|
Een bedauwde morgen ontwaakte
nevel hing bij de bron
op de binnenkoer nog volop rust
aan de lindeboom bij de open poort
klingelden oranje appels en blauwe peren
in de ochtendbries hun fijne klanken
alsofer op triangels gespeeld werd
een witte engel liep voorop
opeen ingedeukte deur schreef hij zijn boodschap
spaar deze morgen voor vrede
brand dit moment op je netvlies
als een altijd durend verbond
tussentijd en eeuwigheid
ik voelde me beschermd tegen woorden
van vergankelijkheid en verval.
licht als een droom zweefde ik heen.
Ingrid Lenaerts
|
