Naar de stad met het kloppend hart van een ruim historisch verleden waar ik ooit mocht rondlopen aan de hand van meerdere ooms en tantes waar ik kon schoollopen van morgen tot avond waar ik bang was voor de beer aan de ketting waar ik de witte sokken ruilde voor een grijze look van ernst die ik als een gewicht op mijn jeugd voelde
waar ik de maagd van Vlaanderen zag haar immiteerde in haar bezwering Naar de stad met het kloppend hart dat haar binnenstad afbrak en nu er als een maandlandschap bijligt wachtend op een groots project die haar rivier een andere wending gaf en een illusie armer geen echte zuiderse bestemming te zijn. die ondanks haar zielsverandering mijn bakermat is en blijft die ik niet verloochen waar ik me nog kan wentelen in haar erfenis waarvan ik hou.
Ingrid Lenaerts
|