|
Eerst was het landschap voor waar voor iedereen
dan was het nog van iedereen behalve van mij
Ik verdween er in de grond en achter de horizon
in mij is alles herinnering rij na rij in mijn hoofd
de waaiende canada's met hun voeten in het water
de grijze lage lucht die net niet regent over het dorp
de kale weiden zonder groen en nog verder
winterse stoppelvelden van een late maïsoogst
het verlaten schoolhuis
waar het onkruid over de muren woekert
de boomgaard met de oude hoogstammen onder klimop
het café van Leon waar alles nog slaapt
En nu ik rij na rij uit mijn hoofd
dit landschap herschrijf
voel ik me verraden door de tijd
wat ik niet wou.
Ingrid Lenaerts
|
