|
Wij hebben onze schotse pakjes aan
en huilen nu samen onder een kartonnen maan
wij stompen elkaar aan zomaar
in het wilde weg van oost naar west
ik vang de klappen
mijn collega deelt ze uit
en breed publiek applaudiseert
onze fratsen zijn niet dom
maar ik hoor schelden in de tent
Mijn tranen ontspringen de bron
ze stuiteren als parels voor de zwijnen
het publiek wil nog meer
ik kruip als een slaaf over de grond
tussen de houtskrullen voel ik me afgemat
het publiek gooit met popcorn
ik hoor ze gillen om een bisnummer
ik geef me over aan verknechting.
Zo is het leven onder clowns.
Ingrid Lenaerts
|
