Noorderkrieken  in een boomgaard
 alsof de tijd me achterhaalt me dwingt
 te blijven staan , te kijken naar de vruchten
 uitnodigend rijp klaar om geplukt te worden.
 
 Ik zie mijn oma  met een rieten  mandje
 dat ze vol laadt met die rode vruchten
 Ze eet krieken en ik volg haar voorbeeld
 we oogsten samen verder

Straks zal ik noorderkrieken proeven
heerlijk gestoofd bij de ijsbolletjes die oma tovert
we zitten allemaal onder de rode kriekenkleur 
we smakken en schrapen tot de laatste hap

Weer geland in onze warme zomer die schroeit
wordt ik gebeten  door een dikke heimwee 
vind mezelf wellicht flauw maar hoe ik weer verlang
naar een verlangen dat voor altijd ging. 

Ingrid Lenaerts