In café  "De witte arend "kwamen ze bijeen
de wielrenners voor  de jaarlijkse grote prijs
ze hadden nog geen helmen op alleen hun pet
je wist nog wie je zag op die fiets langs de straat

Ze hadden een drinkbus die iedereen benijdde
ze hadden hun masseurs en supporters
Onder groot gepalaver van omstaanders
reed de groep naar de start op de markt
Als een zwerm bijen schoten ze weg

Wij  wilden ook wel een koersfiets hebben
dunne  banden en een gekromd stuur.
Vader zei geen banden maar tubes
en koersfietsen zijn niet voor snotneuzen
en dan zeker geen tuig voor vrouwvolk

Daar mochten we het mee doen
kijken naar de koers
gespierde mannen die doorschoten ronde na ronde
en hoe het volk riep allez Jef  Jules of Jean
tot er één van hen het eerste over de streep ging
mocht die nadien op het hoogste schavotje staan
kreeg beker, kussen en bloemen
van het schoonste vrouwvolk uit de streek.
Dat mocht dan wel
"coureurs kussen"

Ingrid Lenaerts