Met een dubbel beeld en gespleten tong
speelt de geveinsde  goede huisvader
pater omnipotens over zijn kleine rijk

Hij nodigt uit het idee te zoeken
het idee prijs te geven aan de droom
die verborgen wordt in muffige schuiven
onder het stof van zijn argwaan

Minzaam strijkt hij je over het hoofd
klieft 's anderendaags de helft van je brein
met de aanmaning tijd en geduld te hebben.

In de schaduw van de schone schijn
mag je nog eens je gedachten luchten
braaf verzet en een minzame glimlach
van de oligarchie die je kortwiekt

voor altijd.

Ingrid Lenaerts