|
Grote wolken drijven voorbij als paardenfluisteraars
in de nek van het dier dat ze bezweren.
Ze hebben grote haast in hun lijven
omde wolkentrein niet te verbreken
Ze trekken voorbij als een reuzenstoet
in de schaduw van een waterzon
die hun koppen hel verlicht
verblindend wit op hemes blauw
Soms denken we dat ze samen uit schilderen gaan
aquarellen toveren als de meest volmaakte
Eindeloos staren we ze na tot over de horizonten
Ze gaan en ze komen zonder bestemming
laten ons het raden wat ze doen en laten.
Ingrid Lenaerts
|
