De huizenrij draagt haar schouwenlijn 
als een winterlast op haar daken 
Ze weerspiegelt zich glashelder 
in de vensters van een bovenbouw
der zwervende gedachten  van oneindig
Ze zit midden in de taal der wolken 
met al haar rokende pijpen
net niet genoeg om een cirkel indianen te kneden 
die voor vrede de vlam aanmaken 
k
raaien meeuwen en mussen verzamelen er
alsof ze er vergadering houden 
een wereld van gemeenschap waar ik buiten sta
waar ik kan van dromen 
met nog één raakpunt tussen de dolenden 
alvorens ik naar mijn nest vertrek
ik wou leren vliegen  


Ingrid Lenaerts