Soms gebeurt het dat iemand iets doet wat hem door het hart wordt ingegeven. Dat wordt door sommigen al wel eens geïnterpreteerd als ‘medelijden’. Als een vorm van zwakheid.

Ik ken mensen die geen medelijden kennen, maar ze kennen wel Respekt …. Erkentelijkheid …. Eerlijkheid. En respekt …. is net als een glimlach : het kost niks, en iedereen stelt het op prijs.

Is de ware toetssteen voor een demokratie niet gelegen in haar respekt voor de mening van minderheden ? Voor de mening van andersdenkenden ? Ik ken Loges die naar buiten uit verkondigen te streven naar gelijkheid van alle mensen en de mening van anderen te respekteren. Maar dat is héél vaak : ‘Luister naar onze woorden, maar zie niet naar onze daden.’ Helaas is één der meest verbazingwekkende verschijnselen in deze wereld het respekt dat waardeloze mensen voor zichzelf hebben. Van mensen wier grens hunner denken bestaat uit de witte rand van hun krant.

Ik diskussieer nooit met mensen die alles weten. Dat zijn mensen die menen dat demokratie een recht is om verraderlijke luizen toe te staan trouwe honden op te eten. Dat zijn van die ‘demokraten’ die vooral tegen dié diktaturen gekant zijn waar ze niets aan kunnen verdienen. Dat zijn mensen, die niet weten wat ‘Verdraagzaamheid’ is …. want Verdraagzaamheid berust immers op Respekt …. op Hoffelijkheid …. op een vermoeden dat de andere misschien toch wel eens gelijk zou kunnen hebben.

Sommige Loges kennen in hun ritualen de Spiegel. En als je in die spiegel kijkt sta je oog in oog met jouw Opperste Rechter.

Ik ken véél plaatsen waar het nuttig zou zijn om de spiegel in te voeren.

Ramuntxo