Pedofilie is een ziekte. Het is een abnormale afwijking van de hersenen die zich alleen bij mensen met een door deze aandoening getroffen brein manifesteert.

Hun slachtoffers zijn altijd kinderen, eenvoudigweg opdat die weerloos zijn en de zieke aanrander zijn annatuurlijke, abnormale en misvormde lusten op hen met gemak en zo goed als altijd straffeloos kan botvieren.

De dader is steeds een persoon zonder ruggegraat noch persoonlijkheid die poogt zijn waardeloos sujet in eigen ogen en in de ogen van soortgenoten toch nog van enige waarde voor te stellen, waarbij ze zelf heel goed beseffen dat ze als mens een totale en algehele mislukking zijn.

Pedofilienetten of -clubs zijn geen exklusiviteit van één welbepaald volk. Het is zowat overal ter wereld terug te vinden. Bij het ene volk al wel wat meer dan bij andere. In de moslimwereld is het sexueel misbruiken en zelfs doden van kinderen vanaf de leeftijd van acht jaar gewoon ingeburgerd. Zonder enige hypokrisie of gevoel van schaamte.

Andere volkeren doen het anders. In Nederland bijvoorbeeld is het nuttigen van een biertje onder de leeftijd van achttien jaar ‘streng verboten’. Nog geen 25 jaar ? Dan ben je verplicht om je aan de kassa te legitimeren. Maar op de amsterdamse walletjes mogen meisjes van twaalf / dertien jaar wel liggen wippen om hun heroïne te kunnen betalen.

Deze ziekte is in België veel voorkomend. Vooral in hogere kringen. Daar iets over vertellen kan je jouw leven kosten. Voorbeelden zat. De helft van België weet erover.

Gelukkig behoor ik tot de andere helft.                                Ramuntxo

Twaalf is hun aantal en hun territorium bestrijkt de ganse aarde.

Verbittering is hun zwaarste last, veroorzaakt door het nooit eindigend onrecht dat door een deel van de mensheid onophoudelijk gepleegd wordt. Onrecht is immers ’s werelds regel. Rechtvaardigheid is de uitzondering. En dat drukt op hen. Hoe groot hun macht ook is, toch moeten ze lijdzaam toezien hoe de mensheid zichzelf, onder leiding van de belangrijkste zeven misdaadfamilies, langzaam maar zeker vernietigt. Nog duizend jaren te gaan.

Met de regelmaat van een klok dient één van hen zich aan, nu eens om een persoonlijke boodschap over te brengen, dan eens om een nog plaats te vinden gebeurtenis mede te delen, hoe verschrikkelijk die ook zal zijn. ‘Saber no ocupa lugar’ zegt men in het spaans. En inderdaad, weten neemt geen plaats in, maar het kan wel zwaar wegen. Erover praten is uiteraard niet toegelaten. Zou trouwens niet alleen zinloos maar tevens gevaarlijk zijn. Beeld je in dat een maand voor de aanslag in Madrid iemand daar kennis van zou gekregen hebben. Wat kon die doen ? Naar de politie gaan ? Buitenlandse Zaken op de hoogte brengen ?  De spaanse ambassade inlichten ? Meer dan een wijsvinger tegen de slaap zou je bij al die slimme mensen niet kunnen verwachten. Tot aan de gebeurtenis. Dan word je aangehouden en heel vermoedelijk maanden vastgehouden, als je niet aan de spaanse guardia civil wordt uitgeleverd, samen met een ingangskaartje voor hun druk bezochte martelkamers.

De Goden der Duisternis laten die dingen gebeuren. Als de Hogere Macht dat alles toelaat, wie zijn wij om dat te beletten, redeneren ze.

Echt veel weet ik niet. Ik zit immers nog in een mensenlichaam. Maar wat ik wel weet is dat er in die geesten – die door de mens ‘duivels’ genoemd worden – meer goedheid zit dan in veel mensen. En wie het schoentje passe, trekke het aan.

Ramuntxo

In een diktatuur springen en dansen er 99 voor éne. 

In een demokratie springen en dansen er 49 voor 51.

Van die 51 springen en dansen er 50 voor éne.

49 plus 50 maakt dat er 99 springen en dansen voor die éne.

Welk is nu het verschil tussen een demokratie en een diktatuur ?

Een tiran is een mengsel van lafheid, bekrompenheid, willekeur, onverantwoordelijkheid en zelfgenoegzaamheid.

Hij vertegenwoordigt dus wel degelijk de meerderheid.

( Gabriël Laub, 1928, tsjechisch aforist )