Kastanjes beginnen nu weer een ander leven
hun blaren dwarrelen neer één per één
hun lotsbestemming is de rulle aarde
mosbruin tapijt met roeste inslag
een geritsel onder de voeten
tussen de hopen , gehelmde vruchten
de bolstes met hun vreemde geuren
van tuberculine in gedachten van toen .

die namiddagen toen we nog kastanjes zochten
in de illusie van ware vrijheid
wij ze vonden  in hun donzig nest
ze eruit haalden en analytisch bekeken
in de lessen van werkelijkheidsonderricht.
Ik citeer uit lang vervolgen tijden
onze nostalgische gewoonten. 

Ingrid Lenaerts