Vader kromt zijn rug
zoals  de hoogbrug in onze stad
Hij draagt zijn hoofd tussen schouders
bekijkt alleen neerwaarts de barre aarde
de grijze straatstenen tijdens een regenbui

Vader wil geen hulp zegt hij
hij wil alles nog zelf doen
het lukt hem nauwelijks
te verstoppen dat hij geen twintiger is.
vader is trager maar ontkent
valt in slaap na de middag
beweert nog springlevend te zijn

Hij vult zijn dagen op
met vaste gewoontes die heilig zijn
zoals de wekelijkse hoogmis
en zijn bezoek aan het zondagscafé.
vader houdt de leeftijd op afstand
terwijl hij mijmerend de tuin inkijkt
de vergeelde blaren weg ziet waaien .
Weldra komt de winter weer zegt hij
hij zit me in het bot kneutert hij
we moeten er iets aan doen
om hem weg te jagen heel ver
die winterkweller

klokt dan de rode wijn achterover
Even later ligt hij in de armen
van zijn verjongende wijngod.

Ingrid Lenaerts