Ik ben Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Isabel.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is zonder.
Ik ben geboren op 15/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, schilderen, reizen, schrijven, wandelen, vliegtuigen, talen.
Sinds hun bestaan,hou ik ontzettend van IL DIVO,RyanDan,Vittorio Grigolo en Josh Groban.Grote klassiekers! Daar ik hartpatiënte ben, kan ik niet altijd hier zijn, daarom hou Ik van de rust, en genieten.Dolce Farniente...
Hier ben ik nog eens...na een tijdje afwezig te zijn geweest ! Vraag me niet hgoe het komt, ik had gewoon geen zin, hier te komen typen, omdat ik gewoon niets wist, dat interessants kon zijn, voor jullie die komen lezen...
En zoals ik al eens eerder heb verteld, zou ik dit kunnen gebruiken als soort van dagboek, elke dag hier wat komen schrijven...de vraag blijft dan, " houden jullie daar van " of " vinden jullie dat vervelend, altijd te moeten lezen, wat ik doe of niet...?" daar mogen jullie altijd een antwoordje op geven hoor.
Vandaag naar Mortsel geweest..nergens was plaats voor de auto te zetten...ah nee, ' t was jaarmarkt daar " maar dat kon ik niet weten natuurlijk...maar omdat ik de regio goed ken, kon ik mijn wagentje toch ergens kwijt ! en moest ik niet eens zo ver lopen om tot aan de winkel te geraken, waar ik moest zijn ! Muziekwinkel !
Gisteren naar de show van Unicef gekeken, ik moet zeggen, het was okay...er sprongen enkele toffe mannen uit, met een fantastische stem à la IL DIVO, TEATRO genoemd ! ook klassieke opleiding en goede stemmen. Toen ik hen hoorde, verdween Kate Ryan in het niets...sommige stemmen zijn niet gemaakt voor live te zingen, eerder in studio-opname ! Sorry als ik mensen tegen de borst stoot, met dat te zeggen, maar das ieder zijn mening. Ge weet over kleuren en smaken valt niet te diskuteren. Ik kocht een cd The Best of Milk Inc, met Regi....de single met Tom Helsen, vind ik ook reuzefijn ! enfin...ja ik ben een muziekliefhebber, naast de vliegtuigen, dus ook muziek, vele genres wel.
Binnenkort begin ik nog op een andere site een blog, maar dat gaat eerder over mijn ervaringen op die bepaalde site, dat ga ik hier niet neerschrijven...daar hebben jullie toch niks aan. Groetjes
De piramide van farao Choefoe (meestal met zijn Griekse naam Cheops aangeduid) heeft de mensheid reeds vele eeuwen verbaasd. Vaak worden er mystieke krachten aan deze piramide toegekend. En zo nu en dan duiken er ook verhalen op die piramides als deze een bijzondere sterrenkundige duiding geven. Zo schreven de Franse ingenieur Robert Bauval en de Engelse uitgever Adrian Gilbert in 1994 een boek (later gevolgd door een televisiedocumentaire en vele webpaginas) met de titel The Orion Mystery waarin wordt gesteld dat de sterrenbeelden Orion en Taurus (Stier) op aarde zijn afgebeeld door de wijze waarop de piramide van Cheops, gewoonlijk de grote piramide genoemd, samen met andere piramides zijn opgesteld. Wat is de waarde van dit Orionmysterie of, anders gezegd, zijn deze indrukwekkende bouwwerken werkelijk gebouwd als afspiegeling van de sterrenhemel?
Samen met Graham Hancock zijn de schrijvers van mening dat deze hemelse vergelijking al in het 11e millennium v. Chr., mogelijk door een verloren technologisch hoogstaande beschaving als dat van Atlantis, is vastgelegd.
Het tijdperk waarin het Orionmysterie zich afspeelt is de zogeheten 4e en 5e dynastie van de Egyptische geschiedenis. De indeling in dynastieën, alsmede de Griekse vorm van de namen van vele faraos, is reeds in de 3e eeuw vóór Christus door de Griekse priester en geleerde Manetho in zijn Aigyptiaka beschreven en wordt in grote lijnen nog steeds gebruikt. Tabel 1 geeft de meest recente chronologie van de 3e, 4e en 5e dynastie, behorende tot het zogenaamde Oude Rijk van de Egyptische geschiedenis. Na hun dood hebben de meeste faraos uit deze periode zich laten bijzetten in een grafkamer in een al tijdens hun leven gebouwde piramide. Piramides van deze faraos bevinden zich in een gebied tussen Aboe Rowasj en Dasjoer
Het was farao Djoser van de 3e dynastie die als eerste uiteindelijk een piramidale vorm voor zijn graftombe koos. De faraos die voor hem regeerden lieten zich bijzetten in een zogenaamde mastaba (Arabisch voor bank); een rechthoekig gevormde tumulus met een bovengrondse offerruimte, een ondergrondse grafkamer en andere ondergrondse kamers. Deze vroege mastabas werden voornamelijk met tichelstenen, in de zon gebakken stenen van klei, gebouwd. Ook het grafcomplex van Djoser is door zijn architect Imhotep in eerste instantie als een mastaba ontworpen. Het grote verschil met zijn voorgangers echter is dat Imhotep de mastaba van Djoser geheel liet optrekken uit natuursteen, voornamelijk afkomstig uit de kalksteengroeven van Toera en Massara. Het was juist deze innovatie van Imhotep die de Egyptenaren in staat stelde hun latere reusachtige bouwwerken te realiseren.
Is er een geheime organisatie die misschien wel het belangrijkste geheim van het Christendom beschermt? Het lijkt er wel op. Tussen 1956 en 1967 werden in de Bilbliotheque Nationale te Parijs een aantal documenten gedeponeerd. Deze documenten werden pas in 1975 ontdekt en de inhoud er van was opzienbarend. Deze documenten zijn bekend onder de naam Les Dossier Secrets.
Het dossier bevatte onder meer:
1. De genealogie van het huis der Merovingen
2. Een beschrijving van een aantal feiten uit het leven van Berenger Sauniere
3. Brieven en het zogenaamde Serpent Rouge
4. Krantenartikelen met belangrijke Europese en Franse gebeurtenissen
5. Een vreemd en ongebruikelijk gedicht
6. Twee slecht leesbare krantenartikelen over een kerk in Parijs, te weten de Saint Sulpice. Deze kerk is vernoemd naar een heilige wiens sterfdag was op 17 januari (deze datum zullen wij nog vaker gaan tegenkomen)
De namen van de schrijvers van het dossier stonden op de kaft. Louis Saint Maxent, Gaston de Koker en Piere Feugere. Deze mannen woonden in dezelfde wijk in Parijs en pleegden op 6 maart 1967 collectief zelfmoord. Onderzoek heeft uitgewezen dat deze mannen nooit de schrijvers konden zijn van het dossier.
De laatste delen van het dossier werden bijvoorbeeld 2 weken na de zelfmoord afgegeven bij de Parijse Bibliotheek. Kennelijk heeft iemand een krantenbericht over de zelfdoding gebruikt om speurders op een vals spoor te zetten. Wie is de echte auteur van het Dossier Secret..?
Het dossier, waarvan veel in code was geschreven leek te wijzen naar een Koninklijke Franse bloedlijn, die directe afstammelingen van Jezus Christus zouden zijn alsmede hun beschermers, de mysterieuze Priorij van Sion. Vanaf het moment van ontdekking van de documenten zijn er veel mensen aan het speuren gegaan en kwamen tot uiterst opmerkelijke ontdekkingen. Op deze webpaginas zullen die ontdekkingen beschreven worden. Omdat het geheel nogal complex is en omgeven door geheimzinnigheid kan het tijdens het lezen van de hoofdstukken lijken dat er weinig samenhang in de gepresenteerde zaken ligt. Blijf lezen en steeds zullen er meer stukjes van de puzzel op hun plaats vallen. Velen zeggen dat dit onderwerp de grootste grap uit de historie is. In dat geval is het een grap die al ruim 900 jaar duurt en vele duizenden heeft beziggehouden en waaraan de machtigste mannen uit de historie van Europa hebben meegewerkt. Inmiddels zijn er tienduizenden sites op het Internet verschenen waarin in alle talen de voor en tegenstanders elkaar bestoken met argumenten aangaande dit onderwerp. Dat er iets aan de hand is daar zijn de meeste het wel over eens. Inhoudelijk verschillen de meningen fors. Gaat het om de bloedlijn van Christus ? Gaat het om de locatie van de miljardenschat van Salomo ? Gaat het om de locatie van de Ark des Verbonds ? Gaat het om de begraafplaats van Christus ? Ik heb getracht een aantal zaken op een rij te zetten. Ik beweer niet de wijsheid in pacht te hebben. Onderzoek is uitermate lastig aangezien de zaak zich in een schimmig verleden afspeelt waar geen van de partijen openheid van zaken wil/kan geven.
In 1945 verschijnt de familie Corbu ten tonele. Noël Corbu, zijn echtgenote en hun twee kinderen wonen in Perpignan, maar de kinderen zijn tijdens de oorlogsjaren ondergebracht in Bugarach, niet zo ver van Rennes-le-Château. Daar hoort Noël Corbu voor het eerst spreken over het domein dat door een parochiepriester is nagelaten aan zijn huishoudster, en dat nu al zo'n 30 jaar te koop staat. Ze gaan kijken, maken kennis met Marie Dénarnaud en het klikt tussen de familie en de oude dame. Uiteindelijk verkoopt ze het domein op lijfrente. De familie neemt haar intrek in de Villa Béthanie, Marie blijft in de pastorij wonen.
Noël Corbu is een niet zo succesvol zakenman en met de bedrijfjes die hij opstart loopt het meestal niet erg goed af. Marie troost hem: "Maak u niet zoveel zorgen, mijn beste Noël, want eens zal ik u een geheim vertellen dat van u een zeer rijk man zal maken..." De Corbu's raken er meer en meer van overtuigd dat Saunière écht een grote schat heeft gevonden, maar Marie Dénarnaud zal het "geheim" nooit vertellen: zij overlijdt op 19 januari 1953.
Noël Corbu heeft intussen het hele domein grondig onderzocht maar niets gevonden. Hij besluit de zaak anders aan te pakken: als hij zelf de schat niet vindt zal hij er op een of andere manier toch zijn broodwinning van maken: hij opent een hotel-restaurant.
Allemaal goed en wel, maar wie gaat er in een verlaten uithoek als Rennes-le-Château op vakantie?
Dat is de eigenlijke start van de Rennes-le-Château-mythe: Noël Corbu gebruikt het verhaal van de pastoor die een fabelachtige schat ontdekt heeft om klanten voor zijn zaak aan te trekken. Hij organiseert een publiciteitscampagne, laat folders drukken en al spoedig melden zich de eerste "zoekers" aan. Zij krijgen een bandopname te horen waarin Corbu het hele verhaal uit de doeken doet en voor de eerste keer ook een verklaring geeft voor de oorsprong: het is de Franse koninklijke schat die om veiligheidsredenen door Blanche van Castillië naar Rennes werd verhuisd terwijl haar zoon (Lodewijk de Heilige) op kruistocht was. Door een samenloop van omstandigheden is de schat daar gebleven...
Het hotel draait op volle toeren en de dorpsbewoners raken de gasten, waarvan de meeste gewapend zijn met schop en houweel, stilaan gewoon. De belangstelling blijft groeien, vooral wanneer ook de kranten zich ermee gaan bemoeien. In 1956 verschijnen in de lokale krant "la Dépêche du Midi" de eerste artikelen over de "schatrijke pastoor van Rennes-le-Château".
Ook het eerste boek waarin sprake van het "mysterie" verschijnt: "Trésors du Monde enterrés, emmurés, engloutis". De auteur, Robert Charroux, besteedt in dit werk, dat over tientallen verborgen schatten handelt, een hoofdstukje aan Rennes-le-Châteaux: het begin van wat een zeer omvangrijke bibliotheek zal worden!
Door al deze publiciteit verschijnen er meer en meer schattenjagers in het dorp met steeds minder scrupules. Wanneer in 1965 een halve gek met een lading dynamiet aan de slag gaat en bijna het halve dorp opblaast is het genoeg geweest voor het gemeentebestuur: alle opgravingen worden officieel verboden en dat is nu nog steeds zo.
In datzelfde jaar houdt ook Noël Corbu het voor bekeken: hij verkoopt zijn zaak aan Henri Buthion. Korte tijd later komt hij om in een auto-ongeval maar de mythe is dan al lang niet meer in de hand te houden...
In de jaren 1960 duikt er in de streek een journalist uit Parijs op die een onderzoek voert naar de schat van Rennes-le-Château. Gérard de Sède is zijn naam en blijkbaar beschikt hij over een aantal nieuwe bronnen.
Dat laatste zal blijken wanneer in 1967 zijn boek verschijnt: "L'Or de Rennes ou la vie insolite de Bérenger Saunière, curé de Rennes-le-Château". Een belangrijk boek want voor het eerst worden de perkamenten (of toch twee ervan) gepubliceerd die Saunière in zijn kerk ontdekte. Maar de Sède is nogal vaag over de herkomst ervan: "Men" overhandigde ze hem in Parijs...
Voor de aandachtige lezer blijven er nog meer vragen onbeantwoord, er moet blijkbaar nog een boek volgen.
En dat komt er ook, zij het niet helemaal zoals de Sède voorzien had. Tijdens een familievakantie in Frankrijk krijgt Henry Lincoln toevallig het boek van de Sède in handen. Hij is gefascineerd door het verhaal en slaagt er tot zijn eigen verbazing in uit één van de twee perkamenten een geheime boodschap te ontcijferen: "A DAGOBERT II ROI ET A SION EST CE TRESOR ET IL EST LA MORT".
Lincoln, die scenario's schrijft voor de BBC, bijt zich vast in de zaak. Hij contacteert Gérard de Sède die hem met mondjesmaat nog meer geheimzinnige informatie bezorgt. Zo duiken er een aantal vreemde geschriften op (waaronder de zgn. "Dossiers Secrets") die gedeponeerd zijn in de Nationale Bibliotheek in Parijs.
Uiteindelijk zal Lincoln voor de BBC drie documentaires over Rennes-le-Château draaien. Maar zelfs daarin raakt hij al zijn informatie niet kwijtt: een boek is de oplossing. Samen met twee collega's, Michael Baigent en Richard Leigh, zet hij zich aan het schrijven en in 1982 verschijnt "The Holy Blood and the Holy Grail". Het wordt een bestseller. In één klap is Rennes-le-Château wereldberoemd. In 1986 verschijnt nog een vervolg: "The Messianic Legacy".
Wat is er nu zo spectaculair aan deze boeken? Wat Saunière ontdekte was geen schat maar een goed bewaard geheim dat ons in eerste instantie terugvoert naar de Merovingers, de middeleeuwse dynastie die zou zijn uitgestorven met de moord op Dagobert II in 679.
Niet waar, zegt Lincoln, Dagobert II had een zoon, Sigisbert, en die is naar Rennes-le-Château gevlucht. De bloedlijn van de Merovingers is dus blijven verder lopen, zelfs tot in onze tijd. Door de eeuwen heen werd dat geheim bewaard door een genootschap, de Prieuré de Sion, opgericht in Jeruzalem door Godfried van Bouillon tijdens de eerste kruistocht.
De Prieuré staat ook achter de oprichting van de Tempeliers, haar "militaire vleugel". Later zijn de twee organisaties uit mekaar gegaan.
En er is meer: Lincoln kent de huidige grootmeester van de Prieuré de Sion, in één van Lincoln's documentaires wordt hij geïnterviewd. Zijn naam is Pierre Plantard de Saint-Clair, afstammeling van de Merovingers en als dusdanig de enige wettige pretendent voor de Franse troon...
In de "Dossiers secrets" zit trouwens een lijst van alle grootmeesters en die zijn niet van de minste met namen als Leonardo da Vinci, Isaac Newton, Victor Hugo, Claude Debussy en Jean Cocteau. Bovendien heeft Lincoln "aanwijzingen" dat deze bloedlijn afstamt van niemand minder dan Jezus Christus... Het spreekt vanzelf dat het boek inslaat als een bom.
Het hek is nu compleet van de dam. In de volgende jaren verschijnen tientallen boeken over de zaak Rennes-le-Château, het ene al fantastischer dan het andere. Het voorlopig "hoogtepunt" is "The Tomb of God" uit 1996 waarin twee Engelse auteurs, Richard Andrews en Paul Schellenberger beweren het graf van Christus te hebben gelocaliseerd op de Mont Cardou, in de buurt van Rennes-le-Château.
Anderen beweren dan weer dat de zaak te maken heeft met buitenaardse wezens en leggen een parkeerterrein aan voor UFO's...
Misschien nog boeiender dan de Rennes-le-Château-mythe zelf, is de wijze waarop zij is ontstaan. Vóór de dood van Marie Dénarnaud was er geen zaak Rennes-le-Château. Pas als Noël Corbu zijn hotel opent en het verhaal van de verborgen schat wereldkundig maakt, komt er beweging. De folders van Corbu (en het verschijnen van Trésors du Monde van Robert Charroux die er een hoofdstuk aan wijdt) brengen een aantal mensen op ideeën.
Eén van hen is Pierre Plantard, geboren in Parijs op 18 maart 1920, technisch tekenaar van beroep. Plantard is een nogal excentrieke figuur die ervan overtuigd is dat hij een belangrijke rol te spelen heeft in de geschiedenis van Frankrijk. Hij is geobsedeerd door ridderordes waarvan hij er zelf een paar heeft opgericht. Zo was er in 1937 de uiterst rechtse "Alpha Galates", een "orde" die het vooral gemunt had op joden en vrijmetselaars. Een rapport van de geheime dienst schat het aantal leden op maximum 50. In het tijdschrift "Vaincre" dat Alpha Galates uitgeeft, noemt Plantard zich aanvankelijk "Pierre de France", nadien "Pierre de France-Plantard". Na de oorlog zal hij blijven volhouden dat hij deel uitmaakte van het verzet maar toch kosten deze activiteiten hem een gevangenisstraf van 4 maanden.
In augustus 1947 wordt de "Académie Latin" opgericht, met als voorzitter Plantard's moeder (veel verder dan de oprichting komt de Académie niet) en in 1956 volgt dan de "Prieuré de Sion".
Niet Godfried van Bouillon in Jeruzalem, maar vier vrienden in Annemasse in de Haute Savoie zijn de stichters van de "eerbiedwaardige" Prieuré. Volgens de Franse wet moet de stichtingsacte van elke vereniging officieel gedeponeerd worden en dat gebeurt ook, op 25 juni 1956 in Saint-Julien-en-Genevois. Als doel van de vereniging wordt "studie en onderlinge hulpverlening" opgegeven. Voorzitter is André Bonhomme, secretaris-generaal is Pierre Plantard. De Prieuré de Sion is een vriendenclubje (één van de belangrijkste activiteiten is pokeren), genoemd naar de nabijgelegen Mont Sion. Het jaar daarop wordt de vereniging alweer opgedoekt, al is dàt niet officieel geregistreerd (en dat zullen we geweten hebben!).
Vermits blijkbaar niemand in Pierre Plantard geïnteresseerd is, besluit hij de geschiedenis een beetje naar zijn hand te zetten en bombardeert zichzelf tot afstammeling in rechte lijn van Dagobert II, koning van Austrasië, één van de laatste Merovingers. Die werd in 679 vermoord in de Ardennen en had officieel geen nakomelingen. Toch duikt hier en daar het verhaal op van een zoon, Sigisbert, die de aanslag op zijn vader zou overleefd hebben en zou gevlucht zijn naar de Razès, de streek rond Rennes-le-Château. Pierre Plantard, die zich ook graaf van Rhedae (de oude naam voor Rennes-le-Chateau) laat noemen, is een afstammeling van Sigisbert, dus een Merovinger, dus de enige wettige opvolger voor de Franse troon.
Om zon bewering te staven moeten er uiteraard bewijzen op tafel komen. Die zijn er niet, dus zal Plantard ze zelf moeten maken. Hij doet dat niet alleen maar samen met een goede vriend, Philippe de Chérisey.
Dat is een variétéartiest die samen met Roland Dubillard het duo "Grégoire et Amédée" vormt (hij is Amédée).
Philippe de Chérisey heeft wel één ding voor op Pierre Plantard: hij is markies en behoort dus écht tot de adel.
Op de eerste plaats moet er een degelijke stamboom komen. Plantard vindt die in een historisch tijdschrift "(Les Cahiers de l'Histoire" No. 1 uit 1960). Hij voegt er zijn eigen familie aan toe en legt bovendien een link met gravin Marie de Saint-Clair, zodat hij voortaan ook die naam zal dragen. Geef toe, Pierre Plantard de Saint-Clair, het klinkt bepaald indrukwekkend.
Vervolgens blaast hij zijn vriendenclubje nieuw leven in maar hij "vergeet" daarvan wel de andere leden op de hoogte te brengen. Nadat hij via de pers één en ander vernomen had maakt voorzitter André Bonhomme in 1973 officieel zijn ontslag bekend. In 1996 verklaart hij voor de BBC: "De Prieuré de Sion bestaat niet meer. We hebben ons trouwens nooit met politiek bezig gehouden, we waren gewoon vier vrienden die samenkwamen om plezier te maken. We noemden ons "Prieuré de Sion" omdat er in de buurt een berg was die zo heette. Ik heb Pierre Plantard in geen twintig jaar gezien en ik weet absoluut niet waar hij mee bezig is, maar hij heeft altijd veel fantasie gehad..." We zijn ver verwijderd van Godfried van Bouillon...
Ook journalist Jean-Luc Chaumeil, die in een boek Plantard ontmaskert, contacteerde de andere leden van de Prieuré en schrijft dat ze bij het horen van de naam Rennes-le-Château in lachen uitbarstten. Maar voor Plantard is de Prieuré de Sion geen hobbyclubje meer, het is de organisatie die achter het ontstaan van de Tempelridders staat.
De volgende stap in zijn plannetje komt er nadat hij een artikel gelezen heeft van journalist Gérard de Sède. Daarin vertelt die het verhaal van Robert Lhomoy die de schat van de Tempeliers zou ontdekt hebben in een geheime kapel onder de burcht van Gisors. Plantard ruikt zijn kans, contacteert de Sède en stelt zich voor als expert op het gebied van de Tempeliers. Op basis van de informatie die hij verstrekt zal Gérard de Sède een boek over Gisors schrijven, waarin Plantard uitgebreid aan bod komt (Les Templiers sont parmi nous). Hij wordt er als "archeoloog" in voorgesteld...
Toch zorgt het boek niet voor de "doorbraak" die hij had verwacht, maar hij heeft snel een nieuw actieterrein gevonden (misschien heeft hij intussen "Trésors du Monde" gelezen). Hij gaat zich voortaan intensief bezighouden met de geschiedenis van Rennes-le-Château.
In de jaren 1960 duikt hij regelmatig op in Rennes-les-Bains en valt er op door de vreemde vragen die hij de dorpelingen stelt: hij is vooral geïnteresseerd in de eigenaars van een aantal braakliggende terreinen die hij zou willen kopen.
Samen met Philippe de Chérisey herschrijft hij de geschiedenis van Saunière. Tussen de perkamenten die Saunière in zijn kerk vond, zou o.a. een stamboom gezeten hebben die teruggaat tot de Merovingers. Daaruit moet Plantards werkelijke afstamming blijken. Geen enkel probleem: Plantard hééft zo'n stamboom: zelf gemaakt!
Philippe de Chérisey fabriceert 2 gecodeerde perkamenten die Saunière ook in zijn kerk zou ontdekt hebben. Hij kopieert de teksten uit het standaardwerk "l'Archéologie Chrétienne" van Dom Cabrol maar voegt er gecodeerde boodschappen aan toe die o.m. verwijzen naar Dagobert II en Sion.
Nu komt het er op aan het hele verhaal te laten lekken naar een groot publiek. Daarvoor kennen zij de geschikte man: Gérard de Sède. Die hapt toe en het resultaat is LOr de Rennes dat in 1967 verschijnt. Het slaat in! Het Franse publiek is wel te vinden voor zon schattenverhaal. Maar voor Plantard is het nog maar een begin: hij heeft nog meer troeven achter de hand. Zo worden in het boek van de Sède de verborgen boodschappen in beide perkamenten nog niet prijsgegeven.
Er is ook meer authentiek bronmateriaal nodig. Geen probleem! Plantard knutselt een aantal documenten in mekaar en deponeert die in de Bibliothèque Nationale (onder de naam Dossiers Secrets) om ze meer allure te geven.
Zijn stamboom zit daarbij, een lijst van grootmeesters van de Prieuré de Sion, een gemanipuleerde geschiedenis van Saunière en uittreksels uit een boek Pierres Gravées du Languedoc dat van de hand zou zijn van Eugène Stüblein. Die man heeft weliswaar echt bestaan maar nooit dat boek geschreven, Plantard heeft het uit fotokopieën en eigen tekeningen samengesteld. Dat procédé wordt ook gebruikt voor de andere brochures die worden gedeponeerd: zij zijn geschreven door mensen die in de meeste gevallen wel bestaan hebben, maar toevallig ondertussen allemaal zijn overleden... Namen en adressen van uitgevers die erop vermeld staan blijken dat weer niet te bestaan. Plantard heeft de documenten dus goed gecamoufleerd (of dat denkt hij tenminste, want ze zijn allemaal op dezelfde schrijfmachine getikt en de belettering van de omslagen is identiek aan brochures die Plantard vroeger onder eigen naam had gedeponeerd).
Alles is nu in stelling gebracht om aan LOr de Rennes een vervolg te breien, een vervolg dat Pierre Plantard de Saint-Clair in zijn Merovingische grootheid zal bevestigen.
En dan komt een kaper op de kust waar niemand op gerekend had: Henry Lincoln. Lincoln contacteert de Sède, die ziet een samenwerking met de BBC aanvankelijk wel zitten en bezorgt Lincoln de nieuwe informatie die hijzelf van Plantard kreeg. Het uiteindelijk resultaat staat te lezen in The Holy Blood en the Holy Grail en in "The Messianic Legacy". Lincoln & Co leggen niet alleen de link tussen Plantard, de Prieuré de Sion en de Merovingers: zij gaan veel verder. Zij brengen de tempeliers en de katharen met de zaak in verband en zien de Merovingers als afstammelingen van Christus, dus ook Pierre Plantard...
Het boek, dat bergen kritiek over zich krijgt, hangt aaneen van de hypothesen, bijna geen enkel feit wordt echt hard gemaakt (de auteurs reageren met bewijs dan dat we ongelijk hebben). Ook hier worden kopieën van de twee gecodeerde perkamenten getoond (niemand weet waar de originelen nu zijn), mét hun ontcijfering (die van het tweede perkament is door de Sède doorgespeeld). Niemand neemt er blijkbaar aanstoot aan dat de boodschappen uit deze oude perkamenten in... modern Frans zijn opgesteld!
Maar er komen barsten in de samenwerking. Enerzijds is de Sède boos op Lincoln omdat een interview met hem uit de eerste BBC documentaire werd geknipt, anderzijds botert het ook niet meer tussen de Sède en het duo Plantard-de Chérisey. Waarschijnlijk is de verdeling van de auteursrechten op de Sèdes boek daarvan de oorzaak. Plantard is ook niet zo gelukkig met het onderzoek van Lincoln & Co. Afstammeling van de Merovingers en grootmeester van de Prieuré de Sion, dat ligt hem perfect, maar afstammeling van Jezus Christus, dat lijkt hem iets te veel van het goede.
Al deze ruzies leiden tot vreemde situaties. Zo noemt Plantard in een radio-interview het boek van Lincoln complete nonsens en verspreidt hij het gerucht dat de beide perkamenten vervalsingen zijn. Philippe de Chérisey steekt niet onder stoelen of banken dat hij de auteur is van de perkamenten en dreigt zelfs met juridische actie tegen Gérard de Sède omdat die ze in zijn boek zonder toestemming zou gepubliceerd hebben.
Philippe de Chérisey overlijdt kort daarop. Plantard, die de piste Lincoln het liefst zo snel mogelijk wil vergeten, heeft na de Sède een nieuwe ghostwriter gevonden. De Franse journalist Jean-Luc Chaumeil bereidt een boek voor over Plantard en de Prieuré de Sion (Le Trésor du Triangle dOr"). Hij krijgt van Plantard de originele perkamenten, samen met een handgeschreven brochure van Philippe de Chérisey waarin die uitlegt hoe ze in mekaar zitten.
Chaumeil kan niet lang om de tuin geleid worden: hij ruikt lont en begint een grondig onderzoek naar Plantard. Het resulaat wordt in zijn volgende boeken gepubliceerd.
Ook Gérard de Sède bijt van zich af met een nieuwe boek: "Rennes-le-Château, le dossier, les impostures, les phantasmes, les hypothèses," waarin hij Pierre Plantard zwaar aanpakt
Die komt steeds in nauwere schoentjes en ziet geen andere oplossing dan zo elegant mogelijk proberen te verdwijnen. Hij neem officieel ontslag als grootmeester van de Prieuré de Sion en laat nog weinig van zich horen (op 3 februari 2000 is hij overleden).
De mythe is niet meer tegen te houden.
Het ene boek na het andere met verbazende onthullingen wordt op de markt gebracht. Elke hypothese wordt als bewijs gebruikt om een nog wildere hypothese op te baseren en het einde is nog niet in zicht. In De Tombe van God (een oersaai boek) beweren auteurs Andrews en Schellenberger dat ze het graf van Christus hebben gelocaliseerd op de Mont Cardou, nabij Rennes-le-Château. Ook een landingsplaats voor UFOs is inmiddels aangelegd. En de nieuwe burgemeester wil zijn dorp uitbouwen tot een echte toerischtische trekpleister (als het dat al niet was). Het domein van de voormalige pastoor is omgedoopt tot Espace Bérenger Saunière, inclusief museum met wassen beelden. Saunièreland is niet ver meer af!
Intussen geniet Rennes-le-Château van een vreemd record: er zijn veel meer boeken over geschreven dan er inwoners zijn. En zeggen dat alles is begonnen met iemand die zo graag van de Merovingers had willen afstammen...
Ja...Binnenkort staan er enkele korte trips op het menu ! eerst gaan we eens naar Oost-Duinkerke voor 3 dagen, lekker uitwaaien aan de zee,en genieten van de jacuzzi in het hotel !
In augustus gaan we dan eens naar Brugge, ook voor 3 dagen, genieten,..want ik ben eigenlijk nog nooit daar geweest en het is zeer mooi !
Ondertussen ben ik alles op het terras gaan vastzetten, want de hel is losgebarsten hierboven. Regen en donder is van de partij ! Bliksem ook zie ik, en amai, mijnen buur is met zijn fiets naar een firma gebolt, natuurlijk zonder iets aan te hebben of bij te hebben zoals regenjas...mannen zijn toch stommerikken hoor ! Niet allemaal, sommigen....sorry voor de mensen die het lezen. Voel u niet aangesproken, ik bedoel er niks mee ! maar het is wel zo ! Ik ga nu, vooraleer de bliksem inslaat op mijn dierbaar pc-tje....
Zo te zien ziet mijn blogformaat er terug normaal uit ! Kwam door die uitleg over de Atlantisring. Ja, wie kon nu weten dat die zoooooo groot ging zijn ? Ik niet hoor, het maakte het blog ook niet meer mooi ! zo uitgetrokken, dat had geen zicht !
Maar nu is het terug normaal, en ikke blij !
groetjes
Wat zal ik zeggen...? Mea Culpa ?
Er zijn zo van die dagen dat een mens geen zin heeft om hier te komen rondhangen, of wat te komen schrijven...
maar ja, dat was in het begin, niet mijn bedoeling, dat ik lezers in de steek ging laten, omdat ik niet wist wat ik moest schrijven, vertellen.
Maar het is dan toch gebeurd, zonder te weten dat het al zo lang geleden was, dat ik hier nog was, ook geldt dat voor de bezoekers die even langskwamen via mijn " gastenboek ", aan hen wil ik zeggen, "het spijt me mensen", maar 't is altijd gemakkelijk te zeggen, " ik ga dit doen, of dat", en dan komt er weer iets tussen, en wordt dat hier gewoonweg over 't hoofd gezien !
Soms rateert het systeem hier ook, dan heb ik een lange tekst gemaakt, wil ik daar nog een foto bij, is die te groot, en is ook mijn tekst verdwenen, en dan heb ik zo iets van " foert " ik begin er niet meer aan, want ik heb al ondervonden dat uwen tekst nooit 2x hetzelfde is.
Misschien kan ik beter deze pagina gebruiken als een soort van " dagboek " dat is in tegenwoordig...eerst was er het dagboek van " Sara ", nu is er het dagboek van " Mega Mindy ", wie gaat de volgende zijn...ikke dus...met dat verschil, ik kom niet in de schijnwerpers...ik opereer achter de schermen,...mijn schermen dus...hihi
So what, we doen ons best, om terug te schrijven over reisverslagen, en we zien wel of ik nog mysteries kan vinden, die mensen kunnen interesseren he.
Ciao & Toedeloe
Enkele weken geleden, heb ik verteld dat bij de buurman, op zijn terras een koppeltje duiven zaten. In de kortste tijd hadden zij hun nest gebouwd avn takjes, die ze vonden, op de grond in tuinen, hoven.
Elke dag, zag je hen groeien, de kleintjes, maar toch verschoten we ervan dat ze zo vlug groot waren...maar ze waren aan ons vertrouwd, want ze bleven zitten, ook als de buurman, zijn kast moest opendoen, om zakjes te halen,..ze konden je dan aankijken met hun kleine zwarte oogjes...alsof ze wilde zeggen " ik ben niet bang hoor...." Maar kleintjes worden groot, en zodus ook met deze duiven...op een dag zaten ze met zijn 2 te loeren, het was toen net zo'n hondenweer. Het stormde, regende en bliksemde en de mama deed teken dat ze dieper in het nest moesten kruipen, door te blijven fladderen voor hun nest...wat ze ook deden, daaraan ziet ge het instinkt van beesten..kan tellen !
De volgende dag zat er eentje op de tafel, naar binnen te gluren, om te laten zien " zeg...ik heb gedurft te vliegen he...", en 's avonds waren ze beiden weg ! Af en toe komen er nog andere eten, maar de kleintjes hebben we niet meer gezien ! 't Is weer rustig op het terras. Ze hadden een mooi uitzicht, lekker droog en konden alles in het oog houden en groot worden. Misschien zien we hen volgend jaar terug, en worden de kleintjes zelf ouders....
Binnenkort komen de vlinders terug. Tot hiertoe heb ik nog maar weinig gezien ! Ik hoop dat zij niet verdwijnen....zou een ramp zijn, dat alles met de opwarming van de aarde zou verdwijnen...Daarom stuur ik jullie er eentje, om al van zijn pracht te genieten ! Groetjes
Heyyyy, het is alweer weekend ! wat gaat de tijd toch snel, vinden jullie ook niet ? Vandaag hebben we bezoek. Morgen zet ik hier weer een tekstje neer !
Velen onder ons kennen waarschijnlijk de werking van kristallen...ikzelf heb ondervonden dat ze zeer krachtig kunnen zijn, daarom vind ik het belangrijk dat men ze eerst reinigt, alvorens te gebruiken. Ze zijn vervult van negatieve energieën, als je ze aanschaft, iedereen neemt ze vast, maar voor jezelf moeten ze eerst proper gemaakt worden, om alzo hun goede werking te vrijwaren.
Ikzelf heb er verschillende in huis gehaald. Het is een soort van houvast, de gedachte alleen al dat ze je kunnen helpen in moeilijke situaties, is al goed...
Iedere kristal staat voor een genezing. Je staat erdoor verstald wat ze allemaal kunnen. Enkele voorbeelden hieronder :
Groene Aventurien staat voor genezing vh hart, brengt harmonie, brengt dingen weer onder controle, lost negatieve emoties op en gedachten, zorgt voor welzijn en emotionele rust. Daarbuiten zorgt de aventurien ook nog de stofwisseling en cholesterol...
de Rode Jaspis bregt problemen ah licht voordat ze te groot worden en biedt inzicht in de moeilijke situaties, als er met uw emoties gespeeld wordt, brengt hij kalmte; hij brengt ook dromen naar boven...Deze steen van genezing versterkt en ontgift het bloed, en lost blokkades op in de lever- of galkanalen.
Ik heb ook nog de Lapis Lazuli, de Jade, gele Jaspis, zwarte toermalijn, koraal, tijgerijzer...ze hebben allemaal een functie qua geneeskunde. Je mag ze enkel niet zien als geneesmiddel, wel als steuntje..
Het geheim van het heksengat Bermudadriehoek en vloedgolven in de Noordzee
De zo ogenschijnlijk volledig verkende Noordzee blijft voor verrassingen zorgen. Als je langs het strand loopt zal je niet meestal vermoeden dat onder de zeebodem natuurkrachten bezig zijn die een schip spoorloos kunnen laten verdwijnen en er al eens voor gezorgd hebben dat een tsunami-vloedgolf door de Noordzee raasde. De geheimzinnige natuurkracht die dat allemaal veroorzaakte heet methaangas. En nu of later zal deze explosieve kracht in de Noordzee weer toeslaan. Klinkt het je allemaal wel erg vergezocht in de oren? Tsunami's en plotseling verdwenen schepen op de Noordzee?
Morgen, maandag ben ik in Nederland en ben terug op woensdag. Mijn nichtje en ikzelf gaan de bloementuinen bezoeken in Lisse ! Het Keukenhof, alom bekend bij vele toeristen. Ben benieuwd om naar de mooie bloemen te kijken en de vogeltjes te horen zingen, tijdens het bekijken van de mooie bloemenvelden ! Groetjes en tot later ! Geniet nog van de prachtige zondag, morgen is het alweer werkendag geblazen ! voor sommigen dan toch ! Liefs van,
Het rijk Atlantis zou gevormd zijn geweest door een keten van kleine eilanden en bergruggen in het midden van de Oceaan, die geografisch de Oude (Westen en Afrika) en Nieuwe Wereld (Amerika) verbonden, met uitlopers aan weerzijden van de Oceaan. Door een ramp zou Atlantis onder de golven zijn verdwenen en alleen de Azoren en de Canarische Eilanden, zouden als toppen van de Midden-Atlantische bergrug boven de zeebodem overgebleven zijn. Het klopt dat de broze en dunne oceaanboden in de buurt van de Azoren een vulkanische stoorzone is.
Hierdoor dankt ook de Atlantische Oceaan haar naam....!
Vele jaren zijn wetenschappers al bezig zich af te vragen, waar dit Rijk zou liggen, sommigen zeggen Groenland, weer anderen spreken van Zuid-Amerika ten tijde van de Inca's, en al mocht Atlantis hebben bestaan, de bewoners ervan zullen nooit de stress gekend hebben, onder water dan wij nu hier op aarde kennen. Geen hektische toestanden, geen burenruzies, alleen rust en kalmte. Wonen in Atlantis moet magnifiek geweest zijn, één zijn met de vissen, leven met vissen, vissen als buren hebben....wie zou daar niet voor tekenen ? Ik alvast en zeker.
Zullen we ooit weten of het al dan niet bestaan heeft ? Er zijn zo veel zaken die men niet weet, omdat men er niet rijp voor is, het te begrijpen, daar ben ik van overtuigd.
Tal van archeologen situeren het vergane Atlantis in de Middellandse Zee:
Rond het eiland Malta, waarvan de rotsstructuren 9.000 jaar ouder zijn dan tot nu toe werd gedacht.
Vooral het Griekse eiland Santorini (Thera), in de Egeïsche Zee, is een grote favoriet. Het zou alles zijn wat daar overblijft van de Minoïsche beschaving, waarvan het centrum was gelegen op Kreta, 80 km zuidwaarts. Omstreeks 1.500 voor Christus werd Santorini getroffen door een gigantische vulkaanuitbarsting en grotendeels verzwolgen door de zee. Tijdens recente opgravingen zijn resten aangetroffen van een rijke cultuur uit het bronstijdperk. Ook voorwerpen die verband houden met een stierencultus die, volgens Plato, ook bestond in Atlantis. Maar Plato dateert de ondergang van Atlantis rond 9.500 voor Christus, voorbij "de zuilen van Hercules" (de straat van Gibraltar").
Anderen zeggen dan weer dat Atlantis ergens in Zuid-Amerika zou liggen, waar de Inca's hun tempels hadden, of onder de Sahara Woestijn, of zelfs Groenland...men is al jaren aan het gissen en 't zoeken naar de bron van Atlantis. Zullen wij het ooit weten ?
Heyyyy, het is alweer weekend ! wat gaat de tijd toch snel, vinden jullie ook niet ?
