|
In broze teksten
schrijfteen schrijver
zijn groeten woorden
voor elke dag
Hij weet die schrijver
van parels in een levensverhaal
de weefmat verbuigt elke nacht
uit de macht in de hand
naar de adem van morgen
voor zo weinig of zoveel
alleen een weten.
dieschrijver hij oogt
op morgenrood
na grijs of grauw gezamelijk
het volbrengen van een taak.
Hij buigt het hoofd
en de kennis
Wij kennen detra&ge tijd
slechts vaag in zijn hart
hij is onze vijand en maat
waar wij stilstaan met glimlach
of weemoed
plukken wij de grap de greep
uit een leeg of voller leven
denken danken
oneindig de illusie.
Ingrid Lenaerts
|
