfabriek nog op volle toeren draaide bij dag en nacht
Bleef een gat in de tijd zijn muil sperren voor verandering
Die haar verankerden in het heden van staal en beton
Waar eens rijen populieren ruisten als een betovering
Het verhaal van romantiek dat nooit zou overgaan dacht zij
Het leven zo als het ten volle was zwaard danste jaren gelden
Nu nog slechts een glimp voor stadsmussen in de goot.
Ingrid Lenaerts
|
