Er hangt nevel tussen de bomen
een herfst wacht om het hoekje
de lucht draagt de geur van rotten
het is  de hoogste tijd
om de aardappelen te rooien
de mais begint af te sterven
vraagt naar het oogsten van zijn vrucht
schictige konijnen op de landweg
veranderen van kleur op hun vacht
de eerste bomen vergelen
de weemoed klimt uit de voren
velden en weiden liggen verkild
onder de vroege morgenlucht
hol en ijl de vochtige prikkeling
wij worden gelaten en doorzichtig
de herfst brengt ons zijn jaarlijkse mare
die immer het zelfde  blijven zal.
Ingrid Lenaerts